Düþgörüsel bir düzlemde öngörülemeyen bir düþüþtü yaþadýðýmýz.Telaþla kaçýrýrken bakýþlarýmý, beni görmenden korkuyordum .Biliyordumki gözlerimin içinden ruhumun derinliklerine sýzan bakýþlarýn, yaralarýma deðdiðinde hiçbirþey ayný olmayacaktý.Belkide çoktan bitmesi gereken bu iliþkiyi daha çok sen sýrtladýn ve biliyorum çok aðýrdý.
Kayýp ruhumu huzura kavuþturmak için çabaladýn, çabaladýn.Kendime bile açmadýðým kilitli odalarýmýn kapýlarýný zorladýn.Bana çoktandýr anlamsýz gelen cümleleri kurdurdun.Ýçimde bir umut açsýn istedin.Küçücük bir umut kýrýntýsýndan nasýl deliler gibi korktuðumu bilmiyordun.Umut zehir gibiydi benim için,Kanýma karýþýp beni zehirleyen umutlanmak korkusu çok acý veriyordu.Hayat bana her zaman daha fazlasýnýn olabileceðini öðretmiþti.Daha fazla acý ,tahammül edilemeyecek kadar acý.
Aslýnda ikincisi yalandý.Ýnsanýn tahammül edemeyeceði kadar acý yoktu.Bazen sadece yaþadýðýmýz acýnýn tahammül edemeyeceðimiz kadar olduðunu düþünüyor yada söylüyorduk.Ama hepsine alýþýyorduk bir zaman sonra.Alýþmak benim kabullenmek istemediðim bir duyguydu.Bunun için yaþamadýðýmý varsayýyordum çoðu zaman.Sabah iþe giden,ayný rezil hayatý yaþayan,ayný ezbere diyaloglarý tekrarlayan ve ben bunu asla yapmayacaðým dediðim davranýþlarý bir bir yapan ben olamazdým.Kendimden gitgide uzaklaþýyor,olmamý istedikleri kiþi olmaya çalýþýyordum. Ama bunuda beceremiyordum.Ben ne olmamý istedikleri kiþiydim nede kendim.Diyordum ki bütün umutlarýmý kaybettiðimde içimde bana ait hiçbirþey kalmadýðýnda,iþte o zaman olmamý istedikleri kiþi olabilirim.Senin istediðin ilgili ve gülümseyen sevgili,toplumun ezberlerini tekrarlayan uyanýk bir fert,iþverenin istediði çalýþkan ve uyumlu eleman,Yaratanýn istediði þükreden ve sabýrlý kul.
Sen benim için kendinden vazgeçtin sevgili.Bildiðin ve güvenli dünyaný býrakýp aþkýn o belirsiz ve tehlikeli gezegeninin yýldýrýmlarýn çaktýðý ve fýrtýnalarýn koptuðu
atmosferini soludun.Solan yüzüne bakarken, senin çok iyi bildiðini sandýðýn,benimse hatýrlamaktan korktuðum o bildik duyguyu gördüm.
Düþgörüsel bir düzlemde öngörülemeyen bir düþüþtü yaþadýðýmýz.Telaþla kaçýrýrken bakýþlarýmý,beni görmenden korkuyordum.Biliyordumki gözlerimin içinden ruhumun derinliklerine sýzan bakýþlarýn,yaralarýma deðdiðinde hiçbirþey ayný olmayacaktý.