ZAMANE ÝNSANI
Artýk sevgiler de sanal. Özlemlerde. Hayat koþturmakla geçiyor. Bir baþka yorgundur zamane insaný.Tükenmeyen kuyruklar, acýlar ayrýlýklar. Hasretler dinmiyor. Kavuþtukça artan hasretler var . Artýk karþýlýklý konuþurken canlý seyrediyorsun dostlarýný. Ama hasret eskisi gibi deðil, muhabbetlerde öyle...Bir mektup parçasý kadar doyurmuyor, bu canlý konuþmalar. Görüþmeler, konuþmalar, boþ ve anlamsýz. Kaç tilki dolaþýyor artýk zihnimizin kývrýmlarýnda bilmek daha zor.
Ýçimizde bir yalnýzlýk ve yoksulluk var. Aldýkça eþyalarý daha da artýyor bu
Yoksulluklar, açlýklar. Daha fazla, al al al yine de aç gözümüz doymuyor.Týpký susuzluðunu gidermek için kar yiyen adam gibi yedikçe artýyor susuzluðumuz.
     Artýk anneler, babalar, kýzlarýný sevmiyor. Paran varsa etrafýnda yalandan dostlarýn var. Paran yoksa kapýný çalan da yok.Ýftarlarýn bile karþýlýðý var artýk. Herkes kendi sýnýfýndan yada üst sýnýftan insanlarý çaðýrýyor, sofralarýna. Ýftarlar da bile sýrasýyla. Siz gördünüz mü bir yoksulu , bir öðrenciyi baþka sýnýf insanlarýn arasýndaki sofrada.
Sevgilerde artýk korkutuyor beni . Seni seviyorum demek Ferhat a dað deldirirken, günümüzde farklý anlamlara geldi .Þefkatli bakýþlarda yok artýk. Baþlarý okþanan çocuk da
zor bulunur bundan böyle. Beklentimiz olmadýðý yerlere telefon dahi etmezken, iþimizi yapacak olanlara ne hediyeler almýyor muyuz? Annemize almadýðýmýz hediyeleri kimlere almýyoruz ki.
Ýnsanlar açlýðýn dan ölürken, bazýlarý da obezite den kurtulmanýn çaresini arýyorlar. Koþtukça daha çok yoruyorlar kendilerini . Ah!! Yalnýzlýklarýmýzý otolarda ki müziðin sesiyle bastýrmaya çalýþmýyor muyuz? Çevremiz gittikçe daralýyor. Daraldýkça biz de daralýyoruz.
Stres de bizim ayrýlmaz bir parçamýz olmuþ . Hastane köþelerinde dostlar, akrabalar yalnýz.
Ziyaretçileri yok. Anneler, babalar , kardeþler, bakým evlerinde. Yýlda bir kez de olsa günlerini bekliyorlar . Ya gelirse…. Diye. Bayramlarda akraba ziyareti deðil, otelin yýldýzýný soruyorlar.Sahi sizin ki kaç yýldýzlý?
Çocuklarýmýz bir yarýþçý . Hep hayatý boyunca birilerini geçsin ki, bir yere gelebilsin. Geçemeyenler ise, bir baþka bahara býraksýn ümitlerini.Yada yýllarca içinde bir uhde olarak kalsýn ne çýkar bundan. Üstte kalana ne mutlu , altta kalanýn vay haline.
     Bekarlar evli olmadýklarý için umutsuz ve üzgün, evlilerde bekarlýktaki kadar serbest ve huzurlu deðil. Kaynanalar gelini beðenmez, gelinler kaynanayý. Kýz annesine gitmek ister; babasý tatlý gel kýzým der, kaynata oðlum gelini getir der gelin “aman býktým annenden ,baban dan” der. Dost bildiklerin harcamak için bekler köþe baþlarýnda. Yüzüne gülüp de arkandan ne dolaplar döndürür , yýllar yýlý dost sandýðýn insanlar . Ýhtiyacýn varsa biraz paraya, istemekten dönersin maskaraya. Gel gülme arkadaþ, sende dua et bu bahtý karaya. Ýnanmazsan yaz bir kenara.
     “Çabuk unutuluyor nice ölen kahramanlar” dese de birileri; Unutulanlar, unutanlarý asla unutmazmýþ. Ne yapalým kader der, geçeriz bazen. Her yokuþun bir iniþi, Bal yapan arýnýn arkasýnda iðne varmýþ. Gül dikensiz, fasulye, kökensiz olmazmýþ.
     Yorgunum bunlarý düþünmekten.Yorgunum…Çok yorgunum. Bitmekte olan sularýmýzý mý düþüneyim.Tasarruf etmediðimiz parayý mý, havayý mý , tabiatý mý , tasalanayým. Dostluklar içinde dostsuzluðu mu, düþüneyim. Kusursuz dost arayaný mý?