Caným yandý, kaybolduðumu zannettiðim günlerden bir gün karþýma çýkacak ve beni benden alacak her türlü þeye hazýr olduðumu düþünüyordum. Gözlerim aslýnda göreceklerine henüz hazýr deðilmiþ meðer! Bana tek soru soruyorlardý durmadan, sorularýn cevabýný tek baþýma veremeyecek kadar kendimi küçük hissediyordum oysaki. Yeni yaþýma bastýðýmda bunun herkes tarafýndan kabul gördüðünü ve hep o soruyla canýmý sýkmak için gelebileceklerini anlamýþtým nihayet.

Kime ne diyordum hep içimden, bana ne onlarýn söylediklerinden. Bana sen artýk büyüdün diyorlardý, baþkada bir þey demiyorlardý. Tamam, büyümüþ olabilirim, dedim. Bana bunun kurallarýný öðretin dediðimde kimse elimden tutup, koþ yavrum ben seni tutarým diyemedi korkakça. Büyümeyi kendim öðrenecektim. Düþecekmiþim, yorulacakmýþým, doðrulacakmýþým, sevecekmiþim, ezilecekmiþim ve dövülecekmiþim… Her çaða adým atarken ben, karþýlýðýnda küçüklüðümden de alýnýp gidilenler vardý, üzerine eklediklerimde.

Cam kýrýklarýnýn üzerinde yürüyordum, gece yarýmý gösterdiðinde Kadýköy’de sedir cafelerin önünde hava soðuktu, ay geceyi aydýnlatýyordu ve ben içimi ýsýtmak için çay içiyordum kimseler olmadýðý halde. Yapraklarý dökülmüþ, kuru dallarýn arasýndan baþýmý yukarýya kaldýrdýðýmda ayýn pürüzlü yüzünü gördüm týpký benimki gibi.

Mucizelere inanmaya baþlamýþtým artýk, çünkü tek ümidim mucizelerdi maalesef.
Kaç kez mucize olsun diye Allah’a dua ettiðimi anýmsayamýyorum bile.

Bugün bir kez daha büyümüþtüm. Beni kimse merak etmiyordu, aklý baþýnda olduðuma inanýrlardý hep. Telefonuma baktýðýmda beni sormak isteyen hiç kimsenin olmadýðýný görerek gözümü kaldýrým taþýna dikmiþtim. Sonra çay içmekten sýkýlmýþ, içimi daha çok ýsýtacak bir içki içmek istemiþtim. Artýk içki içmek için herhangi birinin telkinleri de gerekmiyordu beni engelleyecek bir kanunda yoktu ortalýkta çünkü o yaþý da çoktan aþmýþtým ben.

Bir tekel bayiinin önüne geldiðimde adam bana garip bakýþla bakmýþ,’’bu kýz, kafayý yemiþ’’demiþtir kesinlikle içinden… O anda anladým ki büyüyünce bu ilginç bakýþlardan her an nasibini alabiliyormuþum. A a bu kýz deli, diye bakarlar hep! Ama ben büyüdüm, yaparým! Elimde bir kanyak þiþesi yolda sakince yürürken herkesin bana baktýðýný zannediyorum. Aslýnda hiç kimse bana bakmýyor, ben onlara bakýyorum. Elimde sýkýca tuttuðum kanyak þiþesinden büyük bir yudum alarak önüme bakýyorum.

Sen de bu yollardan geçtin mi? Yaþ ilerliyor kýzým, bak yaþýtlarýn ne yapýyor? Sen hala ayný tas ayný hamamdasýn, yollar yürüyorsun bir türlü bitiremiyorsun, sen yaya mý kaldýn?

Caným yandý… Býrakýn artýk beni. Gidiyorum buradan. Yaþýmý kovalayacaðým. Ona eriþemiyorum ben.

Yeniden bugün doðmuþsun, mutlu mu olman gerekiyormuþ, sevinebilirsin artýk. Kendine kavuþmak için artýk o yaþý aþtýn çoktan. Kanat takýp uçmak mý istiyorsun? Kim tutar seni…
Mutluluðu hücrelerine mi çekmek istiyorsun? Kim tutar ki seni…

Ayaklarýnýn altýndan kayýyor bak, avuçlarýnla tutamýyorsun seneleri, kar misali eriyip gidiyorlar. Dar bir sokaða sapýyorum, doðum günün olduðunu hatýrlýyorum. Karþýma dikiliveriyorsun aniden þaþýyorum! Ben bir kez daha, bir kez daha büyüdüm bugün.
Þaþkýnlýðýna veriyorum bugünü, sevincine baðlýyorum ve gülüyorum büyüdüðüne.
Gülerken gözlerin gülüyor, bendeki de þans diyor! Þimdi büyüdük! Rengârenk balonlarýmýz yok ellerimizde ve salýncaða binmeyi istediðimiz zaman bile garip bakan gözlerin bizi yediðini görür yine gülersin bazen.

Merhaba dostum diyorum, nasýlsýn görüþmeyeli? Bugün doðum günündü, kutlu olsun… Doðduðun gün kutlu olsun caným dostum…

Bir pasta alýp mumunu mu dikmeli, yoksa kuytu bir barýn köþesinde kendinden mi geçmeli? Bu sevincine nasýl ortak olmalý bilmiyorum.

GÖZLERÝNE YAÞ DEÐMESÝN
HER GELEN YAÞIN ÜSTESÝNDEN GELESÝN
SENELERÝN KARÞINA GÖZYAÞININ YAÞINDA DEÐÝL
ONDAN EMANET ALDIÐINI SUN…

Karþýlaþacaðýz bir gün yine bu yollarda,

Öpüyorum Yanaklarýndan, DOÐUM GÜNÜN KUTLU OLSUN…