Dün gece, geç saatlerde bir gölge evin odalarýný dolaþýyordu. Peþine takýlacak oldum. Korktum iyice sindim. Ýyice sindim yataðýn içine. Biraz zaman geçince uyuyup kalmýþým. Sabah erken açtým gözlerimi.

“ Erken kalkmayý ne zaman adet edindin ?”

Baþýmý çevirdim sesin geldiði yöne doðru. Ses odanýn karanlýk köþesinden geliyordu. Seste sanki gülen, neþeli, dalga geçen bir eda vardý. Birden yataðýmdan fýrlayýp ýþýðý yaktým. Oda da sadece ben vardým. Sonra korkudan titremeye baþladým.

Sabah seni okula küçük dadýn býrakacaktý. Sen galiba çok alýþmýþtýn ve o gece dadýnla gidebilmek için bacaðýma sarýlýp aðlamýþtýn. Dadýn yetimdi ve üniversitede okuyordu. Üniversitenin ilk senesinde trafik kazasýnda hem annesini hem de babasýný kaybetmiþti. Bizimde tesadüf eseri yollarýmýz kesiþti. Kaldýðý evin payýna düþen kirasýný veriyor, okul masraflarýný karþýlýyor, harçlýk veriyordum. O da seni okuldan alýyor ve sana bakýyordu. Geceleri ben geldiðimde, bir kahve molasý veriyorduk sen oynarken. Çok hoþ sohbet, muhabbet bir insandý. Hýnzýr ve hýrçýn bakýþlarý altýnda gizleyemediði bir mahçubiyeti vardý. Çoðu zaman bu yetim kalmasýndan dolayý mý diye düþünmüþümdür. Ama her þeye raðmen kararlý direkt hedefe yönelen bir yapýsý vardý. Konuþmasý bile öyleydi. Daha sonra da tanýdýk taksici çaðýrýr evine býraktýrýrdým. Çevreden herhangi bir söz gelmesin diye çok gerekmedikçe ben ne almaya giderdim ne de eve býrakmaya. Dadýn çok iyi bir insandý.

Sen uyuduktan sonra bende çalýþma odama çekilmiþtim. Bir süre sonra elimdeki iþe dalmýþtým arkamdan bir þeyin geçtiðini hissettim. Ardýma baktým kapý kapalýydý. Yanýna gelmek için yerimden doðruldum. Kapýnýn kolunu indirdim kapý kilitliydi. Ama ben kapýyý kilitlememiþtim. Sonra senin odanýn kapýsýnýn açýldýðýný duydum, deliye dönmüþtüm kapýyý daha hýzlý açýp kapamaya baþladým. Kapýyý tekmeledim. Nefesim yettiði kadar baðýrdým. Sonra yorulup bir kenara oturdum. Bir müddet sonra senin odanýn kapýsýnýn kapandýðýný duydum. Yerimden doðruldum, tekrar kapýnýn kolunu indirdim kapý açýktý. Sabah sana bu konu hakkýnda soru sorduðumda da ne olduðunu anlamaz bir biçimde yüzüme bakýp olduðun yerde dikildin. Dadýna bana açýldýðýndan daha çok açýldýðýndan dadýna sordurttum. O da bana her akþam yatmadan önce annenin resmine bakýp uyuduðunu söyledi. Bende galiba o halini görmemi istemediðin için öyle yapýyorsun zannetim. Bir kaç sefer bu konuyu seninle konuþmaya çalýþtým. Galiba biz birbirimizden bir dönem fazlaca kopmuþusuz o mesafeyi nasýl katedeceðimide bilmiyordum. Konunun çok fazla üzerine gitmedim daha sonra.

Bir gece arkadaþlarla yemeðe çýkmýþtýk. Biraz içmiþtik. Ýlerleyen saatlerde baþka masada arkadaþlarýyla gelmiþ baþka bir gruptan bir kadýnla birkaç sefer göz göze geldik. Bakýþlarýmýzýn süresi uzamaya baþladý. Samimiyetin, içkinin dozunu her an aþabileceði noktaya gelmeye baþlamýþtýk. Güzel bir kadýndý. O gece vamp bir kýyafet vardý üzerinde. Tanýþtýk, daha sonra beni evine davet etti, gittim. Birkaç kadeh daha içtikten sonra ikimizde gevþemeye baþlamýþtýk. Müzik pencereden dýþarý sýzýyordu, biraz daha yaklaþtýk birbirimize. Sonra kuvvetlice evin duvarýna birinin vurduðunu iþittim.

“ Yan taraftaki komþun galiba sesten rahatsýz oldu” dedim gülerek.

Fakat yan taraftaki dairenin boþ olduðunu söyledi. Bende yanlýþ duyduðumu düþünerek biraz daha yaklaþtým. Bu sefer diðerinden daha þiddetli sanki ev yýkýlacak gibi dört bir yandan ve üst üste duvarlara vuruluyordu.

“ Bu ses nereden geliyor?” dedim.

Yüzüme soru sorar gibi baktý. Sesi sadece ben duymuþtum. Sonra açýk duran pencere hýzla çarptý. Yerinden doðruldu "cereyan yaptý" deyip kapatmak için kalktý. Ýçime tuhaf bir korku, bir ürpeti girdi birden. Sanki ev üzerime yýkýlacak gibiydi. Yerimden doðruldum ve gitmem gerektiðini söyledim. (Ama kartvizitimi koltuða düþürmüþüm. Daha sonra bir kaç defa daha görüþtük ve sadece arkadaþ olarak kalmayý tercih ettim) Mümkün olan en hýzlý þekilde evden ayrýldým. Ýçim rahatladý birden. Sanki üzerime gelen o duvarlar açýlmýþ ve bende nefes almýþtým. Eve döndüm, o gece dadýnýn bizde kalmasýný istemiþtim ve saat epey geç olmuþtu. Kapýdaki anahtar þýkýrtýma dadýn kalktý, kapýyý açtý. Üzerimde alkol ve kadýn parfümü kokusunu aldýðýna eminin. Bir süre konuþtuk o odasýna çekildi ben de çalýþma odama geçtim. Bir süre oturup aklýmý toparlayabilmek için. Pencereden dýþarýyý izlerken dalýp gitmiþim. Odamýn kapýsýndan bu sefer daha açýk gördüðüm bir ýþýk hüzmesi geçti. Ama baþýmý çevirdiðimde kapý yine kapalýydý. Kapýya doðru gittim, kapý yine kilitliydi. Koltuða oturdum, baþým dönüyordu biraz sonrada orada sýzmýþým.

Sabah dadýna sorduðumda senin ben gelmeden önce uyuduðunu ben geldikten sonra kendisininde uyuduðunu söyledi. Ýçime tuhaf bir þüphe düþtü. Akþam alýþkanlýðýmýn tersine bu sefer senin odana yakýn olan ve kapýsý olmayan odaya geçtim. Ve sen uyuduktan sonra en karanlýk yerine saklandým. Iþýk hüzmesi yine önümden geçti fakat bu öyle bir ýþýk ki çok yoðun olduðu halde gözlerimi acýtmadý. Ama ýþýðý tutanýnda kim olduðunu göremedim. Senin odana süzüldü, bir müddet sonra bende peþinden gittim. Sessizce kapýyý araladým ve onu gördüm. Þevkatle saçlarýný okþuyordu ve sevgisinin sýcaklýðý gözlerinden ruhuna doðru yol alýyordu sanki. Tüm vücudum titremeye baþladý. Baþýný bana çevirdi, sus iþareti yaptýktan sonra gülümsedi ve birden yok oldu. Ben olduðum yere zincirlenmiþ gibi çakýldým kaldým, kýmýldayamadým. Sanki tüm vücudumdaki faaliyet “duraklat” düðmesine basýlmýþ gibiydi. Uzun süre çakýlý kaldým olduðum yerde. Neden sonra toparlanabildim. Eþimi yani anneni göreceðim aklýma gelen en son þeydi. Seni doðururken vefat etmiþti. Bende bunun suçunu birazda sana yükledim galiba. Bütün gece kendime gelemedim. Sabahta iþten izin aldým, dadýna da izin verdim, o günü seninle geçirdim. Ne kadar da annene benziyorsun.

Daha sonra ki günler seninle daha fazla ilgilenmeye çalýþtým ama daha öncede dediðim gibi aramýzdaki mesafe epey açýlmýþtý galiba ve ben o mesafeyi nasýl katedeceðimi bilemiyordum. Hemen hemen her gece o ýþýk seni ziyaret ediyordu. Sen uyuduktan sonra ben de peþinden geliyordum ama hiçbir zaman o geceki gibi net göremedim bir kaç sabah yatak odamda hissettim sanki ama sadece o kadar.

Sen lisedeyken bile ben o ýþýk hüzmelerini görüyordum. Üniversite gittiðinde de devam etmiþtir muhakak çünkü ben, sen eve tatile geldiðinde görüyordum tekrar. Ve gelmeni bir yönden de onu tekrar görebilmek için istiyordum. Fakülteni bitirdin baþarýyla. Kendi paraný kazanmaya baþladýn. Ve bence artýk seninde hayatýnýn manasýný bulma vaktin geldi diye düþünüyorum. Benim için sakýn üzülme.

Sana söyleceðim son bir þey var... Bütün çocuklar her yaþta anne babasýnýn reyhanýdýr. Reyhan sevildikçe daha çok, daha güzel kokar...
...
...
...
...
...

Elindeki mektubu avucundan uçacakmýþ gibi sýkýca tuttu. Çalýþma masasýnýn ilk çekmecesideki mektubu dadýsý bu sabah vermiþti. Zarfta ismi yazýlýydý gideceði zaman olarakta “ölümümden sonra ” yazýlýydý. Mezarýn yanýndaki taþa oturmuþtu. Babasýnýn mezarýnýn yanýndaki taþa. Gözleri nemlendi ve sonra mýrýldandý dudaklarýndan dökülen kelimeler

“ Çocuk her yaþta anne babasýnýn reyhanýdýr”


( Doðmuþlar gibi doðmamýþlarda anne babalarýnýn reyhanýdýr )