“Yaþlýlara, çocuklu bayanlara, sakatlara ve gazilere yer veriniz.”

Karþýdan gelen dakikalardýr beklediðim, içindeki yolcularýn ruh hallerinin sirayet ettiði ilk bakýþta anlaþýlan, yýllarýn deðil duraklarýn sayýsýnýn gün geçtikçe artmasýyla yýpranan, herkesin gözünde sýla özlemi esintileri hissettiren, deðerli dostum tren… Hýzlý adýmlarla ilerliyorum bu yol arkadaþýma doðru. Kalabalýklarýn derin sessizliðini, çýkardýðý ray sesi ve düdüðüyle bozmaya çalýþýrken tren, yolcularýna “Susmayýn konuþun, merak etmeyin ben susarým þimdi, ama ne olur konuþun. Çok uzun zaman oldu ki sýcak iki kelime duymayalý.”der gibi, bir an yavaþlar ve tekrar hýzlanýr. Yakalarýndan tutup da hesap sorar gibi gidecekleri yere kadar silkeler de silkeler misafirlerini.
Oturduðum yerde trenin, kalabalýðý dalga misali bir saða bir sola sallamasý, çok ilgimi çekiyordu camdan yansýyan görüntüsüyle. Maltepe istasyonunda yolcu sayýsý bir hayli artýyordu. Yanýmda yorgunluðunu, kapanan gözlerinden anladýðým bir bayan bulunuyordu. Ayakta ve bana oldukça yakýn bir mesafeye yerleþen ve daha yeni trenin misafir ettiði, sarýþýn görünmek veya genç ve alýmlý olabilmek için saçýný boyatmýþ, aþaðý yukarý 50-55 yaþlarýnda, biraz kilolu, yüzünü itina ile temizlemiþ ama hayatýn getirmiþ olduðu çizgilerin varlýðýyla dekolte kýyafet parçasý giyinmiþ bir bayan… Küçükken annemin tatlý sesiyle “oðlum yolculuk yaparken yaþlýlara,çocuklu bayanlara, sakatlara ve bakýp da içinden yardým etme hissine kapýldýðýn kiþilere öncülük taný yada oturuyorsan yer ver. Unutma! bu senin insanlýk vazifendir.”sözleri kulaklarýmda çýnlaya çýnlaya kalkýp “buyurun oturun hanýmefendi, ben ayakta gidebilirim” dedim.
Kadýn memnun biraz da þaþkýn bir ifade ile “teþekkür ederim ama hiç gerek yoktu” derken ona biçilen hakiki elbisenin yarýdan fazlasýnýn tamamlandýðýnýn farkýnda deðil ya da deðiþen hayat þartlarýnýn(!)(biz buna insanlarýn, insanlýk deðerlerine sahip çýkamamasý diyelim)etkisiyle fazla deðil 10 yýl öncesinde yazmaya gerek duymadýðýmýz ama þimdi insanlarýn el attýðý her ulaþým aracýnda vazgeçilmez bir unsur olan “yaþlýlara, çocuklu bayanlara, sakatlara ve gazilere yer veriniz.” tabelasýna bakýnca, kadýnýn ruh halini anlar gibi oldum ve üzerime çöken büyük bir halsizlik ile kalktýðým koltuða yaslandým. Ýçim, ezik, mahzun ve utangaç duygularla kala kaldý. Bu ruh haliyle , orta kapýya yaslanmýþ, telefon kulaklýðýyla konuþurken ses tonunu ayarlayamayan, neredeyse baðýra baðýra konuþan ve sinirli olduðu iþitmek zorunda kaldýðým kelimelerden anlaþýlan bir bayana gözüm iliþti.Üzüntüsünü taktýðý 90’lý yýllarýn vazgeçilmez gözlüðü ile göstermemeye çalýþan, siyah boydan elbise ve alttan giymiþ olduðu beyaz bir badi ile dikkat çeken “kýzým, ne alakasý var… annen olduðumu unutma… Sen 15, ben 45 yaþýndayým tabi ben bilicem… Anneanneni neden bana karþý kýþkýrtýyorsun?.. Beni çok kýrdýn kýzým yazýklar olsun sana!..” diyor ve elindeki mendil ile gözyaþlarýný siliyordu.
Bu þahit olduklarým, belki toplum olarak gündelik kanýksadýðýmýz hadiseler… Ama hiç de iyi þeyler deðil. Neler oluyor bu memleket insanýna böyle! Yurdumuz insanýný bu hale getiren ne? Kültürel ve manevi deðerlerimizin günbegün kaybedilmesi mi? Yoksa Hayat þartlarý mý(?) hangisi anlamak istiyorum. Biri çýkýp bu yozlaþmaya dur demeli diye düþündüm donuk ve mat bakýþlarla. Ama çaresizdim. Acaba kaç kiþi toplumumuzu sömüren bu sinsi hastalýklarýn farkýnda? … Ne olur ses verin … Kim bu yýkýma göz yumabilir ki bilemiyorum. Yada bu adam neden bahsediyor diyip, bunlar sýradan þeyler düþüncesinde umursamazlýk gösterebilirsiniz yüreðiniz el veriyorsa…Herkesin yöntemi, elindeki imkaný, becerileri, zevkleri ve sayamadýðým bir çok þeyi farklý olabilir ama ortak bir derdimiz olmalý O da Toplumsal Yozlaþmaya dur demek. Kendimi sabýrsýzca, yavaþlayan trenden dýþarý attým. Elimi aðýr aðýr kaldýrarak dostum trene el salladým. Bana “bir daha görüþelim, benim duygularýma tercüman ol yine” der gibiydi. O her zaman olduðu gibi bir daha ki sefere kadar Haydarpaþa’daki mekanýndan, denizi,martýlarý ve vapurlarý seyrederken bizlere bilerek yada bilmeden hayat dersi vermeye devam edecekti…