Sýrýlsýklam Aþýk

Almanya ya geliþimin ikinci yýlýydý. Bu iki yýl çok zorlu, meþakkatli geçmiþti. Bir yýðýn uðraþmalardan sonra Türkiye den eþimi getirtmiþtim. Küçücük bir evimiz vardý. Geç saatlere kadar çalýþýyor yorgun argýn eve atýyorduk kendimizi.

Þimdi iki sorunum vardý. Almanca öðrenmek, 3 yaþýndaki kýzýmý Türkiye’deki akrabalarýn yanýndan alýp yanýma getirmek. Almanca öðrenmenin ne denli önemli olduðunu biliyordum. Çocuðum yanýma gelene dek bunu halletmeliydim. Çünki o yanýma gelince hasret bitecek ama hayatým daha da zorlaþacaktý.

Hemen bir kursa yazýldým. Ýþten çýkýnca kursa gidiyordum. Ama eve öylesine gecikiyordum ki korkuyordum.Hem yorgunluk hem gece karanlýðýnda yaþadýðým korkularla kursu býrakmak zorunda kaldým.

Kýzýmý yanýmýza aldýk. Çalýþtýðým dikiþ firmasýnýn yakýnýnda bir yuvaya verdik onu. Çalýþtýðým firma gecelik- sabahlýk dikilen, 15 iþçinin çalýþtýðý küçük bir aile iþletmesiydi. Patronlar karý-koca Kuschmann lar bir de bayan Kuschmann’ýn erkek kardeþi, iþleri idare ediyorlardý. Çok iyi insanlardý.Güler yüzlü, yardým sever ve çok anlayýþlý.

Birgün kýzýmý yuvaya býrakýp iþe geldim. Makinama oturdum.Makinalarýn uyumlu týkýrtýsýndan baþka hiçbir þeyin duyulmadýðý sakin bir anda önümde oturan arkadaþýn hýçkýra hýçkýra aðlama sesiyle irkildik. Arkadaþ bir yandan aðlýyor bir yandan söyleniyordu.Bay Kuschmann hemen yanýna gitti,niye aðladýðýný sordu.Aylin iþe baþlýyalý çok olmamýþtý. Hiç Almancasý yoktu. Türkçe olarak - biz makina deðiliz ,biz de insanýz. Çýkartamýyorum iþte bu lanet olasý akortu. Yetiþtiremiyorum, biz yaþýyoruz, ben yaþýyorum, makina deðilim insaným ben- diyordu boyuna. Adeta bir buhran geçiriyordu Aylin. Onun sýkýntýsýný en iyi ben anlýyordum. Çünki ben de iþe yeni baþladýðýmda ayný þeyleri yaþamýþtým. Akort çalýþmada belli bir sürede belli bir iþi çýkartman gerekir.Sen tam alýþýr, iþi çýkarýrsýn süre kýsaltýlýr.

Bay Kuschmann þaþkýn , çaresiz Aylin’e bakýyor, söylediklerini anlamaya çalýþýyordu. Sonra beni çaðýrdý.- söyle bakalým ne diyor bu, neden aðlýyormuþ anlat bana dedi. Ben biraz Almanca biliyorum ya baþladým tercümeye – wir sind keine Maschine , wir sind Menschen, geht nicht, geht nicht,( bir an durakladim neydi YAÞAMAK kelimesi diye düþündüm, hah! Buldum, heyecanla devam ettim tercümeye.) Wir verliebt ,ich verliebt,- was verliebt? Mir? Bay Kuschmann iyice þaþýrmýþ, karýsýný, kaynýný da çaðýrýyor. Ben anlatmak için el- kol hareketleriyle tekrarlýyorum.-Wir verliebt, biz yaþýyoruz ,biz insanýz makina deðiliz-.Bay Kuschmann - -ne, ne bana mý?- kaynýný göstererek,- ona mý?- diyor. Ben-nein nein, wir verliebt - dedikçe bunlar gülmeye baþladýlar.

Herzaman yanýmda taþýdýðým küçük sözlüðü çýkardým.- yaþamak- kelimesini arýyorum ama bir türlü bulamýyorum. Bay Kuschmann elimden sözlüðü aldý, -verliebt- kelimesini buldu bana gösterdi.- SIRILSIKLAM AÞIK- hayýr hayýr diye çýrpýnýyorum.Onlar da habire gülüyorlar.Ortalýk sakinleþtikten sonra sözlükte aradýðým kelimeyi buldum.- yaþamak- Leben- gösterdim.
Ben bu iki kelimeyi hayatýmýn sonuna kadar unutmayacak, birbirine karýþtýrmayacaktým ama onlar orada çalýþtýðým yýllar boyu yanýmdan geçerlerken bana takýlmaya devam ettiler. – wir sind verliebt ,
Biz aþýðýz......biz aþýðýz.