Sandýklarýn içine sandýklarýný koymuþ bir adam sýkýca kilitlemiþ her bir sandýðý. Kimse açmasýn kimse görmesin kimse bilmesin diye. Sandýklar gün geçtikçe aðýrlaþmýþ, aðýrlaþmýþ ve bir gün baþedemez olmuþ bunlarla adam.

Karar vermiþ, “yeter taþýdýðým, kurtulmalý hepsinden!”. Hepsini sandýklara sandýklayacak, sandýklarý kilitleyip anahtarlarýný denize atacak, sonra da gömecekmiþ. Anahtarlarý denize atmak kolay olmuþ da sandýklarý gömme sýrasý gelince eli varmamýþ adamýn. Onca sandýðýndan bir anda vazgeçmek çok zor gelmiþ. Baþkalarýndan istemiþ onun için sandýklarýný gömmesini ama kimse içi dolu bu sandýklarda ne olduðunu bilmeden iþe bulaþmak istememiþ. En sonunda hiç tanýmadýðý bir gömücüye anlatmaya baþlamýþ adam sandýklarýný ve sandýklarýný neden sandýkladýðýný. Anlatýlanlarýn bir kýsmýna gülmüþ gömücü, bir kýsmýný anlamamýþ, bir kýsmýna hak vermiþ. Ýçi acýmýþ adama, anlattýklarýna ve iþi yapmaya razý olmuþ.

Topraða vurulan her kürek sonu yaklaþtýrmýþ. Sandýklarýnýn üzerine atýlan her toprak parçasý ile hesaplaþmýþ adam. Kim olsa aynýsýný yapardý demiþ, kendimi suçlamamalýyým hep onlarla yaþayamazdým. Ýnsan sandýklarýna daha fazla inanamýyorsa ve güvenemiyorsa demiþ kendine, yapýlacak en doðru þey budur. Gömmek gerekir onlarý, unutmak gerekir yoksa çýldýrmak iþten bile deðil diyip duruyormuþ içinden. Bir yandan da kendine özgür kalacaðýný söylüyor, sandýklarýndan kurtulduðu için kendi kendini tebrik edip duruyormuþ. Anlayacaðýnýz, adam çok heyecanlýymýþ.

Gömücü iþini bitirdiðinde bir oh çekmiþ. Gömücüye ettiði teþekkürün, duyduðu minnetin sözle ifadesi yokmuþ. Ellerine sarýlmýþ önce. Þerefine sofralar kurduracaðým demiþ. Gömücü sessiz dinlemiþ adamý. Adam gözlerine bakýnca gömücünün birden durmuþ, anlamýþ gömücünün neden sustuðunu. Hayýr, acýma bana, üzülme benim için demiþ adam. Bana sandýklarýnýzý sandýkladýðýnýzý anlattýktan sonra cebinize koyduðunuz þeyi gördüm demiþ gömücü. Adam afallamayla hiddet arasýna sýkýþmýþ bir an. O mu, önemli deðil demiþ gülerek. Gözlerinde bir çýlgýn parýltý kendini belli etmemeyi becerememiþ. Onu almalýydým, onu gömemezdim diye mýrýldanmaya baþlamýþ kendi kendine, gömücüyü unutup, eli istemsiz cebine kaymýþ, nereden bilecek ki nasýl anlayabilir ki demiþ gözleri gömücüyü bulurken tekrar. Son bir teþekkür çýkmýþ aðzýndan, týnýsýndan nefretin hissedildiði...ve arkasýný dönüp uzaklaþmýþ adam.

Ýlk köþeyi döner dönmez de cebinden küçük sandýðýný çýkarmýþ, kilidi kolayca kýrýlmýþ ve içindekine bakarak kafasýný sallarken þunlarý mýrýldanýyormuþ dudaklarý; böyle olmalýydý, sandýklarýmýn gittiðini sanmalýyým, baþka türlü olmazdý, kim olsa aynýsýný yapardý…