Birþeyler yazmadan önce
Bir daha göremeyeceðim düþüncesiyle
Herkesi süzdüm þöyle, inceden inceye
Baktým ki kiminde yüreðim burkuldu
Kimindeyse kahkaham, maðmadan duyuldu
Sonra atalara uyarak çuvaldýzý aldým elime
Ve çektim kendimi amansýz bir muhâsebeye
“Ne yaptým ne yapamadým?” suâliyle...
Meðer ne hatakârmýþým, anladým
Echâle dahi korkarým taþ çýkarttým
Ýnsan bu ya, iyiliklerini de düþünür
Bu sayede teselliye bürünür
Umarým vardýr benim de bir iki iyiliðim
Yoksa eðer, halim periþân derim
Hatakârýn yapacaðý özür dilemektir
Kabül olmazsa boyun eðmektir
Ben de hepinizden özür dilerim
Kabül deðilse, boynum kýldan incedir derim
Yadigârým olsun benden size bu çuvaldýz
Ancak böyle hakk yolunda dururuz
Unutur muyum hocam hiç sizleri
Adam eden deðil miydiniz bizleri
Ýlim yolunda cenk ve cidâli öðrettiniz
Yaktýðýnýz meþâleyi asla söndürmeyeceðiz
Ýyiliðiyle, hatasýyla bir Ceyhan geçti dört yýlýnýzdan
Ve þimdi ayrýlýyor, hüzünle, aranýzdan
Ne olur hakkýnýzý helâl ediniz
Umulur ki cennetin kapýsýndan beraber geçeriz..