BUGÜN BENÝM DOÐUM GÜNÜM


Bugün benim doðum günüm. Tarihe önemsiz diye düþülmeyen not gibi belirsiz. Doðduðum gün deðil, doðum günüm bugün. Bir yabankazý gibi, bir kertenkele, bir ceylan yavrusu gibi günü belli olmayan doðumlardaným ben. Doðarken tarihe not düþülmeyenlerin yaþama düþebilecekleri notlarý da olmaz diyesim geliyor bazen. Çünkü bir ömrün üstünde kara bulut gibi dolaþan önemsizlik hissiyle baþetmek kolay deðil. Takvimlerin bütün yapraklarýna ayný mesafe ve merakla bakmayý bilir misiniz? Hepsini de ayný derecede sevip, ayný derecede nefret eder misiniz? Belki hepsi de sizin ama belki de hiçbiri sizin olmayan yapraklar. Yalnýzca sonbahar çaðrýþýmlý olan yapraklar. Çünkü hiç birinde baþlangýç iþareti bulamadýðýnýz yapraklar. Ýþte benim bu gün doðum günüm. Bu yapraklardan birisine tutunma günüm. Hepiniz hoþgeldiniz.

Bugün benim doðum günüm. Hayalini kurduðum yaþamýn kýyýsýndayým. Seyretmenin dayanýlmaz acý kýyýlarýnda..ve seyretmenin doyumsuz kýyýlarýnda..yaþam bir sabun köpüðü gibi silerken yaþadýklarýmýzý, geriye bakmanýn hüzünlü kýyýlarýnda. Belki de yaþamýþ olmanýn bedeli, geriye bakmaktýr. Kýrk yaþ geriye bakmanýn vakti geldi mi diyor bilmiyorum; ama benim geride görebileceðim bir þey yok. Bu yüzden geriye de bakmayacaðým bundan sonra. Çünkü geride not düþebileceðim bir yaprak býrakmadým henüz. Ve ben mutlu olmalýyým bugün. Çünkü... bugün benim doðum günüm.

Bugün doðduðumu varsaydýðým günüm. Geçmiþine ve geleceðine tutunduðum gün. Kirlenmiþ sayfalarýna, yýpranmýþlýðýna, mutluluðuna tutunduðum gün. Sevdiðim ve sevildiðim gün bu gün. Bugün hayata bir baþka rövaþata yaptýðým gün. Ayaklarým hala yukarda, yere düþtüðümde kimse kaldýrmasýn beni. Çünkü düþtüðümde gol olduðunu görmek istemiyorum sonucun.