Orman öfkeden kýzýla bürünmüþ yapraklarla dolu olan aðaçlarýyla cehennemden kaçan iblisin kýzgýn suratýný anýmsatýyordu. Þekilsiz ve silueti dahi belli olmayan kayalarýn arasýndan bir oraya bir buraya çarparak yol almaya çalýþan insani varlýklarýn her yanlarý yara bere içinde kalmýþ, etlerinden süzülen kanlarla topraðýn kýzýlýmsý rengini daha da güçlendiriyor adeta onu besleyerek þirretliðine yardým ediyorlardý.


Tarif edilmesi imkansýz gibi görünen s0nsuz bir acý kaplamýþtý içini. Sanki olanlardan kendini sorumlu tutuyor kurtarýlabilirlerdi dercesine bakýyordu yerde yatan yediler kavminin insanlarýna. Oysa ki yoktu! Onlarý kurtarabilecek Hiçbir büyü yoktu. Ýmkansýzdý yeniden diriliþ. Ýnsanlar için ölüm vardý. Yeniden diriliþ deðil. Yine de büyücü baktý baktý...

Hala ölmemiþ olanlarýn yanýna gitti ve uzunca bir bakýþtan sonra içinden büyüler söylenerek asasýný topraða çarpýyor ayný anda topraðýn hükümdarlýðýndaki ýþýk süzmeleri yeri sertçe delerek fýþkýrýyor sonra havaya çýkýp iyiliðin karþý konulmaz hizmetkarlýðýný üstleniyorlardý. Sustu Horafin sadece gözü bir an dünyanýn en güçlü savaþçýlarýndan birine iliþti. Sessizliðin yerini bir anlýk hissizliðinden sonra öfkeye acýnýn dokunduðu çýðlýktaki yankýya býraktý. Yerde yatýyordu.

En güçlü savaþçýlardan ,Toprak dünyadan Erondora kralýnýn oðlu Lizeyah yerde kanlar içinde yatýyordu. Yaþlý büyücünün asasý elinden kaydý ve kendini yerde yatan adamýn üzerine attý haykýrarak. Bu olamazdý!Evet ölümdü insanlar için var olan ama bu kadar erken deðil ve þimdi deðil ve þu an deðildi, Lizeyah içinse hiç olmamalýydý.


Tarif edilmesi imkansýz gibi görünen s0nsuz bir acý kaplamýþtý içini. Sanki olanlardan kendini sorumlu tutuyor kurtarýlabilirdi dercesine bakýyordu yerde yatan yediler kavminin insanlarýna. Oysa ki yoktu! Onlarý kurtarabilecek Hiçbir büyü yoktu. Ýmkansýzdý yeniden diriliþ. Ýnsanlar için ölüm vardý. Yeniden diriliþ deðil. Yine de büyücü baktý baktý...