Hani bazý günler olur ya. Bazen kendinizi alabildiðine yalnýz ve mutsuz hissedersiniz. Hiç kimsenin sizi anlamadýðýný ve sevmediðini düþünürsünüz. Yalnýzsýnýzdýr. Yapayalnýz aðlarsýnýz ve aðladýðýnýzý hiç kimse görmez. Tuhaf bir þekilde her þey ters gider. Nereye elimi atsam kuruyor derler ya onun gibi bir þey.
     Bir gün benimde baþýma ayný þeyler geldi. Kendimi çok mutsuz ve yalnýz hissediyordum. Hiç kimse beni anlamýyordu bir þeyler yapmaya çalýþýyor ama beceremiyordum hep bir þeyler eksikti çýrpýndýkça batýyor gibiydim. Bir yerde çalýþýyordum ama iþimden, iþ arkadaþlarýmdan nefret ediyordum. Onlarla anlaþamýyor ayný dili konuþmuyorduk. Ailemle sürekli bir tartýþma içindeydik. Neyi paylaþamadýðýmýzý onlarda bende bilmiyorduk ama sürekli tartýþacak bir þeyler buluyorduk. Çok yalnýzdým arkadaþým dostum dediðim hiç kimse yoktu etrafýmda. Sevgilim dediðim insan beni anlamýyor ya da anlamak iþine gelmiyordu. Sonra bir gün oda beni býraktý. Ama beni gerçekten yýkan onun gidiþi olmadý beni yýkan þey oydu. Onun beni fark etmemesi oldu. Ben onun aþkýndan yandýðým halde onun beni görmemesi oldu. O uzaktan uzaða hep sevdiðim her yanýmdan geçiþinde gülüþünü, boyunu, yürüyüþünü seyrettiðim adam. Onunla karþýlaþtýðýmýzda bazen bana bakýyor gibi gelirdi ama sonra beni görmediðini fark ederdim her defasýnda
     Onu her gördüðümde kalbim deli gibi çarpamaya baþlardý. Gözlerinin içini görmeye çalýþýrdým ama göremezdim bir türlü. Hiçbir zaman ona olan sevgimi anlamadý. Ve ben ona olan sevgimi hep karþýlýksýz hep bende yaþayacaktým. Belki o beni fark etse bir defacýk gülümseseydi eðer ben belki hiç mutsuz olmayacaktým. Hayatým ne kadar düzensiz giderse gitsin o benimle olsaydý eðer ben yaramý onun sevgisiyle saracaktým.
     Etrafýmdaki herkes benim duygusuz olduðumu çok agresif ve sinirli olduðumu söylüyordu. Ama hiç kimse neden böylesin seni üzen þey nedir demiyordu. Herkes sadece suçluyordu. Kimse ben sana yardýmcý olayým demiyordu
     Artýk her þey iyice düzensiz olmuþtu. Uyuyamýyordum, yemek yiyemiyordum hiç kimseyle konuþamýyor arkadaþlýk yapamýyordum. Hayatýmdaki tek þey sigaraydý
     Bir gün yine yalnýz baþýma bir yere gidip oturmak istedim. Biraz hava almak, kendimi dinlemek, kitap okumak, bu þekilde olsun kendimi biraz daha rahat ve mutlu hissetmek için. Parka gittim masalardan birine oturdum. Kitabýmý çýkardým. Sigaramý yaktým kafamý kaldýrmamla beraber kulaklarým uðuldamaya ve gözlerim yanmaya baþladý. Aðlamak geliyordu içimden ama aðlamak istemiyordum. Sýkýyordum kendimi aðlamamak için. Aþkýmý hiç söyleyemediðim beni hiç fark etmeyen aþýk olduðum adam vardý orada karþýmdaki masada oturuyordu. Karþýsýndaki kýzýn ellerini tutmuþ gözlerine gülümseyerek bakýyordu. O an o kýzý ne çok kýskandým o kýzýn yerinde olmayý ne çok istedim.
     O gün orada o olayý yaþadýktan sonra sevdiðim adamý baþka biriyle gördükten sonra beni buralara baðlayan son umudumda yok olmuþtu. Artýk beni sevmeyen beni anlamayan insanlarýn arasýnda neden duracaktým ki. Kararýmý vermiþtim gidecektim buralardan. Kim bilir belki de gideceðim yerlerde beni seven, beni önemseyen, anlayan ve fark eden baþka insanlar bulacaktým. Belkide þimdiye kadar yakalayamadýðým mutluluðu oralarda uzaklarda yakalayacaktým. Belki de oralarda sevmeyi baþaracaktým ve sevilmeyi
     Sonra o gün hayatýmýn gerçekten sonsuza kadar deðiþeceði gün küçücük çantama birkaç parça eþya sýkýþtýrdým. Hiç kimseye haber vermeden çýktým evden. Gerçi hiç kimsenin benim yokluðumu fark edeceðini ve üzüleceðini sanmýyordum
     Arkamda ne kadar mutsuzlukta býrakmýþ olsam. Aðlayarak gittim tren garýna tren gelinceye kadar o kadar çok aðladým ki beni mutsuzluklara bu terkediþe yönelten sebeplere ve insanlara o kadar çok ah ettim ki
     Sonra tren geldi. Trene adýmýmý atar atmaz tuhaf bir þeklide içim titredi ve kulaðýma bir ses hayatýmýn budan sonrasýnýn çok güzel ve mutlu geçeceðini fýsýldadý. Ýnanmak istedim o sese inandým da ve sýmsýký baðlandým o umuda
     Trenin kompartýmanýna girdim. Boþtu kimseler yoktu sevindim önce beni rahatsýz edecek kimse yok dedim. Aradan beþ dakika kadar geçti. Elinde küçük bir çanta ve bir kitapla bembeyaz yüzlü bembeyaz sakallý gözlüklü bir amca girdi. Oturabilir miyim diye sordu. Daha o anda o amca içime garip bir sýcaklýk yaydý. Gözlerine baktým gülüyordu gözlerinin içi. Ben kabul edince karþýma geçip oturdu. Artýk tren hareket etmiþti ve sakallý amca benimle hiç ilgilenmiyordu. Bana bakmýyordu bile yani o bile fark etmemiþti beni. Kafasýný kitabýna gömmüþ dünyayla olan iliþkisini kesmiþti sanki. Mutluluk öyküleri adýnda bir kitap okuyordu. Bir süre seyrettim onu sonra sýkýldým bende onu seyretmekten. Camdan dýþarý bakmaya baþladým nasýlda hýzlý geçiyordu evler aðaçlar týpký hayatým gibi. Camdan dýþarý baktýðýmý sanýyordum sadece ama dýþarýsýný görmüyordum. Bana bütün bunlarý yaþatan sebepleri düþünüyordum. Neden bu kadar mutsuz olduðumu neden içimde sürekli kýpýrdanan bir huzursuzluk olduðunu
     Bugün cumartesiydi ve ben tanýdýðým herkes den tanýdýðým tüm çevreden uzak bilmediðim bir yokluðun içinde ilerliyordum. Oralarda baþýma neler geleceðini kimlerle tanýþacaðýmý bilmiyordum. Oralarda güvenebileceðim tek kiþi kendimdim güçlü olmalýydým ve bu konuda da kendimi çok umutsuz hissediyordum.
     Sonra sakallý amcanýn bakýþlarýný yüzümde hissetim baþýmý kaldýrdým. Göz göze geldik tatlý tatlý gülümsüyordu. Çantasýndan küçük bir kutu çýkardý. Kutunun içinde bir iðnenin ucunda küçük bir mavi boncuk vardý. Kýzým müsaade eder misin dedi ve mavi boncuðu yakama taktý. Þaþýrmýþtým. Sonra kitabýna döndü tekrar. Yüzüne baktým uzun uzun hiç baþýný kaldýrmýyordu
     Yakama taktýðý mavi boncuðu okþadým. O an büyülenmiþ gibi olmuþtum neredeyse. Kendimi inanýlmaz derecede mutlu hissetim. O anda kafamdan neler geçmiyorduki. Aradan belki yarým saat falan geçti ve ben hayatýmýn bana geri hediye edilmiþ gibi hissediyordum. Ve bana hayatýmý iade eden amca baþýný kitabýndan kaldýrdý. Nasýlsýn kýzým nasýl hissediyorsun kendini dedi. O anda o amcaya içimi boþalmaya onunla dertleþmeye öylesine ihtiyacým vardý ki. Çok mutlu oldum dedim. Kendimi uzun zamandýr ilk defa bu kadar mutlu ve özel hissetim dedim. Peki sana bir þey sorabilir miyim dedi. Peki dercesine baþýmý salladým. Peki sen bu zamana kadar herhangi birisine kendini özel hissetirdinmi? Ýnsanlara kendilerini önemli hissettirecek onlarý gülümsetecek bir davranýþta bulundun mu? dedi. Kafam karýþmýþtý ve çok doðruydu söyledikleri ben tanýdýðým hiç kimseye yapmamýþtým böyle bir þey.
     Hayýr dedim. Karmakarýþýk bir sesle ve duygularla. Hem dedim neden yapayým ki ben hiç kimse için özel deðilim neden baþkalarýna özelmiþler gibi yapayým ki dedim.
     Hayýr dedi. çok yanlýþ düþünüyorsun. Tüm varlýklar tüm canlý varlýklar özeldir. Eðer sen gidip birisine kendinin özel olduðunu hissettirirsen oda sana senin özel birisi olduðunu hissettirir. Çünkü sen artýk o kiþi için özel birisindir. Ne kadarda doðru haklýydý ve beni anlýyordu. Kim bilir belki de mutluluðun sýrrý bunda saklýydý.
     Peki dedim. Nasýl yapabilirim bunu?
     Sen küçücük bir mavi boncukla kendini özel hissetin öyle deðil mi?. Unutma insanlarýn küçük kalpleri küçük umutlarý vardýr ve küçük þeylerden mutlu hissederler kendilerini ve sen sevdiklerine küçük mutluluklar yaþatýrsan eðer sen onlar için özel birisi olursun
     Yaþadýðým o dakikalardan sonra dünyam deðiþmiþti. Amca yine kitabýna dönmüþtü ve göz ucuyla benim kafamýn karýþýklýðýný ve mutluluðumu seyrediyordu.
     Gitme uzaklaþma kararým tamamen deðiþmiþti. Kendime bana ait olan çevreye aileme geri dönecek. Tüm tanýdýklarýma kendilerini özel hissettirecek minik sürprizler yapacak. Bu zamana kadar yakalayamadýðým mutluluðu böyle arayacaktým.
     Tren durdu. Amcanýn yanýna gittim. Ben iniyorum ilk trenle geri döneceðim dedim. Ellerimi tuttu
     Sakýn söylediklerimi unutma. Mutluluk insanlar tarafýndan sevilmeye baðlýdýr. Sen insanlarý seversen eðer ve onlara sevgini gösterir sevgini hissettirirsen onlarda seni sever ve sana olan sevgilerini gösterirler dedi. Okuduðu kitabý bana uzatarak al dedi buna ihtiyacýn olacak. Ne zaman mutsuz ve umutsuz hissedersen kendini yine bunu oku ve söylediklerimi hatýrla.....
     En önemlisi de sarýl sevdiklerine. Sarýlmak en güzel olaydýr bu dünyada insanlarýn birbirlerine sýcaklýklarýný aktarabildikleri en güzel iletiþim yolu. Sonra bana sarýldý. Sende öyle bir yürek var ki. Aslýnda senin çevrendeki insanlar çok þanslýlar çünkü senin gibi iyi ve güçlü yürekli bir insana sahipler. Þimdi git sevdiklerinin yanýna dön. Mutlu ol ve mutsuzluklarýný asla aklýna getirme
     Trenden indim gördüðüm ilk tuhafiye dükkanýna girdim ve ne kadar param varsa hepsiyle mavi boncuk aldým. Tren garýna geldim tren beklerken yine aðlýyordum ama bu kez mutluluktan akýyordu göz yaþlarým
     Eve girdiðimde annem, babam benim gittiðimi anlamýþlar onlarý gerçekten terk ettim sanmýþlar ve aðlýyorlardý.
     Ýçeri gülerek girdim. Ýlk önce babamýn boynuna sarýldým göðsüne bir tane mavi boncuk taktým. Sonrada anneme sarýldým ona da taktým bir mavi boncuk . Siz benim için çok özelsiniz dedim. Ve sýmsýký sarýldým ikisine de
     Sende bizim için çok özelsin dedi annem. O anda çok iyi ve bir kez daha anladým ki beni sevmediklerini sandýðým ailem beni çok seviyordu. Bunu anlamak bunu hissetmek o kadar güzel bir duyguydu ki
     Ve ben o Cumartesi günü koptuðum sandýðým ailemi hayatýmý yeniden bulmuþtum. Artýk dünyanýn en mutlu insan bendim. Tanrýya yüzlerce kez teþekkür ettim karþýma o amcayý çýkardýðý için......
     Pazartesi sabahý iþe gittim. Ýþ yerine içimden gelen öyle bir gülümsemeyle girmiþtim ki herkes þaþýrdý.     
     Ýlk önce patronumun masasýna bir papatya ve bir mavi boncuk býraktým. Þaþkýn þaþkýn yüzüme baktý. Bu ne der gibi gülümseyerek baþýný salladý.
     Siz benim için çok özelsiziniz dedim gülümseyerek. Oda gülümsedi elimi sýktý ve býraktý. Sonra masasýndaki boncuðu aldý gömlek cebinin ucuna taktý. Bu senin bana verdiðin uður olsun seni deðiþtirdiði gibi herkesi deðiþtirsin ve mutlu kýlsýn dedi.
     Sonra bütün çalýþma arkadaþlarýma bir papatya ve bir mavi boncuk hediye ettim. O gün iþ yerimizde bir sevinç bir mutluluk dalgasý esiyordu. Ve bugün buraya bu ýþýltýyý ben taþýmýþtým. Ýþ yerimdeki herkes beni seviyormuþ meðer. Ve kabahatli olan benmiþim diye düþündüm. Artýk ben kendimi iþ yerim dede özel hissediyordum. Çünkü artýk tüm çalýþma arkadaþlarým bana özel olduðumu hissettiriyorlardý ve ben bundan çok memnundum.
     O gün iþten çýktým. Kucaðýmda papatyalar cebimde mavi boncuklarým ve umutlarýmla uzun zamandýr aramadýðým ve dargýn olduðumuzu sandýðým arkadaþýmýn iþ yerine gittim. O da þaþýrdý beni görünce. Masasýna papatya demetini koydum ve mavi boncuðu yakasýna taktým hiç konuþmuyorduk. Yerinden kalktý bana kollarýný açtý sýmsýký sarýldýk birbirimize ve sýcaklýðýmýz birbirine geçti. Sen benim için çok özelsin dedim. Sende benim için öylesin dedi ve yakasýndaki mavi boncuðu okþadý. Bana seni geri verdiðin için çok teþekkür ederim dedi. O gün benim hayatýmda geçirdiðim en güzel gündü ve beni sevmediðini düþündüðüm ne kadar insan varsa hepsi benim için çok özeldi.....
     O hafta böyle geçti. Yýllarca aramadýðým asla aramam dediðim tüm arkadaþlarýma gittim. Onlara bir mavi boncuk hediye ettim ve artýk anladým ki onlar beni hep sevmiþlerdi ama ben çaba göstermediðim için hissetmiyordum bu sevgiyi...
     O trene bindiðim için çok þanslýydým. O trene bindikten sonra tüm dünyam deðiþmiþ inanmak istediðim fakat inanmadýðým tüm deðerler karþýma bir güzellik olarak çýkývermiþti.
     Artýk ben bambaþka bir insandým. Sevdiðim tüm insanlara hak ettikleri deðeri veriyor ve bende hak ettiðim karþýlýðý alýyordum. Sevdiðim herkesi sýk sýk arýyor onlara küçükte olsa bir mesaj lada olsa sürprizler yapýyor ve mutluluk daðýtmaya çalýþýyordum. Kendi içimden coþan umudu ve mutluluðu paylaþmak istiyordum sevdiklerimle...
     Ama bir þey vardý ki hala içimi yakan asla arayamadýðým çok istediðim halde mavi boncuk yollayamadýðým birisi vardý ki. Onu hala uzaktan uzaða izliyordum. O hala benim farkýmda bile deðildi. Ve ne kadar mutlu olursam olayým onu görünce ve o beni fark etmeyince içimde bir yerler acýyordu.
     Bir gün Hale ile birlikte o parka gittik. Onu o kýzla gördüðüm parka. Ve yine oradaydý yine gözlerim ona takýldý yine yanýnda o kýz vardý. Ama bu kez o kýzýn ellerini tutmuyor ve gülümsemiyordu. Hatta kýzýn yüzüne bakmak istemiyor gibi bir ifade vardý yüzün de ..
     Ben yine onu seyrediyordum ne olursa olsun o beni hiç fark etmese bile onu izlemek garip bir zevk veriyordu bana           
     Kýzla kavga edermiþ gibi hararetli hararetli bir þeyler konuþtular. Baþýný eðdi sonra baþýný kaldýrdý. Bana baktý gözlerimin taa içine gülümsedi sonrada ve baþýný tekrar eðdi. Birkaç dakika sonrada kalktýlar birlikte. Kapýdan çýkarken tekrar bana baktý ve yine gülümseyip çýktý. Ýþte o anda içimde acýyan tek þey de kaybolmuþ ve ben inanýlmaz mutlu olmuþtum. O bana bir mavi boncuk vermiþti. Görünmez ama çok güzel bir mavi boncuk.......
     Günler geçip gidiyordu. Artýk herkes benim bu yeni halime alýþmýþtý. Arkadaþ çevrem giderek geniþliyordu. Ve artýk iþimde de sevilen saygý duyulan biri olmuþtum ve böyle olmak çok hoþuma gidiyordu.
     Ama o günden sonra Gökhan ý bir daha hiç görmedim her gün o parka gidiyordum belki onu bir kez daha görebilirim belki bir kez daha kendimi fark ettirebilirim diye ama yoktu ..
     Sonra ýsrarla her gün gittim o parka ve o gün oradaydý her zamanki masasýnda oturuyordu. Ve bende tam karþýsýndaki masaya oturdum. Yüzüne baktým ilk önce fark etmedi yine beni sonra baþýný çevirdi gözlerime baktý ve sonra gömlek cebine iliþti gözüm gömlek cebinin ucunda bir mavi boncuk vardý. Bu ne demek oluyordu.
     Aradan birkaç gün geçti. Bir Cumartesi günü yine ayný parka gittik arkadaþýmla beraber. Tam oturduk küçük bir çocuk geldi kucaðýnda bir demet papatyayla. Bunlar senin dedi. Çiçekleri aldým göðsüme bastýrdým. Sonra içindeki not dikkatimi çekti. Açýp okuduðumda kalbim durmak üzereydi.
     SÝMSÝYAH GÖZLERÝYLE DÜNYAYA MASMAVÝ BÝR MAVÝ BONCUK GÝBÝ BAKABÝLEN BÝR MAVÝ BONCUÐUN IÞIÐINI TÜM ÝNSANLARA MUTLULUK ÞEKLÝNDE YAYMAYI BAÞARAN TEK KADINA
     Sonra o göründü kapýda gözleri gülerek geldi yanýma. Bana bir kutu uzattý. Kutuyu açtým ve gözlerim kamaþtý. O kadar çok mavi boncuk vardý ki kutunun içinde ve o bana hayatta verebileceði en deðerli hediyeyi vermiþti. Ayaða kalktým bana kollarýný açtý ve sýmsýký sarýldýk sýcaklýðýmýz birbirine geçti ve sevgimizde
     ÇOK MUTLUYDUK