Hoþgörü ve sevginin gitgide yok olduðu þu sýralarda, bilerek veya bilmeyerek bir deðil birkaç kalp birden kýrýyoruz ve kýrmaya da devam ediyoruz. Çoðu zaman da kendimizi haklý çýkarýyoruz. Nedense, kalbimize en zor öðrettiðimiz ya da hiç öðretemediðimiz iki kavramdýr, hoþgörü ve sevgi. Oysa… Hoþgörü, insanlarýn taþýyacaðý en büyük, en önemli deðerlerin baþýnda gelir ve karþýmýzdakine ne kadar saygýlý olduðumuzu gösterir. Çevremizdeki iliþkilerimizi onun kadar olumlu etkileyen baþka ne olabilir ki… Bu nedenle hoþgörüsüzlüðün yaratabileceði sonuçlar, hiç de hoþ olmayan sonuçlardýr.
Hoþgörüsüz insan, karþýsýndakinin de kendisi gibi düþünmesini ister. Buna hakký olup olmadýðýnýn hesabýný yapmaz da üstelik. Belki, karþýmýzdaki kiþinin düþünce ve davranýþlarýný benimsememiz þart deðildir ama hoþgörülü olmamýz þarttýr. Ýþin en acý yaný, hoþgörüye tahammülü olmayanlarýn her fýrsatta demokrasiden bahsettikleri halde demokrasiyi öne çýkaran en önemli unsuru görmezlikten gelmeleridir. Bilinmelidir ki, hoþgörü, sevgisizliðe karþý en etkin silah, demokrasinin ana prensibidir ve bunlarýn bulunmadýðý alanlarda bencillik, güvensizlik ulu orta gezecektir…
Kendisi ile barýþýk olmayan bir insandan hoþgörü beklemek, gecenin karanlýðýnda güneþi aramak kadar imkânsýzdýr. Hoþgörüsüz kiþinin kendini tanýmadýðý, en önemlisi de kendini sevmediðinin bilincinde olmadýðý sonucuna varýlýr ve ondan saðlýklý kararlar vermesi de beklenemez. Karþýsýndaki kiþiye olan kýzgýnlýðý ya da kini, karar vermesini büyük ölçüde etkiler, bu her ne kadar cahilce bir davranýþ olsa da… Bu baðlamda (Enam suresi 152) de þöyle der.
“Söylediðiniz zaman yakýnýnýz dâhi olsa_adil olun. Allah’ýn ahdine vefa gösterin. Ýþte bunlarla size tavsiye(emr)etti. Umulur ki öðüt alýp_düþünürsünüz”.
Günümüz toplumunda bu öðüde uyan pek az insan vardýr. Sevdiði kiþiye farklý davranarak bazý gerçekleri görmezlikten gelenlerin sayýsý bizi üzecek kadar çoktur.
Hz.Muhammed’in hayatý, hoþgörü ve adalet konusunda bütün dünyaya örnektir. Diðer taraftan, hoþgörüyü yüreðine nakýþ nakýþ iþleyen Mevlânâ’nýn da duygu dolu sözleri, yaþadýðý köklü bir inancýn meyvesidir.
“Beri gel beri! Daha da beri! Niceye þu vuruculuk? Mademki, sen bensin, ben de senim, niceye þu senlik-benlik”.
Hoþgörü konusunda en güzel örneklerden birini de Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk vermiþtir. Gelibolu Yarýmadasý’nda, yaþamlarýný kaybeden Anzaklar’ýn anne ve babalarýna çok anlamlý bir hitabesi vardýr.
“Ey Analar, Babalar çocuklarýnýz için üzülmeyin. Onlar bizim topraklarýmýzda genç yaþta hayatýný kaybetmiþlerdir, onlar artýk bizim de çocuklarýmýzdýr. Müsterih olunuz.” Bu sözler hoþgörünün abidesi deðil midir?
Kýsacasý, hoþgörü; anlayýþla omuz omuza, güvenle diz dizedir. Sevgisizliðin çaresi olacak tek anlayýþ tarzýdýr.” “Ýnsaným” diyenin özüdür. Hoþgörülü olduðumuz oranda sever ve seviliriz. Çevresinde, sürekli eksik arayýp, eleþtiren kimseler yalnýzlýða mahkûmdurlar. Hoþgörüsüz bir yürek, namluda sürülü kurþuna benzer. Gözler ve sözlerin tetiðe dokunmasý, an meselesidir. Oysa hoþgörü, gönül baharýna bir cemre gibi düþen, ruhun tellerini titreten yaðmur misalidir. Ýnsanlýðýmýzýn estetik anýtýdýr.
Gelin, birlik beraberlik içinde, kardeþlik tezgâhýnda dokunan sevgiye, bir ilmek de biz atalým ve hoþgörüyü yeniden keþfedelim.