Cümleler arasýna sýkýþmýþ bir kimsesizim, ne sen benimle, ne diðerleri. Kayýp dakikalarým zamaným gibi çalmýþ benden sevdiklerimi. Ne sevda, ne yalnýzlýk sebebi gözyaþlarýnýn. Bilinmezlik duygusudur ki bilemezsin ne acýtýr canýný insanýn.

Bir þarký zihnimde, sözleri bile kayýp. Dilime düþmüþ sözler gösteriþ telaþýnda, katý, kusursuz. Bir kadýnýn alýmý, erkeðin sert bakýþlarý gibi kelimeler, öylesine çevik öylesine daðýnýk.

Aklýmda var olan kalbimde, kalbimde varlýk yok, hissizleþmiþ bedenim, dalgalar çarptýkça rüzgarý duymaz olmuþ kulaklarým..

bir yaðmur sesi ki bitmek bilmeyen, o sonbahar akþamýndan kalma çatýrdayan bir yaprak ve yaðmur.. sonbaharýn zemherisinde duvardan duvara çarpmýþ ruhum, öyle kimsesiz, öyle bensiz.. bir gözyaþý bile isteyememiþ.

Eþsiz güzelliðiyle aþkýna kavuþan prenses masallarýnda, sayfalar arasýnda bir kan lekesi, kalbim kitaplarýn da ötesinde, raflarýn en üst, en arka gözünde.. hayal deðil, gerçek hiç deðil kanatan bu kalbi, sadece bir bilinmezlik ateþi..

ne kitaplar ne bir film fragmaný anýmsatan olan biteni.. bir ben var ki…. Bir ben bir ruhum bir kalbim, zihnimde daðýlmýþ her biri.. bir bilinmezlik duygusu ki….

Nerden gelmiþ ki nereye gidecek, varlýðýný hangi an hissetmiþ ki kendini sevecek.. kelimeler suskun fakat emin kendinden, yalancý tüm cümleler, ben sýkýþmýþým..

bir ben ki, ruhum bir köþe kalbim baþka.. hangi birine koþsam diðeri daha bir uzak kendime.. kalbim bir sevda yangýnýnda, en ayaz gecenin sabahý bulmayan dakikalarýnda, masallara küsmüþ, aðlamaklý.. ruhum ayrý bir yara, fýrlatýlmýþ bir kenara, çaresiz, sýðýnmýþ boþ bir limana..

ben kalmýþým ki geriye, sadece bir ben.. isimsiz, kimsesiz.. ruhum benden ayrý, kalbim baþka bir diyarda, küsmüþ bedenim yaþama..

PELÝN GÝDER