Necmi Kaptan, cýgarasýndan uzun bir nefes aldýktan sonra hareler çizen dumanýna baktý boþ boþ. Sonra kýrýk bir sesle Ali Hoca’ya anlatmaya baþladý.

- Esenler otogarýnda anýlar tarih öncesi mahzunluðuna bulaþmasa da “merhabalarýn” ve “gülegülelerin” içtenlikle söylendiði az bulunur sülietler görürsünüz .
Ýnce çýkýk çeneli, elinde lahmacun olan þu bizim Recai emmi. Uzun zamandýr çocuklarýndan haber alamaz. Çocuklarý da onu aramaz. Ofislerin önünü süpürürde nasiplenir gariban. Bazen bir süreliðine kaybolur. Nerdedir, ne yapar bilinmez. Zeytinburnu surlarýnda yattýðý söylenir. Görenler varmýþ. Þarapçý taifesiyle yarenlik edermiþ. Sonra sanki hiçbir þey olmamýþ gibi sabahýn erken saatlerinde günlük mesaisine baþlarken görürsünüz onu. Sýgaraya bulanmýþ “günaydýn”da demiþseniz eðer gördüðünüzde, keyfine diyecek olmaz gün boyu.
Þu karþýdaki, Rahmi Hoca. Ýlk Okul Öðretmenliðinden buralara kadar ki, çoðu zaman fýrtýnayla geçen kýrk yýlýn her karesini yüzünde okuyabilirsin. Yaþamýn kaygan zemininde bir kez dengesini kaybetmiþte toparlanamadan, týð-teber, kalmýþ bir baþýna. Sonrasý gene ayný film.
Þurada turlayan genç çocuk. Adý Kekeç Ramazan. Çocukken korkutmuþ onu üvey babasý. Direksiyon hastasý çocuk. Burada hiç birimiz anlayamadýk büyüdüðünü. Ama o askere gidiyor þimdi. Bu hazýrlýðýmýz onadýr.
Sevince karýþmýþ hüznümüz aslýnda burada yaþayan herkesedir.
Çünkü her birimizin geçmiþinde biraz hepimiz varýz. Geleceðimiz ayný otobüsün farlarýnda parýldýyor.

Dedi. Sonra birden toparlanmak istercesine yutkunup tekrar devam etti konuþmasýna.

-Aslýnda bunlarý anlatmak deðildi amacým, ama ne zaman Recai Emmi’yi elinde lahmacunla görsem gözlerim dolar. Sen benim kusuruma kalma be hocam.

Dedi. Baþ parmaðýyla tespihinin imamesini koparmak istercesine zorlarken diðer eliyle de alyansý ile oynuyordu. Gergindi. Onun için hocayla dertleþmek istemiþti. Yaz aylarý baþlayalý otogar nadasa düþmüþtü. Yolcu yoktu. Yaprak kýmýldamazken sýkýntý hala dorukta seyrediyordu. Bu nedenle bir hal çaresi var mýdýr diye sormak istemiþti hocaya. Gerçi hoca da hiçbir zaman reçete vermezdi ya adama. Gene de dayanamadý da sordu.

-     Hocam aslýnda rekabet dediðin iki ucu keskin kýlýç ne yana düþse bizim canýmýz yanýyor. Fiyatlarla kaliteli hizmet birbirini nasýl etkiler?

Hoca düþünmeden cevap verdi.

- Bir ürünün satýn alýnmasýndaki temel kriter fiyat ve kalitedir. Tüketicinin alým gücündeki düþüþler onlarý daha ucuz ve daha düþük kalitede ürün almaya iter. Bu nedenledir ki firmalar bir ürünü piyasaya sürerken daha kaliteli ürünü daha düþük maliyetle elde etmenin efsunlu yüzünü ararlar.
Globalleþmenin sert rüzgarlarý günümüz firmalarýnýn ýlýk nefeslerine karýþtýðýnda insana yatýrýmýn, öncelikler sýralamasýndaki en ön koltuða kurulmasýna neden olmuþtur.
Deðiþen tüketici anlayýþý, geliþen teknoloji, rekabetteki kýtalararasý mücadeleyi bilgisayar kutusunun içine sýðdýrýrken, çift çizgili defterlerdeki tükenmez kalem bulaþýðý alýþ veriþler, sanal alemdeki “parmak hesabý” tek düzeliklerin anlamlý “nanik”leriyle karþýlaþmýþlardýr. Nedense bu tür iþletme anlayýþlarýnýn kapýlarý çaresizlik denizinin tamda ortasýna doðru açýlýrken heveslileri de bu denizin vazgeçilmez misafirleri arasýnda deðiþmez biçimde yerlerini almýþlardýr.
Artýk her þey deðiþiyor, Necmi Kaptan. Deðiþmeyen tek þey var hayatta oda deðiþim. Þu üzerimizdeki ölü topraðýný kaldýrýp silkelenme zamaný geldi de geçiyor. Bir bahar temizliði yapalým kendi benliðimizde. Eskimiþliklerden bir bir temizlenip aydýnlýk yüzlerle güneþi karþýlayalým.
Dedi.
Necmi Kaptan, elindeki sigarasýný kül tablasýnda söndürürken Hocanýn söylediklerini bir bir düþünüyordu.....



Uygur AYDEMÝR