Uzaðýnda kalan bir yürek yanmasý sarmýþken tüm bedeni, eller kaðýt, kalemi ararken bu sayfada buluþtu, yýlgýnlýðýmdan arta kalan ucube satýrlar...

Yazamayalý ne de çok þey deðiþmiþ þekillerde? Harfler birbirine küsmüþ gibi ayrýk durmayý tercih ederken bir çoban gibi onlarý bir arada tutmanýn marifet sayýldýðý bir zaman dilimi sanýrým.

Saate baktým; Gece yarýsýný çoktan aþmýþ, uykunun en tatlý yerinde olmasý gereken ben, neden yazmaya ihtiyaç duyduðumu bilmiyordum.
Kimsenin tek satýrýný okumayacaðýný düþünerek yazarken süslemeye çalýþtýðým bu satýrlar bana bir o kadar uzakken neden bir anda yakýn gelmeye baþlamýþtý bilmiyorum. Benim bilmediðimi baþkasýnýn bilmesine de imkan varmýydý ki?
Olsun, ruhum gün boyu asabi tavýrlarýna maruz kalmýþ bu surat'tan gülümseten birþeyler bekliyordu belki.
Yazmaya engel devasa hocalarým azmini gösterirken bir de, rahatsýz ettim koca odada baþkalarýný. Daha güzelini yazacaktým, her yarým kalmýþlýðýn arasýna oda girdi.

Sahi, ne zaman tam olacaktý birþeyler? dönüp baktýðýmda yaþanmýþlarda çok fazla yarým kalmýþlýk varken neyi tamamlamaya çalýþýyordum ki?

Süresi diðerlerinden eksik kalmýþ bir karalamacanýn eþiðinde dökülen harfler sevgiliye ulaþamadan yarým kalacaktý yine..

Boþveeeer, Denizler küçükse okyanuslar var ötelerde. alabildiðine Mavi ve ufuk çizgisi bir o kadar uzak! mavinin dinginliði baþka bir ilhami sohbetinde buluþur baþka satýrlarda

Sen maviyi gözlerinde yaþat, satýrlar onu baþka baharlarda beklesin..
sen bekle baharlarý, maviyi taþýr onlar ruhlarýnýn derinliðinde

Altý-üstü dört mevsim, O da gelir geçer.