Her yeni bir günde biraz daha özlem duyuyorum
Ýçimdeki özlem büyüdükçe, biraz daha isyan ediyorum hayata…
Her sabah gözlerimi yeni bir güne açtýðýmda, biraz daha hissediyorum yalnýzlýðýmý
Yalnýzlýðýmýn gün geçtikçe büyüdüðünü görünce, her geçen gün gözümdeki yaþlardan bir damla daha çoðalýyor…

Özlemek; yaþadýðýn onca güzel þeyleri tekrar yaþamak istemek,
O sýcaklýðýn her zaman yaný baþýnda olmasýný arzulamak,
Hayattan sadece onu dilemek, belki de dilenmek…

Özlemek güzel þeydir aslýnda, insaný heyecanlandýrýr
Ama sonunda o özlem duyduðun þeye kavuþacaðýný bilerek özlemek güzeldir…
Ýþte o özlem duyduðun þeyin hiçbir zaman sana gelmeyeceðini bilerek beklemek
Özleminin sana asla geri gelmeyeceðinin bilerek özlem duymak, acýlar veriyor insana
Umutsuzca sadece beklemek, sadece özlemek, iþte hepsi bundan ibaret…

Ben mutluluðumu dilendim yýllarca
Huzuru aradým umutsuz bir bekleyiþte
Sadece aileme özlem duydum, hem de en acý halinde,
Hiçbir zaman geri gelmeyeceðini bilerek,
Sadece umutsuz bekleyiþ, acý veren bir özlem…
Güzeldir özlem duymak, sevdiklerini sabýrla beklersin, günlerce, belki de yýllarca özlem duyarsýn
Ama sadece özlemek, öncesi veya sonrasý yok, bir sonu yok bu özleyiþin
Sadece acý veren bir özlemle öylece bekliyorsun…
Ailemi özledim ben, sýcaklýðýný özledim, babamý özledim
Babamla beraber annemi, babamla beraber ablamý, babamla beraber beni
Ben sadece babamla beraber olan bizi özledim…
Ama dedim ya umutsuz, sonu olmayan bir özlem bu, iþte bunu bilmek daha çok acý veriyor ya!

Bir yanýn hep eksik, kimse hiçbir þey dolduramaz biliyorsun
Yüreðinin bir yaný hep aðlýyor, kimse açamýyor kapýlarýný
Kalbinin bir tarafý hep kýrýk yaþýyorsun…
Nasýl ifade edersin ki bu ümitsiz bekleyiþi, özleyiþi
Kim, nasýl yaþayabilir ki sonu olmayan bir özlemle
Özlem duymak, delicesine tekrar hissetmeyi istemek, sadece tekrar yaþamayý dilenmek,
Umutsuzca sadece beklemek, sadece özlemek, iþte hepsi bundan ibaret…