kendim için bazý þeylerden vazgeçtim...yada vazgeçmek zorunda kaldým desem daha iyi olacak. ben kendi isteðimle deðil CAN yerine koyduðum biri benden vazgeçtiði için vazgeçtim..

ilk önce ellerinden vazgeçtim..hani bir zamanlar tutmaya kýyamadýðým usul usul, korka korka tuttuðum ellerinden vazgeçtim. kendim istediðim için deðil CANIM öyle istedi..

sonra bakmaya doyamadýðým gözlerden vazgeçtim...hani hep bakmaya doyamadýðýnýz var ya...iþte ben o gözlerden vazgeçtim...

"býktýðým" yada "istemediðim" için deðil sadece CAN yerine koyduðum CANIM vazgeçti diye vazgeçtim... kýsa bir süre sonra dudaklarýndan vazgeçtim...karþýnýzda onun sizinle konuþmasýný saðlayan o dudaklardan vazgeçtim... istemeyerekte olsa vazgeçtim..

bir zaman sonra CANIM'la ilgili düþler kurmaktan vazgeçtim..çünkü CANIM çoktan vazgeçmiþti ve "benden de istiyordu"
bende sýrf CANIM istediði için vazgeçtim..korkarak ürkerek vazgeçtim....

ama o bilmiyorduki ondan her uzaklaþmam aslýnda kendimden vazgeçmemdi...

hayallerimden vazgeçtim..vazgeçtiklerimin hepsi CANIM'dý...bana ait olan þeylerdi..ve þimdi ellerinden, gözlerinden, dudaklarýndan, hayallerimden CANIM'dan vazgeçtim...

sýrf CAN yerine koyduðum CANIM istediði için.....Ve þimdi ise ben, içimdeki bozuk pancar motoru misali tekleyen kalbimden vazgeçmek istiyorum....Sýrf CAN yerine koyduðum CANIM'I kaybettiðim için