sanadýr tüm bu susmalarým bilesin,

sanadýr tüm bu bekleyiþlerim,

beklerim kenarda boynu bükük,

ve beklerim gözlerim çoðu zaman uzaklara dalarak,

ay gider sessizce gecenin kýyýsýndan,

ben yinede beklerim seni gün ýþýmaya baþlasa da,

gün gecenin buðusunu kurutsa da, büyüsünü bozsa da,

saklarým içimde yüzünü,

saklarým derinlerde,

unutmamak için her gece çýkartýrým kimse görmeden,

gizli gizli bakarým yüzüne,

suskunluðunu dinlerim,

suskunluðunu konuþurum kendimle,

sonra ikna ederim kendimi susman gerektiðine,

seni düþünürüm her an,

nasýlsýn oralarda ne yapýyorsun diye,

insanlar acýtýrdý kalbini eskiden,

þimdi kim bilir ne haldesin?

kim bilir senin halini artýk kim bilir?

bir düþ görmüþtüm bir gece,

sen yanýmdaydýn uçsuz bucaksýzdý kýr,

ellerin elimdeydi,

bakýþlarýn içimi yakýyordu her zaman ki gibi,

þimdi...

þimdi yokluðun parçalýyor yüreðimi,

sensizlik nedir bilmezdim eskiden,

sensizliði de öðrettin gidince,

ama bilesin ki ne kýrgýným sana ne de kýzgýn,

ben seni öyle sevdim ki gülüm,

varsýn ölüm senin elinden olsun,

olsun gülüm olsun,

“SENÝN CANIN SAÐOLSUN...”