BÝR SEN KIYAMADIÐIM CAN…


Sonsuzluk gibi kalan ardý arkasýz cümlelerde
Sen vardýn apansýz çekip giden
Kendimi koyduðum bir mektup sana ellerimde
Bir kýz çocuðu doðdu sesi duyulmayan bu dünyaya can veren…


Sen demek hayatta aldýðým nefesle eþdeðer
Kabuðunu kýrdým þu cihanýn… oluyormuþ meðer
Saatlerim durmasa da zamana hükmedemesem de
Fark etmez gönlümün güneþi aydýnlatýr beni
Sen varsan eðer…

Elalarýna yeþilin bulanmýþ gözlerinde
Rengi gibi karmaþýklýðý anlatan bir çift zümrüt yüzünde
Ben bakamasam da utancýmdan bil ki çizgileri yüreðimde
Kalbime çizilmiþ bir resimdir baþkasý çizemez sakladým ellerimde….

Penceremin önündeki çiçeklerim solmaya yakýn ama umutlu
Havam ýþýklarýný göstermeye niyetli güneþi saklar ama bulutlu
Gözlerim inci damlalarýný sakladý senle kuruttu
Ama ne yaparsam yapayým dokunduðum yüreðin buruktu…

Sonunu bile bile durmazsýn ya delirircesine
Sevginin önü delilik….arkasý mutsuzluk…. geberircesine
Kokladým havaný karýþtý nefesim nefesine
Kelimeler o anda son buldu karýþtý nefsim kederine….

Bir yer var inanýyorum...
Sen yoksun orada ve mutluluk var gibi..
Sanki insanlar yaþar da ben nefes alýrým gibi…
Dediklerime gülen bir sensin biliyorum….
Gülmeye devam et aðlatmayacaðým seni þiirlerimle…üzülürüm…
Ben gidiyorum…