Kapkara bir gecenin koynunda sabahlýyorum yine
Bilmediðim bir yerde, baþka bir þehirde
Fakat deðiþen hiçbir þey yok içimde
Hep ayný dertler ve hep ayný iþkence

Oysa sen daha düþlerinden uyanmamýþken
Kalbini sevgiyle, aþkla doldurmamýþken
Kendini hayallerle, þarkýlarla avutmamýþken

Ben, çok uzaklarda senden,
Yalnýzým bir gece yarýsý, yürüyorum sokaklarda

Oysa sen benim kadar yorgun deðilsin
Çünkü bu aþkta kaybeden deðilsin
Hiç yaþanmamýþ gibi, herþeyi silebilirsin

Ben, tadarken acýsýný ayrýlýðýn,
Yalnýzým bir gece yarýsý, meydan okuyorum dünyaya

Oysa sen daha hiçbirþeyin farkýnda deðilsin
Benim gibi umutsuz ve yalnýz deðilsin
Belki de sevgiye, aþka muhtaç deðilsin

Ben, hep yabancýsýyým -zaten- bu þehrin,
Yalnýzým bir gece yarýsý, gidiyorum uzaklara

Kapkara bir gecenin koynunda sabahlýyorum yine
Bilmediðim bir yerde, baþka bir þehirde
Fakat deðiþen hiçbir þey yok içimde
Hep ayný dertler ve hep ayný iþkence

Usulca açýp bakýyorum resmine;
Senden kalan son hatýra, iþte elimde
Ölümün o soðuk nefesini hissediyorum tenimde
Son nefesimi vereceðim bu ýssýz yerde
Sessizce…
Çaresizce…
…




11 Ocak 1998