Uzun bir baþlangýç olmasýný istedim. Neyi nasýl anlatacaðýmý bilmeden çýktým bunca yýl beni eskiten zamana. Her þeyin hiçbir þeyde anlam bulmadýðýný ve unutulan her vaktin kendi kollarýnda böylesine anlamsýz kalabileceðini yine anlayamadým. Nafile demek çok güç biliyorum. Yaþadýðým en güzel süreçlerin çýðlýklarýný,sýrtýmý yasladýðým duvarlarda süsledi hayallerim. Bir yarýþ olmamalý aslýnda yarýn için.

Düþünmeyi bile unutur gibiyim þimdi. Sýradanlýðýn peþinde gökyüzünde yýldýz kovalýyorum. Beni anlayacak her yüzde yarýn unutulup gidiyorum nasýl olsa. Kendime bir piþmanlýk,zararýna bir alýþkanlýk oluyor yaþadýklarým. Sorgulamalarýnda sigara dumaný kaplýyor sevdalarýmý. Aþk bana rüzgarsýz her gecede kendini anlatýyor. Anladýðýmý sanýyor anlayamadýklarým. Binlerce tanýmsýz silüet sarýyor kanamasý durmayan yaralarýmý. Sevdalým,aþk yalnýz kendine acýmýyor. Koparýp atýyor sende büyüyen bütün sevdalarýmý.

Eskisi gibi deðil diyorum artýk hiçbirþey. Duyan varmý,tat alan varmý,anlam kalan varmý ayný kadehte farklý hayatlarý yudumlayan yüreklerin düþüncelerinde. Renkleri kendi aþklarýna göre yorumlayan benzerlerimden birtek sabahlarýmý geriye alýyorum. Denizi görmedim demiyorum, bu kadar suskun olduðuna her zaman inanmasam bile. Yaþadýðýma bile kandýrýlmadýðým konusunda tek gecelik bir serüvene býrakýlýyorum.

Hayallerim infaz edecek beni bekliyorum. Kimsenin kimse olmadýðýný büyümeye niyetlendikçe ve mecburi duygularýmý dibe vuran her hüzün kavramý öðretisinde baþkasý olmaya çalýþmadýkça daha iyi kavrýyorum. Böyle yaþamak insaný öldürmekten beter ediyor sevdalým. Susup her geceyi bir öncekinin üzerine kapatýyorum. Kayýp olan bir zamanýn kazanýlmamýþ bir serüveninde senin yerine sensiz olarak nefes tüketiyorum. Hatýralar sabahlarý benim kadar sevemez. Ben yaþanýlmamýþ her sabahý ezbere biliyorum.

Bakýyorum derinleþtikçe yüreðimi uzaklara uçuran heveslerime. Her gördüðüm ve duyduðum ölüm bir baþkasýna benzemiyor asla. Bir yolu olmalý aþkýn aþk adýna. Aþk’a ölümü yakýþtýramýyorum.

Bu kaybolmuþlukta ben ne desem,ne kadar karda kýþta kendimi yollarý olmayan bir haritanýn belirsizliðinde sürüklesem zaman deðerlenmiyor. Ýnsan eli deðmemiþ bir kaybolmuþlukta sonsuzluk oluyorum. Kendi sonsuzluðum ve sýnýrsýzlýðým bile birgün tükenip gidecek unutulmuþluklar kervanýna. Gitmeden gitmek istemiyorum bile diyemiyorum. Zorla götürülüyorum biçare. Nafile anlamýný buluyor hayat beni anlamayan bakýþlarýnýn donduðu her jenerik takýntýsý karede.

Henüz arayan yok,zaman hýzla ilerliyor.Bir,iki,üç saymakla baþlýyoruz her dokunuþta alevlenen merdiven altý hikayelerine. Kimse kimseyi kolundan çekip götürmüyor. Kimse sýnýfýnda kendine yer bulan herkes çekip götürüyor tanýmadýðý her kolu. Ve seni sevdiðim,seni unutmaya bile cesaret edemediðim her anda karþýma dört çýkýyor. Kendime yalancý kaldýðýmý uykusuz gecelerde aynasýz bir odanýn yansýmasýz duvarlarýndan seyrediyor yüreðim. Dört beni yalnýzlýðýmla infaz edecek olan cellat biliniyor. Bu cellat beni sensiz kaldýðým her gece daha da çok seviyor.

Pencereden baktýðýmda her þey o kadar yakýn ki bana.Her þey sanki elimde,avuçlarýmda omuzlarýna yaslandýðým suskunluðun tarifini anlatýyor. Bir yanda üþümemin verdiði sýcaklýk diðer yanda küçüldüðünü hissettiðim bir sevdanýn ayak izleri sarhoþluðu. Oysa yaþadýðým için içime çekmedim ben bu hayatý. Belki aþk derler benden sonra,belki de kýlýfý olmayan bir çýplaklýk kalýr titrediðim zamandan hatýralara.

Ki sevdalým ben giderim,uðruna yazdýkça kaybolan kelimelerin gözyaþlarý kalýr bir armaðan gibi yanýna. Sende yarýna sabah var mý,geceden uykularýna saplanan acýlarýna. Ýçimden geçen sensin yaðmurlarda, içimde topallayan ben. Kendimde acýmasýzca tüketilen.

Derler ya hani. Ýyiydi,kötüydü,bilinmezdi,þöyleydi,böyleydi. Sen düþünme,aldanma sevdiðim. Benim sevmek dediðim,senin için sakladýðým her günde doðan güneþin sýcaklýðý gibiydi. Yerle bir olan hayallerden tutunmak düþerdi bana seni yaþayabilmek. Seni özleyebilmek santim santim yaþadýðýn haritada þekillenmek demekti. Beni sevdiðin gibi bil sen. Seni kendimi sevmediðim kadar çok sevdiðimi bil uzayan gecelerin sessizliðinde. Ancak o zaman yüreðin olurum ben. Yüreðime her dokunuþunda alevlere atýldýðým karanfil kokulu ellerinde.

Uzun bir baþlangýç olmasýný istedim. Dýþýnda kalmak zormuþ hayatýn. Ya içinde öleceksin ya herhangi bir kýyýsýnda kimsesizliðine tükeneceksin. Ya kaldýrýp baþýný gökyüzünü seyredeceksin, ya aþk nedir bilmeden boynunu büküp gideceðin zamaný bekleyeceksin. Her durumda ya seveceksin,ya seveceksin, sevildiðini asla bilmeyeceksin.

Þimdi anlýyormusun,biliyorum anlamýyorsun.Aðlama deme bana,ben zaten aðlamýyorum. Dördü vuruyor yalnýzlýk. Yaðmur baþlýyor,kendi bedenimde soðuyorum.

Elveda zaman. Seni bitirdim,ben unutuluyorum.....