O aðlamayalý bayaðý oldu.
Ruhu da topraklarý gibi kuru
Issýz ruhundaki kükürt kokusu
Geçmiþte verdiði savaþtan kalma

Gözyaþlarý damla damla düþerdi
O anlarda çok mutluydu halbuki
Galiba o aðlamayý severdi
Hýçkýrýklarý hala hatýrýmda.

Yazýlmasý gereken bir hikaye
Günün birinde duyulur belki de
Genç kadýnýn acýlarý herkese
Kendinden bir þeyler hatýrlatýnca

Kadýn herkesi sevmeyi severdi
Her çiçeði koklar, durup öperdi
Güzel kokan çiçeðin dikenleri
Boyardý dudaklarýný kanýyla

Aldýrmazdý kadýn, önemsemezdi
Onun tek istediði çiçeklerdi
Çiçeklerle bezenmiþ bir bahçesi
Olsaydý keþke sunacaðý ona

Bahçeye deðil de ona sahipti
Yýllar önce ona bahþedilmiþti
Ýlk görüntüde sundu sevgisini
Adam kadýnýna, kadýn adama

Adama ait sevgi edebiydi
Çünkü kadýnýn verdiði saf sevgi.
Adam kadýna bunu hiç vermedi
Kadýn kalbini kaybetti o anda

Rüzgar estikçe kadýn acý çekti
Acý haber rüzgarýn getirdiði
Yakýnda son bulmayacak gibiydi
Sadýk kalamadý adam kadýna

O an unuttu kadýn aðlamayý
Mutluluk ona sadece bir aný
Ne yaptý ise hatýrlayamadý
Baþladý kendi ile savaþmaya.