15. Mektup

Bu bahar mevsimin de her þey seni hatýrlatýyor. Kainat aþký, aþk seni hatýrlatýyor sevdiðim. Dört mevsimde de sen varsýn. Oysa sen yalnýzca ve sadece bahar mevsiminde olmalýydýn. Her þeyin ilk baþladýðý taze bir çiçekler güller içindeydin. Oysa þimdi dört mevsimde hep sen varsýn. Düþen yapraklara yaþlý gözlerle baktýðým sonbaharda, ateþler içinde kaldýðým yaz mevsiminde, yokluðunda üþüdüðüm kýþ mevsiminde ve seni yeniden özlediðimde bahar mevsimlerinde sen varsýn. Yeni açan bir çiçeðe bir çocuk kalbi kadar saf ve severek eðilip öpüyorum. Ne tuhaf bazen gülümsemeyi de hatýrlýyorum. Kaç vakit önce içten derinden gülümsemiþtim hayata. Ben dahi beni unutmuþken acaba diyorum bir hatýrlayan var mý beni. Yoksa diðer varlýklarda beni ben gibi sen gibi unuttu mu. Her yanýmda gurbeti hasreti görüyorum. Sýlasýný unutmuþ kuþlara insanlara döndüm. Geldiðim yer gurbet. Þimdi gideceðim yerlerde yine gurbet yine gurbet. Ne zaman aþkýn otaðýna dönersem varabilirsem o yere iþte sýlam iþte yuvam iþte yurdum diyeceðim o mekana. Þimdilik her yer gurbet oldu. Öyle ya sevene kainat gurbet geliyor. Acýda olsa tatlýda olsa sevmek daima sevmektir ey sevdiðim. Sevmek vazgeçilmez olandýr.
Ben hiç sensiz kalamadým ki. Dünümde sen bugünüm de sen yarýnýmda sen yarýnlarýmda hep sen. Hep sen tek sen. Gözlerimde bir damla fer kalmamýþken minicik bir umudumla yarým yamalak yürüyorum aþka doðru. Alev alev yanan gözlerim þimdi sular içinde. Sanki hiçbir þeyin faydasý yok. Ýçimde belli belirsiz minicik bir umudum var. Artýk hayata aþk uðruna o sýrrý çözme uðruna katlanmaya çalýþýyorum. Haklýda olsam, ben haksýzdým diyorum. Aþk benden daha üstün olandý. Elbette haksýzým diyeceðim. Beklide çocukça bir bahane. Gönlümü avutmak için beynimin uydurduðu bir söz. Belki de bir erdemlik. Hayallerimin umutlarýmýn ne zaman kanatlanýp uçup gittiðini bilmiyorum. Aylar mevsimler yýllar geçti. Güneþ kaç kez batýp doðdu. Ama bir acý hiç deðiþmeden kaldý. Atsan atýlmaz satsan satýlmaz denen bir acý miras gibi kaldý bende. Ben yalnýz seni sevdim, sende yalnýz beni sevseydin diyemiyorum artýk sana.
Kim bilir belki gün gelir siyah dýþýndaki renkleri de görür gönül gözüm. Renkli hayaller renkli rüyalar görürüm. En samimisinden en derininden mutlu olurum. Hayat ummadýðým acýlarý getirdiði gibi belki ummadýðým kadar büyükte bir mutluluk getirir. Belki yeniden sevmeyi sevilmeyi getirir. Sevmek anlamý çok derinlerde olan o büyük sýr. Hasretle ateþlerle gözyaþlarýyla sulanan kavrulan, kavruldukça savrulan uzaða düþen sýr.
Gönül duygu üreten kainatýn en büyük fabrikasý. Tek bir iþçinin ürettiði çok büyük bir emek. Kim bilir senin gönlün kimin için neler üretiyor artýk. Durmadan çalýþan yorulmak nedir bilmeyen gönlümüz. Bizi nerelere sürüklüyor nelerle yüz yüze getiriyor. Ýnsaný sevinçlere elemlere kederlere huzurlara götürüyor iþte. Diyar diyar dolaþýyorsun. Ama mutlu ama mutsuz. Ama tek baþýna ama kalabalýk. Kim bilir belki sende anlamýþsýndýr gönlün ne kadar güçlü ve büyük olduðunu.
Sende sevdiðim sende günahlar ve sevaplar dünyasýnda her insan gibi koþacak yorulacak mutlu yada mutsuz olacaksýn. Deðiþmez deðiþmeyen bir kanun bu. Belki emeklerinin karþýlýðý umduðundan büyük bir mutluluk olacak, belki de emeklerinin karþýlýðýnda büyük bir acý ile mükafatlandýrýlacaksýn. Her ne olursa olsun asla üzülmeni istemem. Göðsümde taþýdýðým insan yüreðiyle sana edeceðim en büyük beddua yine mutlu olmaný istemek olurdu. Seven sevdiðine kýyamýyor iþte.