Gökyüzüne doðru hýzla atarken adýmlarýmý
Ve düþlerken güneþte yüzünün varlýðýný
Denizi sen kokar gibi kusursuz
Sen gibi kadife
Ve öylesine yumuþacýk düþlerken zihnimde
‘Sen’ derken sana yalnýzca
Ýçimde biriken onlarca hitabýn varlýðýna aldýrmaksýzýn

Harflere bürüyemiyorken tüm sözcükleri
Sadece sessiz, sadece sensiz
Yalnýzca bir sen gibi yaþýyorsam düþlerimi
Ve sen gibi
Senle ilgili anlatamadýðým, sayamadýðým onlarca
Yüzlerce þey de
Büyüyorsa içimde varlýðýnla birlikte
Anlatamadýðým duygular olduðundan yüreðimde

Tariflere sýðmayan bir müziði anlamak gibi
Kulaklarda narin sesin.
Ve pembeleþmiþ yanaklarýndaki gülümseme
Cennet gibi
Yeryüzünde yerin yok ey sevgili
Sen tarifsiz
Sen anlatýlamayan
Sen ve eþsiz güzelliðin
Yüreðinde kabaran kýrmýzý karanfiller
Ve beyaz güvercinler uçar gibi arasýndan ansýzýn
Öylesine derin, öylesine büyük
Ve öylesine bebeksi, saf güzelliðin
Uzadýkça uzayan mýsralar arasýnda mavi gözlerin
Gökyüzü kadar karanlýk ve mavi,
Düþler gibi
Sen, anlatamadýðým
Dokunamadýðým
Varlýðýma bir sen ekleyip yaþamaya çalýþtýðým
Sen bitmeyen kelimeler ve söylenemeyen sözler
Sen tarifi imkansýzým
Aþka adýný verdiðim, sen dediðim….
Sen….

PELÝN GÝDER