Son günlerdeki dünyayý saran ekonomik krizi hepimiz az çok biliyoruz. Bir zamanlar en ideal ekonomik sistem olarak lanse edilen kapitalizm þimdi can mý çekiþiyor, yolun sonu göründü mü? Ýþte bunlar ilk anda akla gelen sorular. Daha önceleri de böyle büyük krizler yaþayan kapitalizm bu badireyi de atlatacak mý yaþayýp göreceðiz. “Jean De Lajugie” , “ Necmeddin Mete” tarafýndan dilimize kazandýrýlan, “Ýktisadi Doktrinler” adlý eserinin üçüncü bölümünde sanki bir kehanette bulunuyor; “xýx uncu Asrýn ikinci yarýsý ile xx nci Asrýn ilk yarýsý, kapitalizmin en yüksek derecesi ile felaketli zamanýný ve bazýlarýna göre, çöküþünü birlikte görecektir.” Diyor. Bu bir ileri görüþlülük mü yoksa sürecin bilimsel acýdan doðal bir oluþumumu bunu, yine ileriki günlerde beraberce göreceðiz.

Bu son krizin nedeninin dünyanýn tek kutuplu olmasýndan kaynaklandýðýný söyleyenler bir bakýma haklý ama bundan þikâyetçi olanlarýn bunu yaratan etmenleri yine kendilerinin oluþturduklarýný unutmuþ görünmeleri ne kadar ibret verici öyle deðil mi? Dünyanýn tek süper gücünü, tek deðerli ekonomisini, parasýný Temmuz 1944'te ABD'nin küçük bir kasabasý olan Bretton Woods' da yapýlan bir anlaþma ile ortaya koyan onlar deðil miydi? Yine o toplantýlar sonunda Dünya Bankasý ve Uluslararasý Para Fonu'nun (IMF) kurulmasý kararlarý hayat bulmuþtu anýmsayýn. Uluslararasý para sistemini þimdiki süper güc ABD'nin o zamanki Hazine Bakaný Harry White tarafýndan ortaya o toplantýlar sýrasýnda önerip tüm dünyaya kabul ettirtmiþti. Tüm paralarýn Dolar’ a endekslenmesi zamanla piyasalardaki dolar miktarýný artýrýp deðerinin düþmesine yol açtýðý bilinmektedir. Son kriz önce emlak sektöründe baþlayýp, finans ve banka sistemi ile devam etse de tüm sektör ve tüm ülkeleri etkilemesi kaçýnýlmazdýr. Þimdi baþta Fransa, Almanya olmak üzere kafalarda tek süper güçlü dünyanýn ve kapitalizmin geleceði ciddi olarak tartýþýlýyor.