Bugünlerde çok yoðun çalýþtýðýndan bahsediyorsun, sen konuþurken ellerin bir yandan ortalýðý düzeltmeye çalýþýyor alelacele...Býrak kalsýn diyorum sana, içimden aslýnda evinin bu daðýnýk halini sevdiðimi geçiriyorum, kitaplýðýndan taþýp duvar diplerinde kendine yer bulmuþ olan kim bilir senin tarafýndan kaç kez okunmuþ, satýrlarý çizilmiþ, belleðinde ya hepsi ya da sadece tek bir kelimesi yer etmiþ kitaplarýna, saða sola býraktýðýn üzerine belli belirsiz kokunun sindiði kýyafetlerine, dinlerken sadece kendinin duyabileceði bir sesle eþlik ettiðin cd’lerine, benim gözümün görebildiði, senin ellerinin deðdiði her yere bakarken...Senin bu daðýnýklýðýný seviyorum ben aslýnda diye düþünüyorum. Senden bir parça, sana dair her parça saða sola, her yere daðýlmýþken, her yerde gözlerimin sana çarpmasýný, seni bulmasýný seviyorum.

Aklýnýn daðýnýklýðýný seviyorum mesela. O tatlý unutkanlýklarýný, yanlýþ zamanlamalarýný, kimi zaman bana kimi zaman kendine geç kalmalarýný. Ellerinin daðýnýklýðýný seviyorum; nereye koyacaðýný bilemediðin ellerinin, o çocuk telaþýnda saða sola deðip, her dokunduðu yerde senden bir iz býrakmasýný. Gözlerinin daðýnýklýðý seviyorum sonra. Geçmiþten bir parça hüzün, þimdiden belirsizlik ve geleceðe dair umut taþýyan gözlerinin bazen bana yakýn, bazen çok uzaklarda olmasýný. Yüreðinin daðýnýklýðýný seviyorum, yaþadýðýn o umarsýzlýðý, o kýrýlganlýðýný, sonra tek bir sözle, tek bir sözde yeniden baþlamalarýný. Saçlarýnýn daðýnýklýðýný seviyorum, o küçücük yüzünün her yanýna bulaþmýþ ýþýk parçalarý gibi gözlerimi kamaþtýrmasýný ve parmaklarýmýn arasýnda kaybolmalarýný...

Senin bu daðýnýk hallerini seviyorum ben aslýnda biliyor musun...Evinin daðýnýklýðýný, aklýnýn daðýnýklýðýný, saçlarýnýn daðýnýklýðýný, ellerinin, gözlerinin, yüreðinin sonra...senin bu daðýnýklýðýný seviyorum en çok. Sonra o en masum, en utangaç hallerinle bana, sadece bana olan toplanmalarýný...