Beyoðlu çoðu dostluðun ve aþkýn mezarlýðý olmaya devam ediyor yüzyýllardýr belki de..
Kim bilir kaç sevgili arka sokaklarýnda kavga ederek ayrýldý ve yine o ýssýz sokaklarda kaybolarak süzüldüler geceye...

Kaç aþk beden buldu kaç aþk ruhunu teslim etti..
Neden hep Beyoðlu son duraðý olur aþklarýn bilinmez.belki de biten bir þeyin ardýndan yapýlmasý olasý çok alternatif sunduðundandýr.Belki de yaþayarak intihar edilebilen yegane semtlerinden biridir Ýstanbul’un..

Hep sonbaharýn yaðmurlu bir gününde bir dudak payý býrakýlmýþ ajda bardaklarýndan çayýmý yudumlarken can verdi sevdalarým bu semtte ve o ajda bardaklar her buraya geliþimde o aþka okuduðum bir aðýt gibi elime yapýþmaya devam ediyor.Tarih olan aþklara kaldýrýlan bir kadeh gibi..

Ve her yenisinde bir eskisi gelerek aklýma; yüzümde buruk bir gülümseme oluþuyor istemsiz ve tarihin bu kadar tekerrür etmesinin tesadüf olmasýný istiyor gönlüm.

Ama ya tarih tekerrürden ibaret ya da Beyoðlu’nun aþk mezarlýðý bir yenisini daha almak için içine çaba sarfediyor biz farketmeden..

Ve kimse bu kadar acýya tanýklýk ve yataklýk etmesine raðmen lanetlemiyor bu semti.
Belki de onun laneti her þeyden öte.. aþktan bile..
Mezar olduðu kadar beþik de oluyor ya ondan belki bu lanet edemeyiþ..

Beyoðlu sizi lanetleyeli kaç yýl oldu?. Zamanaþýmý yok ki bunun, bilip de gitsek ya da Beyoðlu orucuna girsek lanet bitene kadar.

Eski mitlerde olduðu gibi belki de; can bulan her sevdanýz için bu yarý-kutsanmýþ bölgede yeni doðan ilk sevdanýzý kurban vermenizi istiyor .Belki de o yüzden -biraz dikkatli bakýnca- burada gezinen insanlarýn yüzündeki o acý tebessüm..kim bilir.
Kimi can veren sevdasýnýn anýlarý peþinde,kimi istenilen kurbaný daha geç verme telaþý içinde kaçýrýyor sevgisini Beyoðlu’nun gözünden ýrak sandýðý en ücra sokaklara..

Böyle kaçýþlarýn semti olmaya devam ediyor Beyoðlu asýrlardýr.ünlü yazarýn dediði gibi “topraðýn altý nice vazgeçilmez sanýlan insanlarýn kemikleriyle dolu”.Hiçbir aþk vazgeçilmez olamýyor burada.Beyoðlu’nun aþk mezarlarý yerin yedi kat dibine uzanýyor.Dante’nin cehennemi gibi.En az aþk acýsý çekenden en çok aþk acýsý çekene doðru.Semt her kim ki ona itaat edip tez zamanda kurban etmemiþ sevgisini ,en derinlere atýyor sevdanýn kemiklerini, iliklerini .Binlerce insan arþýnlýyor her gün nice sevdanýn mezarüstlerini bilmeden.
Ve bu mezarlarýn üstlerine kendi anýtlarýný yýllardýr dikmeye devam ediyor Beyoðlu.

Bu semtte þehit düþmüþ nice aþkýn hayaleti geziniyor.Tepebaþý Grand Hotel de Londres’in penceresinden beyaz entarisine kuþanmýþ Despina ;Haliç'e bakarak Büyükada’daki sevgilisinin mezarý üzerindeki güllerin kokusunu duymaya çalýþýyor 70 yýldýr.Ve Markiz’de vurulan Ayten’i hala kimse ayýplamýyor çünkü o anda kim olsa ölürdü,þimþek gibi boþluðunda Markiz'in bir usturaydý sevgilisinin elinde parlayan ,o da güzeldi bir zamanlar....Hala güzel, Beyoðlu’na kurban edilmiþ diðer tüm aþklar gibi...

Ve biz Madam Divina’yla eski Pera aþklarýný konuþuyoruz ve tavla oynuyoruz ara sýra kimsenin uðramadýðý bir teras cafe de .Madam Divina 90 yaþýnda ama hala yaþýyor,hem de Beyoðlu’nda..ya hiç aþýk olmamýþ ya da Beyoðlu onu aþk mezarlarýna katmamýþ bir sebeple.. Mezarlarýn üzerinde bir anýt gibi dolanýyor ara sýra tüllü þapkasýný takarak ..

Beyoðlu’nun içinden bir tarmvay geçiyor,kaç aþký tünelden meydana taþýmýþ olan.tramvayýn arkasýndan ben ,Despina, Ayten ve Madam Divina bakýyoruz,kimimiz ölü ,kimimiz diri olan ellerini ,içinde demli çay olan ajda bardaklarýmýza götürüyoruz,
Madam Divina bir bana bir de diðerlerine bakýyor ve þöyle diyor;

“Keynes der ki uzun dönemde hepimiz ölüyüz,üzülme þekerim,biraz daha kurabiye?”