Hep bilirsiniz, aðustos böceði bütün yaz boyu çalar söyler sazýný.
Sonra o çetin kýþ gelir. Karýnca garantiye almýþtýr kendini, boyuna çalýþmýþtýr. Aðustos böceði kýþ gelince yardým ister, az biraz yiyecek ister karýncadan. Karýnca ona bilgiç bilgiç hayat dersi verir. Zýrnýk koklatmaz.
     Küçükken bu hikaye beni nedense aðlatmýþtý. Aðustos böceðinin
kýþýn soðuðunda aç açýkta býrakýlýþý, bana karanlýk dipsiz bir kuyu gibi gelmiþti. Bir de üþümek gelmiþti aklýma. Karýncaya öfkelendim mi anýmsamýyorum. Ama isyan ettiðimi iyi biliyorum.
Yýllar sonra bir yerde karþýma bir gerçek çýktý:
Aðustos böceklerinin yumurtasý 13 ay ve kýþ boyunca topraðýn altýnda bekler.
Baharýn-yazýn çýkar ortaya ve ömrü sadece 3 hafta kadardýr!!!.

Yani bu masal Koca bir YALAN….

Karýnca boyuna yuvasýna yiyecek taþýrken bizim aðustos böceði sazýný çalamaz ki. Doðmamýþtýr henüz. Ama masal bu ya! olur diyelim, olsun. Eee karýnca da o sazýn sözün hatýrýna þevkine, ritmine, güzel melodisine uyup daha neþeli taþýmaz mý yuvasýna yiyecekleri… Aðustos böceði verebileceði tek þeyi verebiliyor, birkaç þarkýyý, dahasý ömrü de pek kýsa biliyor. Ne yapsaydý? Yine de acýsýný yenerek doðayý neþelendiriyor.
Dahasý, aðustos böceði sanat icra ediyor. Ve orijinal masal, sanatý da hakir görüyor. Çalýp –söylemeyi, boþa vakit geçirmeye indirgiyor. Besteyi, özgünlüðü yok sayýyor. Masalý dinleyen çocuk, yaþamýn sadece çalýþmak çalýþmak olduðunu ‘’çok çalýþanýn kazanacaðýný’’, diðerlerinin ölmeye, sürünmeye mahkum olacaðýný, öyle olmasýnýn gerektiðini bir güzel çekiyor içine mýknatýs gibi.
(Çocuk geliþimci olsaydým belki tüm masallarý gözden geçirir alternatiflerini yaratýrdým, sonra da iþsiz kalýrdým herhalde)
Dahasý Kadim dostluklar kolay kurulmuyor, özen, emek, dikkat istiyor. Ýlgi istiyor. Dar bakýþlar hareket alanýmýzý daraltýyor. Bizi sýkýþtýrýyor. Baþka türlü olabileceðini, kalýplardan çýkmadan göremiyoruz. Çünkü bize dayatýlan kalýplarý kullanarak düþünmeye mahkumuz sanki. Bu masallarý dinlediðimizden mi? Belki de öyle. Aðustos böceði þarkýlar hediye ediyor karýncaya. O elindekini gülümseten, deðer veren olarak görüyor. Üstelik bunu yapmaktan da hoþnut. Karýncadan istediði birkaç yiyecek parçasýný, karýncanýn teþekkürü olarak alacak. Ona yine þarkýlar çalacak.
Karýnca, kendi güdülenmiþ kalýplarýndan çýkamayacak… Sürekli bir hat üzerinde gidip gelmeye, biriktirmeye alýþmýþ… Aðustos böceðinin beklentisini tehdit olarak algýlayacak, dostluk kapýsýný çalan olarak deðil. Böylelikle, aðustos böceðimizin sazýný çalmaya da gücü kalmayacak. Varoluþun özüne yabancýlaþan doðaya küsüp gidecek…
Çocuklarýn dünyasý bizim gibi deðildir. Bizden az þey görmüþ, duymuþ, yaþamýþ olabilirler. Ama onlarýn kucaklarý daha geniþtir. Masum hallerini kirletmemek gerek bu masallarla. Eðer ki üzerimize sinmiþleri varsa silkelemek gerek. Çocuklarýmýz, yardýmý, dostluðu, inceliði bu masallarla mý öðrenecek?