Her þeye raðmen
utanmamak
tuhaf sayýlmaz mý_

yaþandýkça çavdar tarlasýnda gezerdi çocuklar..
þimdi bir þairin kuru topraðýnda
yaþlandýkça yitik öyküler

her þey
tek þeye raðmen yaþandý_
çocuk olmaya..

ölüler ölüler
yaþý olmayan tarihe
batan o beyaz yüzler

*savaþýn silahsýz ellerinde
*kendi yaþlarýndan bihaber
*sürgün yemiþ yüreklere
*vurgun olmaya deðmez mi
*yaþananlarý hatýrlýyor olmak..

siyah beyaz
yaðýþý bir günün
gecenin karanlýk sofrasýna
çöküþü bir sönümün
bir dönüm
üzerinde
açmadan
akan o çiçekler
kan ^kýrmýzý döker

*kýrmýzýydý gül
*açmadan soldu çiçekler
*toplanýp süslendi renkli çelenkler
*çavdar tarlasýnda gezilmedi
*yaþanmadan yaþ*landý çocuklar
þimdi bir cýlýz þairin sessiz gönlünde
açýyor sadece yaþanmadan solan hayatlar..

yaþ devirdi dünya üzerinden
çocuk kýrmýzýsý okyanuslarýyla..

þimdi her þeye raðmen
sadece bir yazýnýn tekrarýný
seslemek yaþý akmayan tarihin
izlerinin üstünden geçmeye benzeyecek
ve o sesin de kayboluþuyla
unutmaya benzeyecek her þey
tek bir þeyi unutmaya
açmadan kanayan o kýrmýzý gülleri koklamadan toplamaya..

çocuklar
çocuklar
dolmayan yaþlarýnýzý
dolmayan gözlerle kapattý tarih

yaþanmadý ölü çocuklar
gülüþleri
elleri
savaþýn tenine gömülürken
kapandý rüyalar
ve gözler sýmsýký
kapandý
ve gömülmedi serpilen çocuklar

çiçek yapraklarýndan akýtýrken kömür karasý bir çiði
yaðmadý azaldý çocuklar

bu þair þiir yazmadý
hatýrlamak olaðan sayýldý
henüz doðmamýþ yaþamlara
düþmediyse silahlar
o silahlar þimdiden uzak sayýldý
gün burada batmadý
savaþtan baþka aðlayan da olmadý

sözümüze gömülmedi
kan kýrmýzýydý çocuklar..
kýrmýzý bir renkti çocuklar
henüz öðrenmediðiniz güzellikleriyle
dünya adýnýzý tarihe kara harflerle yazdý

mavi atlasýyla bir sýranýn
üstünde açýlýp kapanan sayfalara çizilmedi
peki mavi? bir sýnýfta birçilmeye uzanamayan kalplerinize
açýlýp kapanan
renktedir çocuklar
*çelenkler çiçek döktü
*yine de savaþtý
*yaþlarýndan bihaber
çavdar tarlasýz ölüme sürülen
kýrmýzýyý maviyi bilmeden
yitip giden çocuklara

akýttýðýmýz yaþlar
kan^ kýrmýzý aðladý