Gözyaþlarým bile yorgunken
Seni aramak adýna þehri izliyorum
Korkusuzca en yüksek tepesinden…
Haykýrýyorum sesim yettiðince
Bazen de susuyorum sabredebildikçe
Korkum seni bulamamak deðil
Ya da sana ulaþamamak deðil
Seni bulduktan sonrasý
Seni gördükten sonrasý


Oysa görmeden, bulmadan öncesi…


Ýçimi sýzlatan bir acý var yüreðimde
Durmaksýzýn ince ince kanayan…
Kanadýkça emiyorum geçmiþimi.
Sanki içime çekmek gibi nefesimi…
Seni görmeden de yaþarken bunlarý
Peki, bu korku neden?
Ya da bunca sorgulama…
Þehir alabildiðine ýþýl ýþýlken
Yüreðim neden karanlýk bir mizah çiziyor ömrüme?
Yaþamlar karýþýyorken ýþýklarýn gölgesinde
Neden ben seni düþlüyorum?


Oysa gördükten, bulduktan sonrasý…


Zamansýz gelen deprem misali yüreðim,
Fay kýrýklarý biraz fazla derinleþiyor
Ve birden kýrýlýyor…
Öyle parça parça deðil artýk
Bir noktadan ve olabildiðince derinden
Þehirler karanlýða bürünüyor…
Gözler seçemez oluyor tenini…
Tepenin bir ucunda ben, þehrin diðer ucunda sen…

Ýþte seni bulduktan, gördükten sonrasý…
Yýkýlmýþ bir þehir
Kanayan iki yürek…