El yapýmý, temiz dövülmüþ, çapaksýz çeperlerde birikti acý senden sonra. Sonrasýný bilmek deðil de, yaþamak öyle aðýr ve anýsýný öyle hýzlý siliyor ki sana dair olanýn; eskime diye o zamanlar, içimden ne sen geç istiyorum, ne de kendimden geçeyim. Sen öyle hemencecik gelmiyorsun aklýma. Sen gelince depremler de geliyor, uçurumlar durur mu, onlarda geliyor elbet. Sen giderken… Gitmedin ya, bu ayrý mesele. Giderken býraktýðýn sessizlik de geliyor aklýma, þarkýlar baþlýyor þakaðýmda, tetiði düþmüþ þarkýlar. Kimi görsem yapýþýp yakasýna, þarkýlarý soruyorum sonra, içinden sen geçen þarkýlarý. Ne bilen var benden baþka, ne de duyan. Salýver beni bu anýdan, böyle çýldýramam, çýldýrmýþ olamam, bize bunlar olmuþ olamaz, salýver sevdiðim. Salýver lütfen…
Öðle vakti göðsümü güneþe asýyorum artýk. Derdim biraz kurumak, içimi kurutmak sanki. Gerçi buna kurumak mý denir, yoksa yokluðunun takvimin de kavrulmak mý, bilemedim. Bilemedim ama belki bir gün diye, o bir günün hatýrýna gizlendim iþte neyleyim. Hayattan gizlendim. Aþktan gizlendim. Kadýn sesli kuytulardan gizlendim. Adýn yokken, adlara yazýlmýþ þiirlerden gizlendim. Hayat, karþý pencerede gizlendiðimi bilen isterikti, ayartmaya alesta. Tüm perdeler sýký sýkýya tembihli, uzun uzadýya gizlendim. Soyundu sonunda hayat, vaktidir der gibi.
Vaktiydi evet, anladým. Gözüme kestirdim ben hayatý, yolu yok, vaktidir. O da bunu biliyor da, bildiðinden böyle yapýyor sanki. Hani içim kaldýrmaz, aldý iþte aldýðýný üstü kalsýn dedim ya, aldýrma sen, unut lütfen. Þimdi sen giderken dilime döktüðüm, naftalinleri siliyorum. Sanki mevsimi gelmiþ gibi, sanki sen gelmiþsin gibi.
Biraz sana ihtiyacým var biraz da sana, hepsi bu.
Dilinde aþk sektirene durgun sular gerek, benim içimde denizler devriliyor. Neredeysen seslen, bir kez bile olsa bak bana ne olursun, hadi dokun. Dokun bak, ellerim hala nasýl da yanýyor, yanýma býraktýðýn son gecenin alevinde. Býrak alayým o kadýn dudaklarýný yüzünün nar dallarýndan. Alýp ömrümün babil kulesinde infilaklara süreyim býrak. Dinsin bu kanardað. Býrak dinlensin darýsýný baþa çeken nazarlar.
Kendi sesimi, kumu kurumuþ kýyýlarda beklediðim, çýðlýklarým geliyor gördüm. Gördüm, içdenizlerimde çocuk seslerinden yelkenleri kocaman açýktý. Saðrýsý ýslak atlara binmiþ koþarkanat geliyor diyorum. Býrak omuzlarýný örtsün yaþama sevincim þal gibi ve sen, alný göðü öpen daðlara serili ilkyaz saraylarýma çekil benimle. Býrak boynuna sarýlsýn gözlerim, býrak.
Bak, yüzümde yeni geçmiþ aðrýlarýn ferahlýðý var. Diþlerime inciler iltica ediyor gülerken, görmüyor musun? Delirdim sanma sakýn, aklýmda filistinli çocuklar hayatý taþlýyor, bu bir intifada. Bu aþktan baþlayýp aþka kadar bir anlamaya varma. Ýçimin yeryüzüne daðýlmýþ anýlarýna aðlamayý býraktým ben anla. Elimde mevsiminden kaçmýþ erguvan kokularýyla, ömrümün önünü temizlemeye çýktým, gör ne olursun.
Dedim ya, biraz sana ihtiyacým var biraz da sana, hepsi bu.