Mutluluk adlý ülkede yaþayanlar,geceleri sadece pembe rüyalar görüyorlarmýþ.Mutsuzluk nedir bilinmeyen bu ülkede bir gün bir genç,ülkenin baþkentinin en iþlek meydanýnda "Mutsuzluk da vardýr! "diye baðýrmýþ.Gevþek ve rahat mizaca sahip mutlular,bu vaka karþýsýnda hiçbir tepki vermemiþ ilk etapta ve þefkat polisinin olay yerine gelmesini usul usul beklemiþler.Genç haykýrmaya devam etmiþ: " Mutsuzluk da vardýr! Sizler,mutluluk oyunu oynanan ruhsuz bir ülkenin bireylerisiniz! " Gencin kendini bu denli paralamasý, meydandan geçen bir grup kadýnýn acýma dürtüsünü uyandýrmýþ, "Vah meczup!Mutluluðu kaldýramamýþ.Söylediði þey...þey...þu mutsuzluk tarihe karýþalý yýllar oldu.Bu genç modernliðe karþý herhalde. " Derken bir baþka kadýn hemen söze katýlmýþ: " Madem karþý,gitsin KaraSiyah' ta yaþasýn.Mutsuzluðun alasý var orada! Herkes bizim ülkede yaþamaya can atarken bu þuursuz gencin vatanýnýn kýymetini bilmemesi içler acýsý! " Diðer kadýnlar bu son laflarý onayladýklarýný göstermek için baþlarýný yukarý-aþaðý sallamaya baþlamýþlar.

KaraSiyah adlý ülke,Mutluluk'un sýnýr komþusuydu,iki ülke arasýnda daha önce yaþanan büyük sorunlardan dolayý tüm iliþkiler rafa kaldýrýlmýþ bulunuyordu.Yine iki ülke sýnýr kapýlarýný bir sonraki emre kadar sürekli kapalý tutacaktý. KaraSiyah ismi,Mutlularýn,gerginliklerinden sonra bu ülkeye taktýklarý isimdi.Ülkenin asýl adý Realite'ydi.

Þefkat polisi henüz gelmemiþti.Genç,önünden geçenlerin gözlerine bakarak "Mutluluk",yani ülkemiz insaný robotlaþtýrýp, bir aptal gibi sürekli mutlu olmaya programladý.Ülkesinde gerçekleþtirilen türlü kirli fiili " huzurum bozulmasýn, ben mutluyum" cümlesiyle geçiþtire geçiþtire, beyinleri bu iki cümleyle uyuþtu ve kirli iþler karþýsýnda otomatik güdümlü bir defans halini aldý.Halkýn en þiddetli tepkisi bu oldu.Ama bu arada ülkemiz,her türlü ortaklaþa güzelliðini,tarihsel geçmiþini,sosyalliðini,dayanýþma kültürünü,ailesel baðlarýný yitirdi.Ülke bireysel mutluluk ülkesi halini aldý. "Bu son sözler söylendiði sýrada gencin yakýnýndan geçen iki genç arkadaþ: "Geri kafalý iþte.Demek böyle insanlar hala var.Acýyorum doðrusu.Güzelliklerden mahrum bir hayat! " dediler.Genç etrafýnda yapýlan yorumlarý duymamaya devam edip,tepkisizlik karþýsýnda yavaþ yavaþ endiþelenmeye baþladý.Þayet bugün bu insanlarý pembe rüyalarýndan uyandýrmaz ise þefkat polisi eþliðinde götürüleceði sevgi merkezlerinden birinde meçhul insan olarak,þuursuz bir yaþam sürdürmeye mahkum býrakýlacak ve o da týpký diðerleri gibi bir hoþgörü çýlgýný olup bireysel mutluluðuyla meþgul ve yine onun tabiriyle pembe bir hayata proglanmýþ bir robot olacaktý...Genç sloganvari konuþmalarýna devam ediyordu. "Mutluluk sanal bir ülke.Sizler de bu sanal ülkenin sanal vatandaþlarýsýnýz! Duygu körelmesiyle beraber yirmi dört saat gülen, yirmi dört saat sevimli,mutlusunuz.Baþka alternatifiniz yok.Her kötü þeye iyi bir kýlýf uydurmak konusunda müthiþ bir deneyim kazanarak, "kötü" lafýný hafýzalarýnýzdan kazýmaya çalýþýyorsunuz.Ama yok! Kötü de vardýr daima ve ben beyninizin derinliklerinden tutup çýkartacaðým."

Þefkat polisi gelmek üzereydi.Genç kaçmýyordu.Çünkü kaçýþýnýn hiçbir þeyi deðiþtirmeyeceðini biliyordu.Þefkat polisine ihbar edilen kiþinin kurtulmasý mümkünü olmayan bir durumdu.Nitekim Mutluluk,þefkat polisinin sayýca çoðunluðunun yanýnda bir de her sokak baþýna konuþlandýrýlmýþ casus timleriyle,diðer tüm ülkelerin asayiþ kadrosundan daha kalabalýk ve kalifiye bir güvenlik teþkilatýna sahipti.Genç ya þimdi hedefine ulaþacaktý ya da asla.Devam ediyordu.Zaman daralýyordu."Pembe rüyanýzdan uyanma vakti geldi gece yattýðýnýzda gördüðünüz ve zaten tüm gün içinde olduðunuz pembe düþ,sahte bir neþeden ibaret.Aptallaþýyorsunuz.Mantýksýzlaþýyorsunuz.Ben liðiniz,bizliðiniz yok olmaya doðru sürüklenirken siz ne yazýk ki sevinç bombardýmanýna tutuluyor ve içine düþtüðünüz kuyuun derinliklerine sürükleniyorsunuz.Derinlerde sizi bekleyen cehennemi cennet diye görüyorsunuz! "
Þefkat polisinin sirenleri duyuluyordu.Az sonra gencin yanýna ulaþacaklardý.Kalp þeklindeki kýrmýzý kelepçeleri (sevgi baðý) gencin ellerine geçirecek ve arabaya binip sevgi merkezine doðru yol alacaklardý. Ertesi gün "Samimiyet" gazetesinin ilk haberi þu olacaktý: "Her ay rutin olarak çýkan bir baþkaldýrý daha þefkat polisinin merhametli tutumuyla olaysýz bir þekilde sona erdi.Bu tip olaylar KaraSiyah'ýn kendi rejimini Mutluluk'a ihraç etme giriþimi olarak yorumlanýyor.Ama mutlu ülkemizin mutlu insanlarý,rejimine sonuna dek sahip çýkýyor ve çýkacak.Týpký bizler gibi bizden sonraki kuþaklarýn da güzel rüyalar görmesini istiyorsak mutluluða sahip çýkalým! "