Bugün benim doðumgünüm.Doðduðum gün caným anne ve babacýðým kimbilir ne mutluluklar yaþamýþlardýr.Kendi evletlarýmýn doðduðu günü düþünerek,onlarýn mutluluklarýný hissetmemek elde deðil.Ailemin üçüncü çocuklarý ve ilk kýzlarýyým.Rahmetli babacýðýmý ilkokul 3. sýnýfa giderken kaybettim.Hatýrlýyorum da saçlarýmý çok severdi.Yolda yürürken baþak sarýsý saçlarým sallandýkça dünyanýn en mutlu adamý o olurdu.Keþke hayatta olsaydý da benim dünyaya gelmemi saðlayan babamý koklasaydým,öpseydim,boynuna sarýlsaydým,saatlerce aðlasaydým omuzunda.Caným babam,biricik babam kýzýn 29'una bastý.Parmaklarýmý sayarken yýýllar ne de çabuk geçmiþ demekten kendimi alamýyorum.Neredeyse yol yarýlanmýþ ne tuhaf.Daha kendimi ilkokul çaðýndaki kýz çocuklarý gibi hissediyorum.Oysa ki büyüdüm,evlatlarým var onlarý büyütüyorum üstelik.Ýnsan büyüdüðünü mü zannediyor yoksa acýlarla yoðrulunca.Hayat yoruyor mu insaný;yýllarýn altýnda ezildikçe.Yýllar mý acýmasýz yoksa biz mi yýllara meydan okuyoruz korkusuzca.Ne kadar meydan okusak da zamana,bizden korkuyor mu sanki...Su gibi akýp gidiyor kimseyi dinlemeden.Ona dur demek ne mümkün.Kim dur diyebilmiþ ki þimdiye kadar...
Ýnsanlar doðumgünlerinde mutlu olurlar bir yýlý daha geçirmiþliðin verdiði heyecanla.Sevdikleriyle pasta da ki mumlar üflenir,þampanyalar patlatýlýr.Kaybettiði ve bir daha asla kavuþamayacaðý yýllarý,ardýna bakýnca anlar.Anlar ki o yýllarda saklýdýr piþmanlýklar,keþkeler,ahh çekiþler...
Birden deðerli sanatçý Sezen'in þarkýsý geldi aklýma."Þimdi bana kaybolan yýllarýmý verseler"Çok severim bu þarkýyý.Kimse ama hiç kimse veremez ki kaybolan yýllarý,giden gitmiþtir artýk.Hep þunu der insanoðlu : "bir daha dünyaya gelirsem" diye baþlar sözüne.Ama gelemeyeceðini kendi de bilir adý gibi...O fýrsat verilmez ki bir daha insanoðluna.
Bugün 10 Kasým,yüreklerde hiç unutulmayan takvimin en kara günü.Bugün benim doðumgünüm.Hayat aðacýmdan bir yaprak daha düþtü acýmasýzca yere.Son yaprak düþene kadar, ben misafirinim sevgili Dünya...