Bak bugünlerde yargýsýz infaza yolcuyum,
Kaçýyorum yalancý bir çocuðun yüreðine.
Eðretiyim ben tanrý’nýn ellerinde,
Tanrý tanýmýyor artýk beni.

Parmak izlerimde seni taþýrken,
Kaçmýþtým saðanaktan,
Ama daha da çok ýslandým.
Tutuþturdum çoktan kalbimin içini
Meðerse orda da yanacak bir þey kalmamýþ.
Þeytaný gömdüðüm mezardan baþka.

Ýnsanlýða hiç bu kadar acýmamýþtým,
Hiç bu kadar susmamýþtým karþýlarýnda.
Her dokunduðumda kendime,
Niye aðlayan bir çocuk görüyorum?
O sözler ki beni acýtan
Yaprak gibi döken
Çýkmýþtýr nede olsa aðýzdan…

Bir el uzanýyor uzaklardan sana,
Senin gözlerin ve ruhun kapalý.
Kayboluyorsun çamurlu bir gölün içinde,
Ben izliyorum sadece.

Býçak günlerimi kesiyordu
Bak þimdi býçak senin ruhunu parçalýyor.
Býçaklar üstünde yürürken
Ne kadar insan olduðumu sorguluyorum.
Ama her þey bir avuç içi döngüsü.
Tanrý beni ben tanrýyý biliyorum.
Eðretiyim ben tanrý’nýn ellerinde,
Tanrý tanýmýyor artýk beni.