Gözbebeklerimi yeþile boyayan gözlerin gösterirdi bana gizli kalmýþ düþlerimizi..
Aydýnlýk kördü, korkardýk
Kendimizi karanlýða saklayarak indiðimiz Yusuf'un kuyularýnda, üþümüþ bir ateþ konuk ederdi kimsesizliðimizi..

Bahar aldýrýþ etmezdi oysa
Yaramaz bir çocuk gibi geçer giderdi acýlarýmýzýn üstünden..

Fýrtýnalarý durduran nefesin, kor olup yakarken dudaklarýmý; zaman bir çýðlýk olur yýrtardý umutlarýmýzý..

Ben bir resme tutsak ederdim kendimi
Sen kendine kaçardýn
Yokluðun ortada kalýrdý binbir hüzünle..

Ateþe yakýn olmaktý yokluðun
Aldýrmadým..
Býraktým kendimi yokluðuna
Yandým!...



Elif..
Lam...
Mim......
Sessizce aðlar çocuk..