Tuhaflýklar ülkesinde yaþýyoruz. Kimin eli kimin cebinde belli deðil cinsinden sömürülüyoruz baþka ellerin zamansýz anlarýyla. Etrafýn olaðanca gürültüsü yetmiyormuþ gibi bir de içimizden konuþuruz alçakça, karþýmýzdakinin hayatýný ayaklarýmýzla ezercesine… Farkýnda olmadan yapýyoruz bütün bunlarý. Çünkü farkýndalýk canýmýzý acýtabilir, bizi içi kanama ile kendi içiþlerimizde boðulmamýza yol açabilirdi. Ne baþý belliydi ait olduðumuz kara çarþaflarýn içindeki kimliðimizin, ne de çýplaklýk bizi sonumuza götürebilirdi. Kargaþanýn hakim olduðu bir ülkenin dipsiz anlamlarýyla yoðrulmaktan kafamýzý kaldýramadýðýmýzý söylüyoruz. Zamaný anlamsýzca iþin içine sokuyoruz yýllarýn nasýl geçtiðini kendimize anlatmak için. Hep hazýra konmayý bekliyoruz. Zamaný açýk büfe bir akþam yemeði gibi kolayca yiyebiliyoruz gýrtlaðýmýza kadar dolu olsak bile. Çalýþmak ise yemeði hazýrlayan aþçýlarýn, iþçilerin emekleriyle var olmaya çalýþýyor. Tadýna bile bakamadýklarý açýk büfenin gerçek sahipleri terlerini akýtýp en güzelini üretmek için uðraþýyorlar. Onlarsa yemek sohbetlerinde devamlý politik konuþmalarýn en iyisini sergilemekle meþguller. Ýþçiler çalýþmanýn esiri, onlarsa zaman bolluðunun rahatlýðýndadýrlar.

Hangi safta yer alýyoruz?

Saflýlýk sýnýrlarý içerisinde yaptýklarýmýz ne kadar doðru peki? Kalleþte sol gösterip saðdan yol almamýz nasýl bir kurgu? Hangi iç politik kurgularýn eteklerine sýðýnýyoruz dýþ iliþkilerin zorluklarýyla baþa çýkmazken. Gündem her an deðiþebilirlik gösteriyor. Ya patlayan bir bomba ya da ekonomik kriz denilen kavramýn gündem dýþý etkisiyle fiyatlara etek altýndan bindirilen uydurma vergiler. Hani herkes bir safta, hani cenaze namazlarýnda bile kadýnlar erkeklerle ayný safta yer tutamazlar ya, hani görüþlere göre kavramlarýn arabuluculuðunu yapanlar var ya… Politik yaþamlar, süre gelen despotluklarýn deðiþtirilemeyen yüzleri, gündemin bedenlerin yaþamlarýna son veren kalleþliði… Daha nicelerini saymak mümkün hangi safýn, hangi gündemin yaptýklarý ya da yapacaklarýný…

Suskunluðun hiç kabul görmediði bir ülkede yaþýyoruz. Dudaklar huzurun, mutluluðun, barýþýn naralarýný atarken, kulaklar birazcýk þefkatin cümlelerini dinlemek için geçiyorlar televizyonlarýn, meydanlarýn, onlarýn karþýsýna… Dediðim gibi tuhaflýklar ülkesinde yaþýyoruz. Bu durum yýllardýr sürüp gitmekte. En ücra köþesindeki köyden tutunda metropoliten þehirlerine kadar hemen hemen ülkenin her karýþýnda bir tuhaflýk görmek mümkün nasýl ki her köþesiyle bir cennet olmasý gibi bu vatanýn… Ýþte iþin tuhaflýðý…