gözlerimin önünden geçiyor ýlýk rüzgarlar
martýlarýn intikamý deliyor ciðerlerimi

suçsuzum!
daha dinlemedin bir kelimemi
……

sineme doluyor hüznün
ve yine kuþatýyor zayýf bedenimi

düþlerim!
daha anlatamadým düþlerimi

býrak parçalansýn beden
býrak düþsün hüzünler yine analarýn kalbine

ayrýlýk!
bulduðum kendimi ve sonra kaybettiðim çöller
neyleyim sahralarý
uzaklardan esiyor rüzgar
kan yüklü ve hüzün
bakma anlattýðým böyle neþeli
bakma gözyaþlarýnda ýþýklarýn parlak dansýna

daha büyümedi hayatýn içinde çocuk
daha susmadý ölüme terk edilen bebekler

ölüm!
þimdi doðmamýþ bedenlere
sessiz, sessiz
yaklaþýyor

açtým kulaklarýmý
duyuyorum sesini
iskelelerde çýðlýk atan martýlar
intikam, intikam ve yine intikam
parçalanmýþ yüreðimin
her parçasýndan

bak seriyorum önüne
iþte senin
yak istersen tüm kitaplarýmý
yak istersen geçmiþimi
geleceðimi
her þeyimi

suçsuzum!
oysa anlatamadým renkleri seyrettiðimi
anlatamadým yaðmurda ýslanmayý
çiçekler için sevdiðimi

ah ! hüzün yýldýzý
ah, kýnalý kuzularýn dilindeki türkü
gözlerim müþtak bir ýþýk arar

doðunun ýþýðý; Selçukluyu, Osmanlýyý besleyen pýnar
muhtacým yine Asyanýn bozkýrlarýna

daha topraklar kucak açmamýþtý
daha filizlenmemiþti çocukluðum

feryat ve ýzdýrap!
daha meyvesi olmamýþtý her saniyenin
ah, susmayan þarkýlarý aç kurtlarýn
dinmeyen feryatlarý firaklarýn

daha söylememiþtim ne kadar masum olduðumu
ölüme terk edilen bebeklerin suçsuz!
söylememiþtim vurgun yemiþ kalbimin
beni nasýl vurduðunu

dünya!
al çürüt bedenimi zindanýnda
al çürüt ruhumu, öldür, parçala
bak terk ediyorum seni
daha söylememiþtim suçsuz olduðumu


yusuf bal