Þu ilk çað filozoflarýna akýl sýr erdiremiyoruz. Adamlarýn ömrü ilk nedir, hayat nedir, ahlâk nedir? Sorularýný sormak ve cevap aramakla geçmiþ. Ama bir türlü aradýklarýnda doðru yanýta ulaþamamýþlar ya da ulaþtýklarý yanýtý doðru kabul etmiþler.
Bulduklarý cevaplar ise bizce enteresan: Zira “Ýlk nedir?” “Temel öðe nedir?” Sorusuna Anaksimenes “hava”, Herakleitos “ateþ”, Thales “su”, Empedokles “hava, su, ateþ, toprak”, Platon “idea”, cevabýný vermiþler.
Yoksa rüzgâr mýydý, güneþ miydi?
Hepsi de, “hiçbiri” cevabýna ulaþmalarýna vesile olan yanýtlar. Bu konularda asýl yanýtlarý ise tevhit inancýnýn seçilmiþ önderleri sunmuþtur:
“Ýlk, ezeli ve ebedî; Allah (c.c.)”
Yaþam ise; ilk, ezeli ve ebedi olan ve filozoflar ile bizlere sayýsýz nimetler bahþeden Yüce Güce, sadece fikrî ve bedeni teþekkür etmekten ibarettir.
Teþekkür ederken havadan, sudan, ateþten, topraktan, güneþten de nimetlendiðimizi, bunlarýn yaþamýmýza önemli katkýlar saðladýklarýný da, O’na arz edersek, filozoflardan fersah fersah ileride adýmlar atmýþ oluruz, kanaatindeyiz.
Yaþam ama nasýl bir yaþam?
Kesin doðrulara itaat, þeklerden ýrak, melunlardan, hurafelerden kaçarak bir yaþam. Bunu biraz açalým:
Kesin doðrular; Allah’ýn yaþam sýrrýna dair bize sunduklarýna, emirlerine, nehiylerine filozofça sorgulamadan itaat. Hayat kitabýmýz, bir ilim adamýmýzýn deyimiyle “Ýnsani Kullaným Kýlavuzu” olan Kur’an-ý Kerim’e ve onun rehberliðine itaat. Onun rehberliðinde öðüt, þifa, yol göstericilik niteliðinde rehberlik vardýr. Ýþte yüce Rabbimizin bizlere, yol gösterici rehber nitelindeki Kur’an-ý Kerim ile ilgili kitabýmýzdaki beyanlarý:
“Ey insanlar! Ýþte size Rabbinizden bir öðüt, kalplere bir þifa ve inananlar için yol gösterici bir rehber ve rahmet (olan Kur’an) geldi.” (Yunus 57)
“Kur’an, namazý dosdoðru kýlan, zekâtý veren ve ahirete de kesin olarak inanan mü’minler için bir hidayet rehberi ve bir müjdedir.” (Neml 2)
“…Ýþte bu Kur’an Allah’ýn hidayet rehberidir. Onunla dilediðini doðru yola iletir. Allah, kimi saptýrýrsa artýk onun için hiçbir yol gösterici yoktur.” (Zümer 23)
Okudukça lezzet alýnan, tekrar tekrar okunduðunda dahi ferahlýk veren yegâne kaynak Kur’an; ilk, yaþam ve ahlâka dair her konuya etraflýca açýklýk getiren bir kitaptýr.
“Teknik ilimler, týp, astronomi, cebir ve kimya gibi birçok alanda önemli neticeler elde eden Müslüman bilim adamlarý, medeniyet ve kültür sahasýnda kýsa zamanda kendilerini tüm dünyaya kanýtlamýþlardýr. Buluþlarýyla uygarlýðýn ilk adýmlarýnýn atýlmasýna vesile olan Müslümanlar, ilerlemenin yolunu açmýþlardýr. Ýslam tarihinde, bilim dallarýný tek tek incelediðimizde, hepsinin kaynaðýnýn Kuran-ý Kerim olduðunu, maddi-manevi her þeyin Allah'ýn yarattýðý sistemin bir parçasý olduðunu defalarca ispat ettiðini görmekteyiz.” (http://www.kuranvebilim.com/html2/makaleler/islamda_bilim_ve_teknoloji.html)
Onun ayetleri bugünün ve yarýnýn bilim adamlarýna ýþýk tutmakta ve en önemli kaynak olarak gösterilmektedir. Edison’un ampulü bulurken Kur’an’dan yararlandýðý gerçeði, kitabýmýzýn bu yönüne iþaret etmektedir.
Ayrýca Ýslam âlimleri ve bilginleri Ýbn-i Sina, El-Kindî, Ebubekir er-Razi, Ebü'l-Vefa, Akþemseddin vb. gibi ilmi sahada ilklerin öncüleri, Mehmet Akif’in;
“Doðrudan doðruya Kur'an'dan alýp ilhamý,
Asrýn idrakine söyletmeliyiz Ýslâm'ý.” anlayýþýyla hareket ettiklerini ve olanlarýn baþvuru kýlavuzlarý olarak da Kur’an’ý gördüklerini söylemek mümkündür.
Þeklerden ýrak; “Acaba!” ile baþlayýp neticede tereddüde düþülen konular ve davranýþlardan kaçýnmak. Bunu malayani (boþ iþler) olarak da algýlamak þeklinde izah edersek örnek ve kavrama alaný geniþler.
Melunlardan, hurafelerden kaçýnmak: melun; lanetlenmiþ demektir. Bu dünyada lanetlenen ise iblistir. Hurafeler ise hayatýmýzýn cahilane devrelerine sýkça hükmeden gerçek dýþý fiiller neticesinden beklentilerimizi oluþturmaktadýr. Dilek aðaçlarý, yatýrlardaki gayri ilahi eylemler, fal, astroloji adý altýnda insanlarýn duygularýný laf kalabalýklarý ile sömürerek umut, hüzün oluþturma vs.
Hayat nedir? Sorusunun cevabýna yeniden dönersek;
Hayat: varlýðýmýzý, dirliðimizi, birliðimizi, sýhhat ve afiyetimizi, dostluðumuzu, haz ve lezzetimizi, uzun lafýn kýssasý, her þeyimizi borçlu olduðumuz “Merhametlilerin en merhametlisine”, ahir ömrümüze kadar, kul olduðumuz bilincinde yaþamaktýr.
Ne mutlu hayattayken yaþayanlara…
Son söz filozofça bir slogan oldu ama siz onu mütefekkirâne bir cümle varsayýn aziz okurlar.
Selam ve muhabbetle.