KENDÝMÝ SENDE SEVÝYORUM

Kendimi sende seviyorum...
Kimsesizliðimde bile her þeyim olabiliyorsun.
Ne mutlu bana sen varsýn!
Rüzgâr daðýtýnca sevinçlerimi
Yine baþucumdasýn
Kavgada deðil, aþkta hiç deðil...
Sende seviyorum kendimi.
Yalnýzlýðýmý sensiz aldattým.
Ruhun bile duymadý.
Ve senin için paraladým kendimi.
Konuþmadým kendimle...
Yüzümü bile çevirdim aynalardan.
Yaðmurda topraða vurdum kendimi.
Yandým sarardým buðday tanesi acýlarda.
Biliyorum affedersin yine...
Ruhun bile duymaz.
Ama artýk konuþmak istiyorum kendimle.
Ne güzel pencerenin buðusunda
Islak kokardý saçlarýn.
Çýplak ayakla basardýn merdivenlere.
Dolaptaki sütü
Çocuklar gibi içiþin geliyor aklýma.
Kedi yavrusu gibi
Dudaklarýndan dökülüþünü seyrederdim.
Ve kendimi ne çok severdim sendeyken...
Çekip gittiðine hala inanamýyorum.
Yoruldum, fotoðraflarý karýþtýrmaktan.
Hiçbir vapura binmedim.
Seni benden beni benden kopardýðý için.
Kim saracak þimdi yaralarýmý?
Söylesene bana kim?
En zor olanýný yaptýn çekip gittin.
Kolay olaný bana býraktýn sensiz yaþamayý.
Oysa kendimi ne çok severdim sendeyken...


www.sadiktoraman.com