Ýþte ruhlar yaratýldýðýndan beri sonsuzluk iþtiyakýyla devinir durur, ruhlar ebediyete aþina. Ýnsan bu sonsuzluðun yabancýsý deðil zaten, ruh sonsuzluðu yaþamak için fýtraten programlanmýþ. Ýnsanoðlunun sanki hiç ölmeyecekmiþ gibi tavrý, çok kýsacýk olan ömrün, hiç bitmeyecekmiþ gibi telakki edilmesi sonsuzluða akýþýn delilleri deðilmidir? Aslýnda ruh sonsuzluðu yaþamaya göre programlanmýþtýr adeta. Bilinçaltýndaki bu sonsuzluk iþtiyaký Yüce Yaratýcýnýn fýtratýmýza katmýþ olduðu ve mutlaka farkýna varmamýz gereken bir þifredir hatýzatýnda.

Kâinat sonsuzluðun melodilerini fýsýldar her daim. Ýnsanda ebediyet tutkusu bir musiki gibi çaðýldar sonsuzluk sonsuzluk diye. Þu koskoca kâinatýn her zerresine nüfus etmiþ bu ulvî musikinin varlýðýný görmek, duymak lazým. Kâinattaki her varlýk kendi dillu dillerince tesbih eder ya. Kurtlar, kuþlar, aðaçlar, dað taþ, cýrcýr böcekleri, kýsaca bütün varlýk kendine göre evrâd ve ezkârýný terennüm eder ya. Ehil olan zatlarýn beyanýna göre, zelzeleler ve benzeri müthiþ hâdiselerde bile zikirler, tespihler ve tekbirler gizlidir. Onlar kâinat var olalý beri sonsuza deðin Ýlahi Kudretin tecellisi olan ilâhî isimleri adeta haykýrýr dururlar ve kanatlanýrlar, haber verirler ötelere ve sonsuzluða dair güzellikleri.

Ruhlar koþarken ebedi âlemin güzelliklerine þu dünyanýn bütün faniliðine raðmen hep bir yanýmýz sonsuzluða meyleder durur. Sonsuzluk bir sevda ve ölümsüzlük iksirine kavuþma arzusu; Öyle bir ufuk ki insan, ruhunu bulur, kaybettiði cevherini, gönül elmasýný keþfeder sonsuzlukta, ebedi âlem arzusunda. Sonra harabeye dönmüþ gönüller ikbale erer. Ebediyete kanatlanmýþ susuz yolcularý doyurur Hakk’la birlikte olma demi, sonsuzluða deðin.

Kara gözlü gece günü bir yudumda içtiðinde ve gün karanlýklarýn kollarýnda raksa durduðunda, her þey derin bir sukuta erdiðinde, bir ümit bestesi gibi yalnýzlýðýn siyah gömleðini yýrtar sonsuzluk. Sahipsiz olmayan asrýn sahipleriyle aydýnlanýr karanlýk dünyamýz. Ruhlar lahutî elbiseyle katýlýr bu tavafa ve yürür Allah’a doðru. O’na gitmek, O’na ermek ancak böyle olur.

Ey sonsuzluk! Âþýklar seninle çýkacaklarýný bilirler maþukuna ve senin merdivenlerinden yükselirler Ýbrahim Makamýna… Oradan Sidre’ye ve Kâb-ý Kavseyn’e çeker bir ýþýk onlarý. Hakk’a talip olanlar, ötelerde sürdürürler ve yürürler bir sonsuz anafor içinden kor kor yanarak ve aþk alevleriyle tutuþarak yüce gayeye doðru. Kalplerin, bu miraçta Sidre’yi buluþudur, Kab-ý Kavseyn’e dudaklarýyla dokunuþudur. Ýþte bu sonsuzluðun misk kokan ikliminde mümin ruhlar diriliþe ermek için can atmakta, her lahza sevdasýna nur, ýþýk ve þevk katmakta.

Ey sonsuzluk! Uykusuz gözlerin ufku sensin. Senin iklimine yaklaþanlar, Nebiler Nebisi nin kutlu sesiyle, atomlar gibi, yýldýzlar gibi döne döne, Iþýktan buraða ve refrefe binmiþ gibi gök kapýlarýný geçip o þeref ve izzet noktasýna kadem basarlar.

Ey Sonsuzluk! Madde âleminin hiçliði ve mânâ âleminin hepliði gibi bir farkla insan senin ardýndan býrakýr bütün yýlgýnlýklarý, bütün umutsuzluklarý, bütün elem ve keder düþüncelerini.

Ey insan! Sonsuzluk diyarýna varmak için bir sirâctýr iþte bu anda Kur’ân sana, ilaçtýr Sünnet-i seniyye sana ve baþýna konulan bir taçtýr Evliyaullah sana. Sunulacak olan yeniden bulduðun hayat, ebediyete giden miraçtýr sana.