seçim yaklaþýyor, peki neyin seçimi yada kimlerin? Ne deðiþecek seçimden sonra? Yine umutlarmý kaybedecek? Çaresizliðimizemi evet diyeceðiz? Adaylar yeniden halkla kucaklaþmak! için 4 sene sonunu bekleyecek. zaten halkla ne kadar kucaklaþabilirler. Starbuckstaki nescafe yerine, soba üzerindeki Türk kahvesine terch edilmez, e aramis life kokusunuda pek yeni yaðmur yaðmýþ toprak kokusunda hissedemezsiniz, peki suþi yerine, hamsi kavurma? Kaç defa belediye otobüsüne bindiniz ki? Kale arkasýnda maç izlediniz? Sokaktaki simitçiden simit aldýnýz? Hiç çocuðuma bisiklet alamadým diye üzüldünüz mü? Ya siz çocuðunuza bir çikolata aldýðýnýzda, o nun yüzündeki mutluluðu hiçbirþeye deðiþmeyeceðinizide hissetmediniz deðilmi? Telefonla mesaj yazmayý biliyomusunuz peki? Yaðmurda ýslanmadýnýz tabi, o büyük manzaralý büronuzdan yaðmuru elinizde puroyla seyretmek varken. Peki hiç düþündünüzmü o bindiðiniz uçaktaki first class koltuktan aþaðýya bakarken þekil þekil tarlalarda ne emek olduðunu, ama onlar size çoðu zaman o zýrhlý aracýnýzda ihaleye yetiþirken baktýðýnýz siyah pencerenin birazcýk ötesindeydi. Ordaki buðday baþaklarý kaç emek sonra size o adý zor söylenen yemeklerinize dönüþecek. Halk sizin için çayýný biçerken resmini çektiðiniz ve sadece o resme bakmak kadar yakýn bir teyzedir, ne çektiðini bilemeyeceðiniz. Engelli vatandaþa bir tekerlekli sandalye alýp, bin yerde söylemektir size göre halk. O halk sizi bir umut olarak görür, siz onlarý tekrar seçilmek için bir araç. Halk yine seçecek, ama lütfen gelinde daha çok kucaklaþalým. Yoksa buðday baþaklarý sizi affetmez!...