Akýmda sadece iki hece mutlu etmeye yeter mi? Yetermiþ iþte sevginin oluk oluk aktýðý bu nehirlerin kýyýsýndan baktým hep içinde yüzenler kana kana içenler doyanlar gördüm hep kýyýlarýnda dolaþtým uçurumlarýn sensizlikle büyüttüðüm kalbimi artýk o uçurum kenarlarýnda yaþama savaþý vermesin diye sevgini de sevdim sensizliðini de… Artýk zamanlar yaralamýyor beni bir gün sende vuracak biliyorum akrep yelkovan…
Sensizlik yollarýna düþmem acýtmýyor beni biliyorum seni alýp götüren o yollar seni avuçlarýma getirip býrakacak… Ne tren istasyonlarý aðlayacak yokluðunla arþýnladýðým raylarda nede otobüs terminalleri… Terminallerde sabahlamak kolay deðildi belki de oralarda sahiplenmiþti beni ama artýk sen gelecektin ya limanlar bile geliþine ses verecekti artýk kýþý bitirmenin zamaný yaz geldi gönlüme þehrime sen geldin… Araladýn ya kapýlarýmý sen geldin açtýn ya kilitlerimi aldýn ya anahtarlarýmý duvarlarda siluetin güler bana kanatarak çizdiðim resimlerin bakar bana artýk yaralarý da kabuklarý da olduðu yerde býrakýyorum ilaç olmak istedin ya bir kere… Hain bir sensizliðe geçmesin diye bu zehir kesip attým bütün sevdalarýmý ve seni bekliyorum yeni bir zamanýn baþýnda gittiðin yollarýn ortasýnda Ezram kalp atýþým hoþ geldin dünyama hoþ geldin bana hoþ geldin bendeki sana…