Kavuþmayan parmaklarýmýzýn birbirine sus/kun kelepçeleriyle
Nice mevsimler geçti, ay yoruldu, güneþ kýzdý kendi çehresine
Güllerimizin boynu büküldü sensizliðe, döküldük sarý denizlere
Iþýk hýzýyla yitti günler, aþkýn adasýnda yer bulamadýk kendimize


Avucumuzdaki gerçeði sýkýþtýrdýkça gözlerimizin imbatlarýyla dalgalanýr denizler. Bulanýk dünlerimizin ve öykülere sýðmayan sevinçlerimizin yanýklarý saran nasýrlý elleriyle bir özlemin kentinde sýkarýz sevda biletlerini. Sorgulu tükeniþlerin, tortulu bekleyiþlerin camlarýna gözyaþlarýmýz düþer ve biz kendi dalgalarýmýzýn çýlgýn kulaçlarýyla hayata sarýlýrýz.

Belki de biz unuttuk aþk denilen bekleyiþin biletlerini kendimizi yýprattýðýmýz sorgu duraklarýnda. Yangýnlarýmýz kendi alevine sevdalý bir dumanýn göðsünde týrmandýlar göklere. Ferini yitiren gözlerim aðlamayý sevdi yýllarca, sevdanýn ýþýltýlý pýnarlarý ne yana akardý, neden þarkýlar hep gecelerde kanardý, düþünemedik.

Gecenin yorgun hasatlarýndan uyanýnca arardýn seven yüreðimin çardaklarýný. Ruhumu ýlýk rüzgârýna verir, anardým sevdalý sözlerimi. Defalarca sarsýlmýþ bir bedendin, yakardýn ellerinle doyumu arayan tüm denizleri. Yorulurdu gece, tükenirdi iniltilerinle tüm bilmece. Sen kimindin, bunu düþünürdüm, dudaklarýndaki mor izleri izlerdin aynada, öpüþler dilerdin. Yolcusuz limanlara atardým sonra kendimi, boþ gemileri içinde sen varsýn diye boþuna beklerdim.

Durmayan bir zaman deðirmeninin çiçekli kanatlarýndan süzüldükçe gözyaþýmýz, özlerdik birbirimizi. Yanýk bir içleniþle ihtilaller yapar, asardýk hüzünlerin öfkesiyle yýpranmýþ dünlerimizi. Fedakâr avuçlarýndý alýþkanlýðým, feda ederdin çok þeyi bir gülümseyiþ uðruna. Her dönüþümüzde kendimize çoðalýrdýk, salýncaklar kurardýk aþkýn deðirmenlerinde. Suskularýmýzý fýrýnlara atardý hayat, piþerdik kavgalarýn leziz somunlarýyla.

Cevabýný göðsümüze kazýdýðýmýz yüksünmelerde aþina bir duruþtur geceye direncimiz. Yoksul umutlarýmýzýn kýrýk plaklarý döndükçe cýzýrtýlý bir konserdir sevdaya seyirciliðimiz. Tükenen yýllarla ve bitmeyen yollarla çevrili yürek haritamýzý sular basýnca kýymetsiz olur gözyaþlarýmýz. Yaðmura sözümüz geçmez olur, düþler bunun için hep erteli durur ve aþk gülüm bir gün sabretmesini baþaranlarýn eskimez kaftaný gibi gönül gardýrobumuzda ýþýl ýþýl durur.

Karanlýk sývýþýyor bak yokluðunda korkunun serin ormanlarýna. Irmak kýmýltýlý bir rengi taþýrken kendini saklýyor þiir. Soluðuma yeþil bakýþýnýn hüzünlü gülüþü düþmüþ ve leylak gizemli boynunda adýmlamak ister gibi hayatý. Bedenimin öksüz duruþlarýna aldýrma, yüreðimdeki ezilmiþ otlara bakma ve salýnýp git istersen çok uzaklara. Sen yüreðindeki sevda çiçekleriyle kapat kapýlarýný, usulca dal uykulara.

Ýpek göðsündeki kaygan buluþmalardan uykusuz maviler dökülecekse kendine sür erken yolculuklarýn yorgun atlarýný. Paslý sözlerimin kanatlý rüzgârlarýyla gür sarýlýþlarýn köprülerini geçeyim bu gece de sensiz. Uzun bir mektup ve yýpranmýþ bir pul býraktým koynuna, yýllar sonraya postalanacaklarýn arasýnda sakýn unutma. Yüreðimin hüznü adresin olsun gül yüreklim, hýçkýrýk koyunda bir rüzgâra sor beni, ama yokluðuma sakýn aðlama.

Ayný doðrunun sevdalý mevsimlerine atardýk bedenlerimizi. Konuþurken hayal ötesi deli özlemlerimizi. Havada oksijen, denizde nem, toprakta tortu olurduk, tanýmazdýk ne gam, ne keder, yaþamýn iki insanýydýk, onlarca kas, milyonlarca hücre taþýyan canlýsýydýk. Sevdamýzdý konumuz, sevgiydi tek yolumuz ve özlemdi hep konuþtuðumuz, bir dokunuþun sancýsýydý sýzýmýz. Sözler verip günler aþýrýrdýk ve sabrýmýzla denizleri taþýrýrdýk.

Her acýnýn öðütülememiþ posalarýnda bir yaþam kýymýðý barýnýr, battýkça sýzlayan yüreðimizin kanamalý akýntýlarýnda mavi direkli gemiler uzaklara yelken taþýr ve rüzgâr cepheden esince hedefini þaþýrýr. Güneþli sabahlar yakýndýr, ýslanmýþ gözlerimizi ve üþümüþ yüreðimizi ondan baþka ne ýsýtýr, ne kurutur. Sarýl þimdi düþlere, aldýrma gönlündeki yara berelere, gece devadýr, yorgun bedenimizi sararak er geç bizi avutur.

Bir el uzanýr düþlerime ve sarsarak uyandýrýr uykulardan. Sabahýn yeliyle sevdaya seslenir adam, sevda terli bir yatakta dünün finalini sergilemekteyken. Kapatýr kapýlarý aþk, döner duvara, sýzlar gördükleriyle meþk. Dökülür geceye sessizlik, ses öksüz daldýðý uykularla yaðar yaðmurla çok uzaklara. Okþanýrken ten, boþalýr beden, kývrýlýþlarla tükenir yaðmurlu bir kentin üzerinde sevdanýn buðusu gezerken.

Paha biçilemez coþkularýn miadý eskidir, gül kendi topraðýný terk etmeyen, yalnýz düþünüþlerle yapraðýný güneþe, kokusunu rüzgâra veren muazzam bir çiçektir. Dokunmasýz geçer bazen günler, koklanmadýkça delirir o an güller. Topraða düþer sevdanýn gözü ve adým adým geçer sevgilinin ruhunda özü. Aþk kapalý kapýlarý aþmaktýr ve sevginin sahilinde çýlgýn bir buluþmadýr. Açtým iþte kollarýmý sana, seni beklemek, sensizliðe uzanan anlamsýzlýða bir baþkaldýrýdýr.

Bundan böyle, aralý býraktýðýn kapýlarýn çürümüþ kanatlarýna her sabah bir damla gözyaþým düþecek ve o an uyanacaksýn mahrem uykularýndan. Ardýndan tükenen günaydýnlarýnla, içimi aydýnlatmayan el sallayýþlarýnla tükenecek baharlarým. Ömrüme ömür katan gözlerinin ülkesine bir daha girmeyeceðim ve üzünçlerin musallasýna yatýracaðým bu bedeni. Günler yine dönecek, mevsimler yine geçecek ve ben unutuluþa bilet ayýrttýðým yamalý gemilerin güvertesinde buruk bir öyküyü anlatacaðým mavi kanatlý martýlara.

Selahattin Yetgin