Pembe elbisesi bayrama yetiþmiþti. Çok seviniyordu.Annesi , elbiseyi yetiþtirmenin gururu yüzünden okunarak ‘pek de yakýþtý’ dedi.Rugan ayakkabýlarýný giymekle uðraþýrken annesine sevgiyle bir göz attý. Bilekten baðlý rugan ayakkabýlarý pýrýl pýrýl parlýyordu. Elbisesinin altýna giydiði, özenle kolalanmýþ dantelli ‘ jüpon’ un her deviniminde çýkardýðý hýþýrtý kulaklarýnda, mutluluktan içi içine sýðmýyordu. Pembe elbise yetiþmiyecek, onu bayramýn ilk günü giyemiyecek diye ne çok üzülmüþ, ne çok heyecanlanmýþtý.

Günlerce, annesi yorgun argýn iþten döndüðünde onun arkasýnda dolanmýþ, kimi zaman yalvarmýþ, kimi zaman aðlanmýþ sýzlanmýþ ama yetiþtirmiþti iþte annesi elbisesini. Ýçi içine sýðmýyordu. Þu misafirler gelip gitse de o da bahçeye çýkabilse, yeni elbisesini, rugan ayakkabýlarýný arkadaþlarýna gösterebilseydi. Beyaz kurdeleler ve saç fýrçasýyla annesinin yanýna gitti.Annesi, simsiyah,kývýrcýk saçlarýný taradý, kulaðýnýn üzerine topladýðý birer tutam saçý baðlýyarak fiyonklar yaptý. Koþarak boy aynasýnýn karþýsýna geçti, kendisini Pamuk Prenses Ve Yedi Cüceler masalýndaki prenses gibi hissediyordu.

Zilin çalmasýyla kapýya koþtu.Gelen komþularý övücü sözlerle onu biraz daha mutlandýrdýlar. Annesi onun biran evvel bahçeye çýkmak istediðini biliyordu.Onu evde tutabilmek için boyuna ondan birþeyler istiyordu. Þeker tuttu gelenlere, arkadan kolonya ikram etti. 8 yaþýnda olmanýn avantajýyla kahve piþirip sunmaktan kurtuldu. Köpüklü kahvelerin mis gibi kokusunu, nane likörünün kokusu bastýrdý. Dýþardan gelen çocuk cývýltýlarý ile bakýþlarýný annesine çevirdi, annesi gözleriyle izin verdi.Hemen dýþarýya attý kendisini. Ihlamur aðacýndaki salkým salkým çiçeklerin yoðun kokusu burnunu gýcýkladý. Kabarýk eteðini savura savura arkadaþlarýnýn yanýna koþtu. 8-10 çocuk, hepsi bayramlýklarýný giymiþ, neþ’e içinde oynuyorlardý.Küçük kýzý görünce durakladýlar. Kýzlar kýyaslayýcý, oðlanlar beðeni ile bir göz attýlar.Sonra onu da aralarýna alarak , elim sende, saklanbaç, köþe kapmaca gibi oyunlara devam ettiler.

Arka bahçeye ne zaman gidildi, kömürlüklerin üzerine nasýl çýkýldý hiç hatýrlamýyor küçük kýz. Kömürlüklerin arasýnda yanyana iki dut aðacýnýn – biri karadut- olgunlaþmýþ dutlarýnýn tadýný ise hiç unutmadý. Ama unutmadýðý birþey daha var. Eve gittiðinde kapýyý açan annesinin yüzü. Gözlerini aþaðýya indirdiðinde, pembe elbisesinin üzerinde kara dutun yarattýðý iri mor lekeleri sonra dantelli beyaz çoraplarýn pembeliðini gördü.

Annesinin ona uzanan ellerinin baþýný okþamak için olmadýðýný hissetmiþti.
Burnunu çeke çeke aðlarken kol ve bacaklarýndaki morluklarýn hangilerinin dut lekesi hangilerinin annesinin çimdiklerinin izleri olduðuna bakýyordu.