Yalnýz iki kapý sürgülüdür: Biri cehennemin diðeri cennetin kapýsý.Ve bu iki kapýnýn arkasýnda Tanrý gizlidir. Bütün nehirler ceset ve kan akýttýðýnda ve bu manzarayý görenler intihar ettiðinde Tanrý’ya inanmayanlar sadece bir kapý aralýðýndan bakamayanlardýr ya da gözleri yaþlý olanlardýr. Ýþte öyle insanlar aðlaya aðlaya ölüme giderler de arkalarýnda merhamete dair bir iz aradýklarýnda sadece geride kendisini sürekli ileriye iten hayatýn hoyrat ellerini görürler ve önlerinde ise ketum bir uçurum vardýr. Her adým atýþlarý onlarý Tanrý’dan daha da uzaklaþtýrýr. Ýnanç ile inançsýzlýk arasýnda gidip gelen bu insanlar, dalga dalga yayýlýp da sahili bulamayan denize benzerler. Her þey bir kasýrgadan ibaret iken ve her þey bir kaos ortamý içinde allak bullak olmuþ iken insan da bütün bu kaosun içinde iken dünyanýn ve kendisinin bir merhametli yaratýcý tarafýndan korunduðuna artýk inanmaz.Çünkü insanlar diþlerini bilemiþtir ve yüreðini ortaya koyanlarýn kanlarýný içmiþtir.Hangi ressam tablosunu kana boyamak ister der sonra Tanrý’yý inkar eder.Gözleri yaþlý bu insanlar her þeyi olduðu gibi kabul eden insanlardan daha onurludur aslýnda.Tanrý’dan açýklama deðil sadece bir merhamet bekler.
Bütün dünyanýn bir gül bahçesine dönüþtüðünü gördüklerinde gözü yaþlý insanlar bir hýçkýrýk bir aðlayýþ tuttururlar. Baþýný iki elinin arasýndan kaldýrdýklarýnda aslýnda hiçbir þeyin düþündükleri gibi olmadýðýný anlarlar. Ýþte o zaman göz bebekleri büyür. Ve yine aðlamaya baþlarlar. Tanrý’yý yanlarýnda göremeyen bu insanlar daha bir gözyaþý dökerler ve her gözyaþýnda bir cennet sakladýklarý için aðlaya aðlaya tüm cennetleri tüketirler. Sonra cehenneme giderler. Çünkü gidecekleri baþka yer kalmamýþtýr. Çünkü cennet kapýlarý onlara kapanmýþtýr.
Gözü yaþlý insanlar önce umutlarýný sonra Tanrý’sýný yitirmiþtir. Bu yüzden yaþlý gözlerle denize bakamazlar. Sadece gözyaþýna boðulmuþlardýr. Bu yüzden dua etmeyi unutmuþlardýr. Ölüme yakýn durduklarý halde sevgiye dair bütün yollar onlara uzaktýr. Çünkü yürekleri bir deniz bir kumsal olmasýna raðmen hep karanlýktýr. Ýçleri kararan gözü yaþlý bu insanlarýn gözyaþlarý karanlýk sulara akar. Ve o sulardan ya ceset akar ya kan akar. Tanrý’dan aðlaya aðlaya uzaklaþmalarý böylece adým adým baþlar.