Elinde kahve fincanýyla dalýp gidiyor þimdi uzaklara. Yýllar öncesinin Boran’ýna. Onu bügünkü haline getiren o sayýsýný bilmediði ayrýntýlara.

Mimar Sinan’dan mimar olarak mezun olup önemli bir þirketin mimarý olduktan sonra, Bahar’ýn mezuniyetine bir yýl varken, evlenmeyi planlýyorlardý aslýnda. Bahar’da mimarlýk okuyordu. Ayný evde yaþamaya Bahar ikinci Boran’da üçüncü sýnýftayken karar vermiþlerdi. Ailelerinden gizli ayný evi paylaþýyorlardý.
En çok Bahar’ýn gülüþünü seviyordu. Arada küçük bir kýz gibi, baba þefkatini arayan bir çocuk gibiydi.Teðmen babasýný Van’ýn Çatak ilçesinde þehit düþtüðü o sekiz yaþýnýn çocukluðundan sonra kim bilir beraber olduðu her erkekte babasýný arayacaktý. ‘’Biliyor musun? O silikleþen, bazen hatýrladýðým bazen hatýrlamadýðým o görüntüleri anýmsadýkça ona ne kadar benzediðini düþünüyorum.’’ derdi.

Ve sonra bir gün… Bütün güzel þeyleri tersine çevirecek bir þey oldu. Kalbine bir býçak gibi saplanacak ve bir daha hiç çýkmayacak, izi hep kalacak bir þey. Ýþ yerinde rahatsýzlandýðý bir gün izin alýp eve geldiðinde onlarý gördü. Bahar’la her þeyi paylaþtýðý o yatakta, Bahar’ý en yakýn arkadaþý Okan’la gördü. Bir fotoðrafýn paramparça olup yakýlmasý kalan küllerinse rüzgarla savrulmasý kadar can yakýcýydý. Bahar’la hiç konuþmadan, telefonlarýna cevap vermeden öyle sessizce çýkýp gitti hayatýndan. Sonra Okan’la evlendiðini duydu.

Hayata karþý hiçbir beklentisi kalmayan insanlarýn arasýna katýlmýþtý iþte. Bir süre þehir dýþýna çýkýp iþleri uzaktan uzaða halletmeye çalýþmýþ ve sonra da geri dönmüþtü. Ýnsanlara güvenini kalmayan zavallý bir adam olarak kendini gördüðü o günlerde birçok kadýnla birlikte oldu. Hiçbir þey hissetmediði, onlarýn tenlerine soru iþaretleriyle sarýldýðý kadýnlar.

Yirmi sekizinci yaþýna girdiði gece, arkadaþlarý ona sürpriz bir doðum günü partisi hazýrladýlar. O gece partiye baþka bir arkadaþýn davetlisi olarak gelen bir kadýn Boran’ýn bundan sonraki hayatýný deðiþtirecekti. Öyle de oldu… Partiden ayrýlýrken telefon numarasýný Boran’ýn cebine koyup altýna ‘Deniz þu ela gözlü’ yazdý.

Hayat Boran için o kadar sýradandý ki. Sabahlarý, geceleri, iþe giderken, iþten dönerken, arkadaþlarýyla bir öðleden sonrasý otururken… O gecedeki o kýz o kocaman gözleriyle yüreðini anlamsýz bir þekilde kaplamýþ, hayatýnýn her anýna girmiþti. Bir günün bütün anlarýný onunla geçirdiðini hissediyor, kendiyle ve geçmiþiyle çeliþiyordu. Hiç tanýmadýðý, doðru dürüst konuþmadýðý bu kýza böylesine nedensiz güvenmesini sorguluyordu.

Cebindeki numarayý bulduðunda onu aradý. Cumartesi gecesi sekizde buluþmak üzere anlaþtýlar. Deniz sözleþtikleri saatten on beþ dakika sonra geldi. Su yeþili saten bir gömlek vardý üzerinde.. Ela gözleri giydiði gömlekle iyice belirginleþmiþ yeþile dönmüþtü. Dudaklarý kýrmýzýydý.

Garson gelip kahveleri getirdi. Ýkisi tedirgin oturuyorlardý.Boran onun gözlerine bakarken ara ara o gözlere yerleþen hüzne dalýp gidiyordu. Müzik deðiþiyor, insanlar geliyor, insanlar gidiyordu. Boran kendisini aslýnda insanlarýn dokunamayacaklarý kadar uzakta tutmayý öðrenmiþken açýkça hayatýný Deniz’in önüne koyuvermiþti. Deniz’de henüz üçüncü sýnýfta okuyan birine göre çok erken yorulmuþ bir kadýna benziyordu. Evet o gözlere bakarken içinden geçen tam da buydu.O ise bazý þeyleri anlattý. Bir de Selim’i. Lisedeyken beraber olduðu erkeði ve ekledi sonralarý birçok iliþki iþte diye. O günleri düþününce Deniz ya zamanlarýn yanlýþ ya insanlarýn yanlýþ zamana denk geldiðini düþünüyordu… Yanlýþ insanlarla karþýlaþtýðýný düþünmedi hiç… Hepsi bir þeyler öðretmiþti ona. Suçlanacak biri varsa o da zamandý…

Boran’ýn evine gittiler sonra. Boran’ýn planlarýna bakýp, evini dolaþtý. Çok güzeldi evi. Sýcak bir yuva gibiydi. Her þey çok ince düþünülmüþtü… Tabi mimar olunca insan. Boran ona üzerinde çalýþtýðý projeyi anlattý. Deniz planlarýn üstünde ellerini gezdirirken, Boran’ýn elleri onun yanaklarýnda boynundayken gözlerini kapattý Deniz. Dudaklarýný dudaklarýný getirdiðinde olgun bir meyveyi yermiþ gibi… Belinden sýkýca kavrayýp onu kucaðýna alýp duvara dayadýðýnda. Uzun uzadýya birbirlerinin dudaklarýnda hüküm sürerken yerde halýnýn üstünde buldular kendilerini.

Masanýn üstündeki planlar, etrafta bulunan birkaç çerçeve, yumuþak dokunuþlar, onun kokusu, açýk perdeler, sanki bir kapýyý aralayacakmýþ gibi hissetmeler, gökyüzü, öpüþler, yýldýzlar, en… en yükseðe çýkan ve sonra bitmeyen seviþler, geçmeyen bir baþ dönmesi, balkondan esen rüzgar, kaygan bir ten, çukurlar, yuvarlak hatlar, düzlükler…dönüp duruyordu bilinçsizce ikisinin arasýnda. Sonra birbirlerine sarýlýp uyudular.

Uyandýðýnda Deniz yanýnda deðildi. Kalkýp ona baktý, duþta olabileceðini düþündü. Çýkýp gitmiþti üstelik hiçbir þey demeden bir not bile býrakmadan. Sonraki üç gün boyunca onun aramasýný bekledi; ama Deniz’den haber çýkmadý. Telefonu eline alýp onu aradý. Hiçbir þey olmamýþ gibi, seviþtikleri o gece hiç yaþanmamýþ gibiydi. Yarýn akþam gelirim deyip kapattý telefonu.

Deniz eve geldiðinde tartýþtýlar. Seslerini yükselttiler,kýzdýlar çok kýzdýlar ve sonra ateþe dokunup yanan el gibi birbirlerine dokunduklarýnda yeniden alevlendiler ve sabaha kadar yandýlar.

Onunla seviþirken bambaþka alemlere dalýyordu Boran. Bugüne kadar hiçbir kadýnla böylesine beraber olmadýðýný fark ediyor, Deniz’le o diðer kadýnlar arasýndaki farký bulmaya çalýþýyordu. Adýný koyamýyor, yalnýzca öpmek, sarýlmak, ýsýrmak, zevkten aðlamak, gülmek, baðýrmak, vurmak, ýslanmak, delice istemek, içine girmek, daha içine, sonra daha fazlasýnýn olamayacaðý anda ona deli gibi sarýlmak… Evet…Fark buydu iþte! Birini gerçekten sevdiðinde onun tenini, terini, tükürüðünü, ýslaklýðýný ve öbür sývýlarýný seviyordun. Gerçekten!

Fakat sonraki günler Deniz bazen telefonlarýna cevap vermiyor, bazen onu meþgule atýyor, ortadan kaybolup sonra ortadan kaybolan kendisi deðilmiþ gibi yanýna gelip, hiçbir þey olmamýþ gibi kaldýðý yerden devam ediyor ve Boran’a olmadýðý zamanlar hakkýnda soru sormasýna müsaade etmiyordu. Ona söylediði tek þeyse bana zaman ver Boran cümlesi oluyordu.

Boran Deniz’e o kadar baðlýydý ki sorgulamamayý öðrenmiþti. Onunla olduðu günden beri daha az soru soruyordu. Deniz yanýndayken beraber olduklarý anlarý sonuna kadar yaþýyorlardý. Ama o yokken, o çekilmesi zor gecelerde onu özlüyordu. Aslýnda Deniz o kapýdan çýkýp gittiði andan itibaren onu özlüyordu. Her þey böyle beklenmedik bir gecede baþlayýp, Boran’ýn yaþamýndaki renkleri deðiþtirdiði geceyi izleyen aylar, yýllar hiç de istediði gibi olmayacaktý. Olmadý da.

Her gece aþktan öleceðini düþünür, sabah uyandýðýnda garip bir hüzün sarardý yüreðini. Kulaðýna fýsýldadýðý o sevgi sözcüklerini bir baþkasýna da fýsýldadýðýný, onunla da öyle seviþtiðini düþündükçe çýldýracak gibi olurdu. Ve aslýnda biliyordu. Deniz’in baþkalarýyla olduðunu da biliyordu. Bahar’da baþkasýyla olmuþtu. Onu oracýkta býrakýp gitmiþti. Oysa þimdi, gidemiyordu. Deniz’i býrakýp gidemiyordu.

Deniz felsefeyi bitirdikten sonra bir derginin editörlüðünü yapmaya baþladý. Ýki sene boyunca ayný dergide yazýlarýný yazdý. Sonra bir gün ben kafa dinlemeye gidiyorum deyip gitti. Ýliþkilerinin dördüncü yýlýydý. Dört yýldýr istediði zaman çýkýp giden sonra çýkýp gelen yine oydu. Hep oydu… Ýþte yine gidiyordu. Sadece gidiyorum diyerek üstelik. Otobüs garýna uðurlamak için gittiðinde bu gidiþin öncekiler gibi olmadýðýný hissediyordu. Geri döndüðünde Boran’ý ayný yerde bulamayacaðýný bilmeyerek gidiyordu.

O bilmediði deniz kasabasýna gittiði gece bir mektup yazýyorum ona. Gelince ya da bir þekilde bana ulaþýp adresini verdiðinde göndermek üzere.


Sevgilim,
Bu mektubu þu deniz kasabasýna gittiðin günün gecesinde, o ilk seviþtiðimiz duvarýn yanýnda oturup bu evin her tarafýna iþleyen seni ve hatýralarýný yanýma alýp sana yazýyorum.

Yanýmda yatarken, uyurken…Bacaklarýný kendine çekip, ellerini göðsünün altýnda topladýðýn, küçük bir kýz çocuðu gibi masumca uyuduðun gecelerde seni izledim. Hep arkadan sarmamý isteyip kucaðýnda kaybet beni derdin. Bir bilsen nasýl özlüyorum o gecelerimizi. Hep ne düþünürdüm biliyor musun? Uyurken yanýmda, koynumda, çýrýlçýplak yatarken o anlar benimdin. Her þeyinle sana sahip olduðumu düþündüðüm tek yerdi orasý.

Artýk bunlar olmayacak biliyorum. Bahar’ýn canýmý acýttýðý kadar kimsenin canýmý acýtamayacaðýný düþünmüþtüm. Yanýlmýþým! Biliyor musun Deniz, her tarafý sen olmuþ bu kalbi çýkarýp atabilmeyi ne çok isterdim.

Seni suçlamýyorum. En baþýndan beri kendini benden gizlemedin. Hayatýna karýþamayacaðýmý öðrettin ve bende öðrendim. Kabul ettim. Ama bir gece, yine seviþtiðimiz gecelerden birinde teninde dolaþýrken fark ettiðim o erkek kokusu bir ok gibi kalbime saplandýðýnda anlamýþtým bunu. Beni aldattýðýný, onlarý diðerlerini aldattýðýný ve sevgilim en çok da kendini aldattýðýný. Söylesene Deniz kaç erkek dokunmuþtu o dokunduðum tenine, kaç erkeðe ayný sevgi sözcüklerini fýsýldayýp beni aldatmýþtýn?

Üzerine araþtýrma yaptýðýn bir mitolojik kahraman vardý hani hatýrlýyor musun? Þu seks ve aþk tanrýçasý Ýnanna. Ona ne kadar çok benziyorsun böyle. Erkeklerin vücüduna tapmalarýný, onlarýn içine her giriþlerinde seni tanrýça gibi hissettirmelerini istiyorsun. Söyle Deniz çok sýkýlýyorsun deðil mi? Ayný erkekle yaþanmayacaðýný düþünüyorsun. Sen ne istiyorsun söylesene? Lanet olsun bütün erkekleri mi? Hepsini mi?

Hatýrlýyor musun? Bir keresinde senden çok sýkýldým demenden korkuyorum demiþtim. Sende saçmalama sýkýlýrsam söylerim demiþtin. Söylemedin Deniz. Çünkü bir tarafýn istediðin zaman çýkýp gitmeyi, rastladýðýn birinin peþine takýlýp dünyanýn öbür ucuna gitmeyi isterken, öbür tarafýn evde seni bekleyen, senin hayalini kuran birini istiyordu. Bu öyküde de ben öbür taraf oldum. Günlerce gerçekten gidip gidemeyeceðimi sordum kendime. Beni aldatmalarýna, seni baþka erkeklerle paylaþamamalarýma raðmen kalmak istedim. Hala istiyorum. Düþünüyorum da birini sevmek böyle bir þey galiba. Gözlerinin içinde kaybolurken, seninle deliler gibi seviþirken, bütün bunlarý isterken baþka birinin içine giriþini hayal edebilen, hayalinde bile buna müsaade edebilen bir erkek var mýdýr söylesene…

Sen nasýl birisin biliyor musun? Sen sevilmediðin yerde asla durmayan birisin. Hatta insanlarýn seni sevmesinin senin için bir önemi yok. Seni çok sevmeleri gerekiyor. Ve bir gün seni çok sevmeyen biri kalmadýðý zaman yaþamayacak kadar çýlgýnsýn.

Düþünüyorum da þimdi hayatýn ne kadar yarým kalmýþ þeylerle dolu. O ilk gece gözlerine bakarken, yaþýna göre çok yorgun bir kadýn diye düþünürken anlamalýydým bunu. Sen beni ya da diðerlerini asla hayatýnýn ortasýna koymadýn…

Artýk neyi biliyorum biliyor musun? Senin tek bir adamla yapamayacaðýný. Kalbinin atýþlarýný hýzlandýran þeyler bulamadýðýnda mutsuzluktan öleceðini biliyorum.

Delice sevdiðin birinden ayrýlmak, ayrýlýrken de onu da içinde götürmek bu. Uzaklaþtýkça büyüyorsun, boðuyorsun beni. Gidiyorum sevgilim. Hayatýnda yarým kalan bir parça olup gidiyorum. Tek isteðim bana ayýrdýðýn parçaný benimle paylaþmandý. Oysa bunu bile çok gördün bana…


Çaðla GÖKDENÝZ