Rüyalarýmdan korktum….bütün gece içimi oydular sanki!son üç yýl içinde bunlardan milyonlarca kez yaþamýþta olsam her seferinde yüreðim aðlýyor sýrýlsýklam uyanýyorum.neyin korkusundayým neyin sýnavýndayým cevaplayamadýðým sorular denizinde boðuluyorum bir ben mi böyle hissediyorum onu da bilmiyorum…üç noktalarýmdan nefret eder oldum bilinmemezlige giden her þeyden sonsuzlugndan dünyanýn bir yer var diyebilmeyi istiyorum ama elimde hep üç noktalarým… avucumu kanatsalarda her seferinde sýký sýký elimdeler býrakmaya elimi açýp kurtulmaya cesaretim yok belki de..olamamasýnýn sebebi ben miyim?belkide…önceden miydi neseli sözlerim sevdigim renkler çiçek isimleri sonu güzel biten masallar, hersey çok mu uzak simdi bana?gözlerimdeki ýsýðý söndürün ne?bu sorularýn cevabý nerde?herkes gibi olamamk mý canýmý yakan istiridyenin dýsýnda olmadýðým için mi?ya da öyle sandýðým için …soru isaretlerim üç noktalarým elimde kalan baksa birsey görememek ne acý benden uzaða gitsin demek istiyorum da acý bana çok alýstý.beni yalnýz býraktýlar ama ben acýyý yalnýz býrakamýyorum iste…biri su bas belasý dilimi kessin artýk konusmaya bulduðum son cesareti de sökün alýn içimden! bu yük fazla bana bu saatten sonra çok fazla……