ï¿½zEdebiyat - elif keser - Birben Var Benden ï¿½te

1 Temmuz 2008
Birben Var Benden Öte
elif keser

Bu ne bir baþlangýç ne de bir bitiþ aslýnda. Bu sadece hayata hangi gözle baktýðýný hala anlamlandýramayan, hala ne yapmasý gerektiðini çözememiþ, garip tesadüflerin çizdiði sýnýrlar içinde yaþamaya çalýþan bir kýzýn hikayesi. Eline attýðý her iþi yarým býrakmayý neredeyse kendisine amaç edinmiþ, bu halinden sýkkýn ve býkkýn; ama bir o kadar da kendisini anlatamayan bir kýz iþte. Her bocalamanýn sonunda piþman olan, yýlan, parçalanan, kendini tam bir cenderenin içinde hapsolmuþ bulan, sonra bir anda bulduðu bir aþka tutunup kendini onun kollarýna ve bir anlamda da her defasýnda uçurumun daha da dibine atan bir kýz iþte.

Zamaný sýnýrlarda, en bilinmedik yerlerde yakalamaya çalýþan küçük, çelimsiz kýz çocuklarý gibiyim. Öyle bilinmedik bir yerlerde mutlu olmayý bekleyen; ama o özenilesi huzura hiç kavuþamayan kýz çocuðu. Sanki büyük sevdalardan kopmuþ gelmiþ, sanki engin denizleri aþmýþ, daðlarýn en sarp yamaçlarýndan dolanmýþ ve o güzelim kýr çiçekleri arasýnda kendini kaybetmiþ bir kýz çocuðu.

Ne kadarý yalan, ne kadarý gerçek, ne kadarý doðal, ne kadarý yapay… Bunu bile bilmediðim tiksinilesi dünya içinde kendine bir yer bulmaya çalýþan; ama her çabalamada biraz daha gömülen, yanlýþa, yalnýzlýða sürüklenen acýnýlasý bir kýz çocuðu.

En zor sýnavlarý verip de sanki en basit sorularda çuvallamýþ gibi bir hayatýn içinde yaþadýkça, aslýnda gerçeðin, doðrunun ne olduðunu ya da ne olmasý gerektiðini unutan, hayata hala toz pembe bakabileceðini sanan, yanýldýðýný asla kabul etmeyen -etmek istemeyen- imrenilesi bir kýz çocuðu.

Nedir ki gerçek bu yaþanmasý zor cehennemde bizlere koþulsuz sunulan? Ya da kendimizi yapmaya mecbur hissettiðimiz bir dizi saçmalýklar arasýnda yönümüzü bulmamýzý saðlayan? Ya da böyle bir gerçek var mý diye mi sormak lazým aslýnda? Bu mudur daha doðru belki de en doðru olan? Bilen var mý ki bu sorularýn cevaplarýný, yanlýþlarýn, yanýlmýþlýklarýn gizde kalan anlamlarýný.

Dedim ya aslýnda hiçbir anlamý yok burada yazýlanlarýn, düþüncelerin, kelimelerin. Sadece içten gelen þekilde sýralanmýþ haldeler. O anda nasýl istenirse öyle yerlerini buluyorlar, öyle sýralanýyorlar bir düþünce denkleminin çevresinde. Öyle kendi kendilerine oluþuveriyorlar birden bire, ben daha düþünmeye fýrsat bile bulamadan, daha kendimi tam olarak alýþtýramadan ne yazmak istediðime.

Aslýnda biliyorum ne anlatmak istediðimi ve neyi istemediðimi. Sadece kendimi deðil, tüm yaþananlarý, tüm yaþayanlarý anlatmak istiyorum kendi penceremden sizlere. Sadece hüzünlerimi, aþklarýmý deðil yaþanýlasý, saygý duyulasý tüm duygularý paylaþmak istiyorum aslýnda. Öyle kendi kendime takýldýðým, son derece yalnýz ve çaresiz olduðum dönemlerimde düþündüklerimi ve kimi doðru kimi yanlýþ ikilemlerimi. Acaba neren baþlasam?