OKURUZ:: Bir yazarýn iç çekiþmelerini, kahramanlarýnýn aþklarýný, kendi içlerindeki depremleri, etraflarýndan kayýp giden zamanlarý, kaybolanlarý, akli melekelerini kaybedenleri..Hep okuruz..Gözümüzün ve kulaðýmýzýn geçici þahitliðini satýr aralarýnda býrakýrýz.

YAZARIZ:: Bir kýsmýmýz. Ýç çekiþmelerimizi, zaaflarýmýzý, aþklarýmýzý, sanrýlarýmýzý, güya kendimize anlam yüklemeye çalýþtýðýmýzý belli etmeyerek kalemle kaðýdýn kývraklýðýný kullanýrýz.

DÜÞÜNÜRÜZ:: Afrikarý, kimsesiz çocuklarý, trafik kazasýnda ya da terörde ölenleri, somaliyi, bosnayý, güney doðuyu, açlýðý,..Düþünürken birden yükümüzü hafifletmek için geleceðimize kaydýrýrýz aklýmýzý, gezeceðimiz yerleri, Parisi, Londrayý, Eyfel kulesini ya da evimize alacaðýmýz yeni bir eþyayý..Devam ederiz düþünmeye konumuzu, komþumuzu,
hýsým akrabamýzý, iyi niyetli küçük dedikodularla süsleriz düþündüklerimizi ve içinden çýkamayýz kimsenin varoluþ bilmecesinin..Sonra..Yoruluruz düþünmekden..

KONUÞURUZ:: Düþünürken bir kenarda tuttuðumuz konu komþu, hýsým akraba hakkýnda.Devamýnda hýzýmýzý alamayýz politika, derken sanat, edebiyat, müzik, hobilerimiz, þekerli veya þekersiz kahve demelerimiz.Tercihlerimizi küçücük
noktalar halinde kimsesiz býraktýðýmýz gereksiz cümleler topluluðu ve kuru kalabalýktýr çenelerimiz.

ÇÜNKÜ biz 17 aðustos 1999' u hatýrlayabilecek yaþta, kayýbýnýn büyüklüðünün farkedebilecek akýlda olduðumuz halde sustuk.Bundan sonraki bütün cümleler, düþünceler, yazýp çizmeler veya okumalar hep eksik..Çok eksik.

ÇÜNKÜ ben 28 aðustos 1999 günü Adapazarý sokaklarýnda yýkýlan bir apartmanýn yanýnda, elli yaþlarýnda bir kadýnýn bir mutfak robotunun parçalarýný, torununun yýrtýk oyuncaklarýný, tava sapýný, elektrik süpürgesi hortumunu donuk bakýþlarla çuvala doldururken onun fotoðrafýný çeken insanlar gördüm.

ÇÜNKÜ ben 29 aðustos 1999 da depremzedelere gelen yardým malzemelerini çalan görevliler gördüm.

ÇÜNKÜ ben 30 aðustos 1999 da depremzedelere daðýtýlmasý gereken yaðmurluklarý hatýra olarak evine götürmek
isteyen gönüllüler gördüm.

ÇÜNKÜ ben saçlarýnda fönünü, týrnaklarýnda ojeyi tamamlamadan evinden çýkmamýþ gönüllüler gördüm.

ÇÜNKÜ ben Toprak ilaç aþ. nin 30 aðustos 1999 son kullanma tarihli cephaxon flakonlarý depremzedelere hibe edip
vergiden düþtüðünü gördüm.

Yakýnlarýný kaybeden bir çocuðun yüzündeki buðuyu kimsenin umursamadýðýný görüpte depremden kurtulanlarýn
yýllarca uyuyamadýðýný bilerek yaþayan bizlerin gereksiz eylemleri bence okumak, düþünmek, yazmak ve konuþmak.

Bu deprem en büyük faili meçhuldür.
ve asýl failleri bizleriz.

BÝZLER:: Yani mangalý olupta içinde kül býrakmayanlar.
Kalanlarýn nerde olduðunu biliyor muyuz?

eylül 2008
****
Sað yaným üstüne yýkýldým.Eðik kýrýk bir dal gibi.Baþýmda hep bir ayaz hali.

Duman yedim, kül yuttum, genzim yanýk.Bir homurtu, bir uðultu taþýyorum,

Taþýnýyorum.Kendimden memnun deðilim.memnuniyetsizlik o kadar yalýn

ki zaten memnun olabilecek hiçbir þeyimiz kalmamýþ gibi.

Þeylerimizi, neylerimizi kaybetmiþiz orta yerimizden ayrýlmýþýz gibi.

Kalplerimiz taþtan atýklar, bedenlerimiz iskelet.

Duygularýmýzý hangi çöplükte býraktýk.

Yaþamýn bu seyrinden ve konforlarýmýzý yüklediðimiz rutinlerimizden sýkýldým.

Kendimden ve hiçbir þeyden memnun deðilim.

Öfkenin ve memnuniyetsizliðin baþka bir þeye

NEYE

dönüþtüðünü görmek istiyorum.

Sorun küçük bir soru iþareti

Sorun hayatýn içindeki koca bir ünlem.

Gerçekten derdimizi hangi daða

SÖYLEMELÝ......