Gem vurdum yüreðimin diline.Sormadým…O günden sonra bir daha bize dair hiçbir þey sormadým.Zaten hiç baþlamamýþ, baþlama ihtimali olmayan bir iliþkiydi.Bense bu gerçeðin altýnda ezilip durdum ya hep.

Kederleri giydim gecelerde.Sen bir baþka tende çoðaldýkça ben azaldým.Geceler girdap gibi deþip aldýkça beni içine gömüldüm kendime.Kendimin yaralarýnda kayboldum.Karanlýk nasýl boðar bir bilsen.Bir bilsen kaç kere boðulup kendimi öldürmediðimi.Daha fazla acý…Daha fazla kan…

Bazen dostlarým bile zor geldi.Çekilip kabuðuma sana küstüm…Onlara küstüm…En fazla…Kendime küstüm.Aynalara bakmadým.Suretimin yansýdýðý hiçbir þeye yaklaþmadým.Suretimin suretine küstüm.

Yollarla ýrmaklar birleþti.Gece gündüzün gündüz gecenin içinden geçiyordu en azýndan.Bense teðet bile geçemedim sana.Yýldýzlar aya aþýk, ay güneþe…Güneþ kendine..Sevmedim bu yüzden güneþi.Aya benzediðim için galiba…

Gündüzleri siyah perdeleri çekip sarýldým yalnýzlýðýma.Çok zayýfladým.Elimden kahve düþmüyor her öðünde.Arada olmazsa olmazlarý almak için çýkýyorum dýþarý.Geçtiðin sokak, bana gülümsediðin yer, ellerinde bir baþkasýnýn elleriyle seni gördüðüm yer…Aðýr bu kadarý çok aðýr.

Eve gelip poþetleri býrakýyorum kapýyý kitliyorum, perdeleri kapatýyorum.Kapýya yýðýlýp kalýyorum.Çöküyorum aþaðý,ruhum cehennemin bilmem kaçýncý katýnda azapta.Kalbim çýkacak yerinden.Nefesimi, aðlamamý kontrol edemiyorum.Ellerimi saçlarýmýn arasýna götürüp olan bitene inanmak istemiyorum hala.

Uzanýyorum betona.Soðuk çok soðuk…Ýçim yanýyor.Ýçimde dolanýp duran sen yakýyor içimi.Belki bir gün kül eder beni diye bekliyorum.Kül olmuyorum.Aðlama nöbetlerim baþlýyor.

Uzunca bir süre uyuyorum betonda.Uyandýðýmda gece mi gündüz mü bilemiyorum.Kalkýyorum yerimden perdeyi kaldýrýyorum hafifçe.Yýldýzlarý görüyorum. Bir kahve alýp balkona çýkýyorum.Rezalet durumdayým.Omuzlarýma beyaz þalýmý alýp kahvemi yudumlarken bir mesaj sesiyle irkiliyorum.Salona geçip telefonu almak için can atýyorum.Yüreðimin gel gitleri müsaade etmiyor.Ayný acý, ayný sancý nöbetleri…Yoruldum artýk…

Kahvemi içmeye devam ediyorum.Sabaha geliyor vakit.Ezan okunuyor.Mahalleden birkaç amcayý görüyorum namaza gidiyorlar.Köpekler havlýyorlar yine.Temiz bir hava yayýlýyor göðsümden içeri.Ferahlýyorum içimin yangýnýnda.Artýk zamaný deyip alýyorum telefonu elime…

Seninle bir ömür yaþayabilir miydim?Gözlerine bakýp bir ömür sadece senin gözlerine bakacaðýmý söyleyebilir miydim?Ellerin ellerime deðerken, ruhun ruhumla birleþirken ve sen benimle tek olduðunu düþünürken ben bunu yapabilir miydim diye sordum hep kendime.Aldýðým cevapla yanýnda deðilim ya þimdi.

Çünkü sen sahipleniyordun aþkýn hayattaki en büyük deðer olduðuna inanarak.Sen benim sana ait olmamý istiyordun oysa bende senden baþka birçok kadýnýn parçalarý vardý.Bunu biliyor muydun bilmiyorum.Ve seninle birlikte olduðumda bunu kaldýramayacaðýný da biliyordum.

Dokunduðun zaman bana akýyordun.Bana coþuyordun.Hiçbir kadýnýn hiçbir erkeðe hiçbir zaman böylesine akamayacaðýný düþündüðüm bir inançla sen bana akýyordun.Bana yazýlar yazýyordun.Ýnanmasam ve senin inandýðýný bilmesem kendimi senin tanrýn hissederdim.Öylesine tapýyordun bana.Bir kadýn bir erkeði bakýþlarýyla sarabilir mi?O bakarken içinden suçluluk hissettiði þeyler için ondan özür dileyip durabilir mi?Sen bilmiyordun…Defalarca özür dilediðimi, uyurken senin beni affetmen için yalvardýðýmý bilmiyordun.

Herkes hak ettiðine layýk olmalýydý.Þu an bir baþkasýnýn her þeyini paylaþýyorum evet.Bunu bilmek sana ne kadar acý veriyor biliyorum.Acýya nasýl boðulduðunu, bana küstüðünü,kýzdýðýný bazen nefret bile ettiðini biliyorum.Haklýsýn…O da parçalar taþýyor baþkalarýndan, bende…Bu yüzden bazen bana bakarken baþkalarý geçiyor gözlerinin önünden…Bazen ona dokunurken baþkalarý geçiyor içimden…

Þimdi söyle bana.Sana bunlarý yapabilir miydim?Seni kandýrýp devam edebilir miydim kaldýðým yerden.Ýçinin nasýl yandýðýný görüyorum…Kýzma bana.Sen böylesine temiz yaþarken aþkýný, hiçbir riyakarlýk katmadan sadece sen olarak yaþarken aþkýný bende birçok yüz vardý.Sen hangi yüzüme aþýk oldun hiç düþündün mü?

Aþký senin gibi yaþarsam ölürdüm ben.Benim yüreðim seninki kadar meydan okuyamazdý, ben senin kadar büyük sevemezdim ki.

En iyisi baþlamamalýydý.Baþlamadý da.Benim hayatýmdan birçok kadýn arasýndan bir kadýn geçti yine…Hiçbir zaman unutulmayacak bir kadýn.Gözlerini içiyorum baþkalarýnýn gözlerinde…

Hiçbir þey yazmýyorum ona.Herkesin parçalarý var, benim de var.Ama ben bunlarý hayatýmdaki insaný zora sokacak þekilde kullanmadým.Yaþamlarýmýz bizimdi.Yaþadýklarýmýzý nereye atabilirdik ki?

O anlamadý hiçbir zaman.Birini çok sevdiðinde aþklarýný temize çektiðini anlamadý.Anlamak istemedi belki de.Bense çoktan temize çektim geçmiþimi.

……………………………..

Dýþarý çýkmaya karar veriyorum.Her bir caddeye yeniden isim vermek için.Anýlarýmý temize çekip hayatýmý dürüst yaþamak için.Yeþil kalem çekiyorum gözlerime.Uzun olan kirpiklerime þeffaf rimel sürüyorum.Kýrmýzý dudaklarýma nemlendirici.

Perdeleri açýyorum.Bedellerini ödediðim bir aþkýn acýlarýný özgür býrakýyorum.Dilleri yalanlarla dolu olanlarla iþim olmadý hiçbir zaman.Baharýn geliþini fark ediyorum.Yeniden fark edebildiðimi fark edip seviniyorum.Yanýmdan siyah gözlükleriyle bir bey geçiyor.Bana bakýyor…Gözlerinden baþkalarý geçiyor belki yine…

Acýtmýyor içimi.Kapatýlan defterler arasýna koyup acýmý hayatýma devam ediyorum yaþadýklarýma dürüst olarak…Taþ kesilen buz yüreklerle alýp vereceðim bir þey olmayacaðýný anlýyorum bir kez daha.

Mezarýný bilmediðim biri için dua yolluyorum.Kendi kendini öldürmüþ biri için.

Çaðla GÖKDENÝZ